Reformation of The Abandoned Princess

Ch-9

-Chapter 9-

A member of the informant group the Black Wraith that were assigned to monitor the 6th princess sighed inwardly.

Mariin niyang pinanood ang nakahiga paring prinsesa mula sa pwesta niya.

Kasalukuyan siya ngayung nakaupo sa isa sa mga sanga ng malaking punong nakatayo sa harapan ng balkonahe ng kwarto ng prinsesa.

He looks around from the garden to the other places before glancing back at the princess's room.

But once he's gaze fixed on the bed.

Ang prinsesang kanina lang ay nakahiga sa kama ay nawala na parang bula.

There's even no trace of the Princess leaving her bed.

As if the princess weren't there in the first place.

His eyes widen in total shocked.

Mabilis siyang nagpakawala ng signal to his group informing them that there's a problem.

A big serious problem at that.

Tumalon siya pababa sa puno at mabilis na naglaho. He became a shadow freely lurking around the whole place through the shadows.

He even enter the mansion to investigate kahit na alam niyang ipinagbabawal ito ng crown prince.

Then he heard some noises outside of the mansion. Thinking na baka dumating na ang iba pa niyang kasamahan. He retreated back and quickly went outside.

Arriving at the garden, three men covered in black clothing like him welcomed him.

He quickly report the incident without leaving a single details and scene of everything that happen.

"Let's go.. we need to report it to the crown prince... and you two.. continue with the investigation." The man in the middle said in a serious tone.

Tumango naman ang dalawang lalaki at pinanood kong paano naglaho ang dalawa pa.

Ang dalawang naiwan ay saglit napatingin sa isa't isa bago naghiwalay at nagtungo sa magka iba't ibang direksiyon.

---------------------

"Mukhang malapit na tayong makarating!"

excited kong sabi habang nakatitig sa mataas na border na masisilayan mula sa di kalayuan.

Ang lahat ng kingdom ay napapalibutan ng mataas na border in order to defend their country if something were bad to happen gaya ng monsters attack or wars.

And it was said that Roux Kingdom has the highest border wall built in the continent!

And looks like it was true after all.

Dahil kahit dito ay kitang kita na ang napakataas na border!

Feeling ko maya maya lang ay makkarating na din kami

"Hmnnn..."

"...."

napatakip nalang ako ng bibig ng maalalang natutulog pa pala ang batang kasama ko.

Tumingin ako kay Joseph na mahimbing na natutulog habang ginawang unan ang mga paa ko.

I smiled unconsiously and started to caressed his silver hair.

He made a purring sound which made me chuckled silently.

How adorable~

*sighs

Matagal siyang natigil sa pag iyak kagabi kung kaya bakas sa mukha niya ang pagod, namamaga pa din ang mga mata niya at pulang pula ang ilong niya.

Haaa... And it's my fault..

I ruined his adorable face!

"...Hm?... Ate Kayle?"

mahinang tanong ng kakagising lang na si Joseph.

Ngumiti ako at hinaplos ulit ang ulo niya. I saw him smile happily.

"You're so warm... Ate kaley!"

komento niya, napatawa na lang ako ng marinig ito

"Really?"

"Yes..  you're so warm! you're like ate Nevel and Mother!"

Nakangiti ngunit bakas ang lungkot sa boses niya ng banggitin niya ang mother niya.

I heard from Nevel. Their mother died because of the humans.

Pero kahit na ang mga tao ang pumatay sa ina nila. The sibling still tried to get along with the humans dahil ito din ang huling kahilingan ng mother nila.

Haaa.. That's so cruel..

This world is so cruel..

"I'm glad to hear it.."

Genuinely, I smiled. Joseph smiled back too.

Ayoko ko nang makitang malungkot at umiiyak si Joseph. Maybe it's already too late to cut ties with them.

I should just accept it.

"Ate Kaley, Tignan mo! Malapit na tayo sa Roux Kingdom!"

Kumikislap kislap na mga matang sabi ni Joseph habang nakasilip sa bintana ng karwahe

Tumango naman ako at sinabayan din siyang sumilip

-------

Ilang oras din ang inabot bago kami makarating sa entrance ng kingdom kung saan may mga nakabantay na mga kawal.

"Maligayang Pagbisita sa Kaharian ng Roux! Na way maging masaya ang mga araw niyo dito!"

masayang pagbati ng mga kawal.

Napatingin naman kami ni Joseph sa isa't isa at napatawa ng sabay.

Ng makapasok na kami sa Kapitulyo ng Kaharian ay agad kaming nabighani sa ganda nito.

Maraming mga paninda ang nakahilera sa gilid ng daan at marami ding mga taong namimili.

Sobrang rami ding mga street plays na gamit ay magics ang nadaanan namin.

"Woah! Look! He make those rainbow so perfectly! and it looks real!"

excited na sabi ni Joseph habang itinuturo ang nagpeperform sa stage na isang magician.

Tumango naman ako at napatitig din sa direksiyon na iyun.

I smiled widely.

This is what we call a fantasy world!

Now all of this feels too surreal!

---------------**---------------