Bir kelebeğin iki insanın kaderini bir yazmasıyla başladı her şey.
İlk kader yazıldı,sonra o kaderler birleşti.
Yeni bir hikaye oldu.
Avuç içlerine yazılan kader hayat bağı oldu,hayat amacı oldu,her şey oldu.
Ama bir şey unutuldu,
Kelebeklerin ömrü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16.BÖLÜM "YUVARLANAN GEÇMİŞ"
Yazarın Anlatımından...
Bazı vedalar acı olabiliyordu, aynı kadının vedası gibi.
Adam gözlerini acıyla açtı, etrafa bakındığı anda onu gördü, sevdiği kadını.
Sevdiği kadının başından ve karnından kanlar akıyordu, gözleri kapalıydı. O adama umut veren masmavi gözleri neden kapalıydı ki? Hep açık kalsındı.
"Mavi," diyerek onu yokladı. "Sevgilim uyanık mısın?"
Kadın sesleri duyuyordu, sadece gözleri kapalıydı, gözlerini ve ağzını açmak istiyor ama açamıyordu.
"Lütfen," diyerek yalvardı adam ızdırap dolu bir sesle. "O gözlerini görmediğim her gün ölürüm ben."
Adam kadından gelecek tek bir ses için tüm ömrünü verdi ama kadından ses gelmedi. Adam en sonunda tüm gücünü kullanarak olduğu yerden ayaklandığında vücudundaki acıyı çok sert bir şekilde hissetti ama kaybetme korkusu o kadar ızdırapla doldurdu ki adamı, bu acıyı önemsemedi.
"Mavi," diyerek tekrar kadına seslendi. "Seni kurtaracağım." Adam gözlerinden akan yaşlarla kadına ilerlerken onu gördü. Kadının gözleri kapalıydı, karnına saplanan camlar adamda nefesini tutma isteği uyandırdı. "Siktir," adam kadına dokunamadı. "Seni hareket ettiremem durumun daha ciddiye gider."
