dawno nie byłam sobą,
dawno nie spojrzałam sobie w twarz,
dawno nie uśmiechałam się szczerze
i dawno nie czułam, że żyję.
dawno nie patrzyłam na siebie z miłością,
nie znasz tego słowa
nie pamiętam gorących ogników życia w moich oczach,
które kiedyś towarzyszyły każdej sekundzie mojego marnego istnienia
nie pamiętam łez szczęścia i rozkoszy,
nie mówiąc o dumie czy prawdzie
pamięć nas zawodzi, czyż nie?
sięgając do starych zdjęć pytam,
gdzie ona się podziała?
gdzie jest ta dziewczyna?
kto ją skrzywdził?
gdzie jej uśmiech i błysk w oku?
gdzie jej niewyparzony język?
odwaga?
radość?
i miłość?
gdzie ona jest?
czy kiedyś się odnajdzie?
04/04/22
