Elite Wars

Chapter 15

SANDRINE

I ended up sleeping on one of the bedrooms that night. Gustuhin ko mang huwag umiyak, tinraydor naman ako ng damdamin ko. Is it really to much to ask if I want him to pursue me because I'm upset? I've been holding back these feelings for a long time, but at the end of the day... Babae lang ako, masama bang hangarin ang pag-tingin ng asawa ko? I am fragile, I am delicate. Why can't he see that?

Nakatulog ako nang may mga luha sa pisngi. Tanging sa pag-tulog nalang ata ako nakakaramdam ng ginhawa. Everyday that I wake up, I feel like I have this never ending to complete. Pakiramdam ko ay nagigising nalang ako para makipag kumpitensya.

I woke up late the next morning. I hated being late, sa ganitong oras ay nagsisimula na ang araw ko sa opisina. But I really didn't care that day. Ilang sandali pa akong tumulala habang nasisinagan ng araw ang aking mukha. Hindi man ako handang harapin muli si Gustave, pinili ko pa ding bumangon at mag-ayos. Mas lalo lang niyang iisiping mahina ako at naapektuhan ako kung hindi ako papasok sa opisina. Besides, the company needs me.

I wore a black short jumpsuit and I paired it with a Chanel belt, bag  and a gold stiletto. Hinayaan kong nakalugay ang buhok ako at tinernunan ko iyon ng itim at gold na hikaw. My eyes are puffy and bags under it are prominent so I wore a designer sunglasses as well.

All I have to do today is to receive a monthly financial report from Enrique, check and finalize it and then pass it on to the office of the CEO. I am dreading this monthly meeting because I knew, out of all Gustave's family members, Enrique hates me. Hindi din siya nag-aabala para itago ang pagka-disgusto niya sa akin. Akala na niya, natutuwa akong makita ang pag-mumukha niya?

Ibinagsak ko ang katawan ko sa swivel chair. Nanlalambot ako at kahit na umaga palang ay parang pagod na pagod ako. Wala pang sampung minuto ay tumunog ang intercom.

"Madame, Mr. Enrique is here." Paanyaya ni Jane.

"Let him in." Sagot ko pagkatapos ay tinanggal ang shades at hinilot ang sentido ko.

Tahimik ang buong opisina at iilanh segundo lang ang binilang ko ay bumukas na din ang malaking double doors noon. Iniluwa ng pinto si Enrique na may naka paskil na nakakairitang ngisi sa labi.

"Good morning, Sandrine." Bati niya.

Tinapunan ko lamang siya nang matipid na tingin at saka humalukipkip. Hindi ko na dapat tinanggal ang shades ko, hindi ko tuloy mapaikot ang mga mata ko sa kanya.

"Jeez, you seem angry. Ang aga aga, nakasimangot ka. You should smile more." Aniya at humakbang palapit.

I have a lot of issues with Enrique, but this. I can't stand. Ako pa din ang COO sa kumpanyang ito, at hindi niya man lang magawang gumamit ng honorifics. Akala niya kung sino siya, eh saling pusa lang din naman siya sa pamilya. Mabait lang si Abuelo, kaya nabigyan pa siya ng posisyon dito.

"Here are the financial reports for the month of June. Feel free to browse and tell me if you need anything else." Ipinatong niya sa lamesa ang isang brown envelope at saka umupo. Agad kong kinuha iyom ay binuksan.

Naka summarize na ang buong financial report na ipinasa niya pero hindi ako kuntento. Gusto kong mabasa ang buong report para maka siguradong hindi napupunta sa wala ang budget ng kumpanya.

"I need the detailed report. When are you gonna be able to submit it to me?" Matipid at walang emosyon kong tugon pagkatapos na basahin ang kanyang ipinasa.

He cleared his throat as the stupid grin on is face slowly faded away. Napalitgan iyon ng dismayadong ekspresyon at ako naman ang napangisi.

"What's with the long face? Can't you fix this?"  I asked.