“ဟင္… မာန”
“ဟုတ္ကဲ့…၊ ကြၽန္ေတာ္ပါ။ မလာေစခ်င္တဲ့သူ ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ရႈပ္သြားသလား ကိုသံမဏိ”
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထိုးႏွက္သေရာ္လိုက္သည့္ မင္းမာန၏ စကားတို႔ကို မဏိ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳလ်က္ အလွဆုံးျဖစ္ေအာင္ ၿပဳံးထားရင္း တုံ႔ျပန္လိုက္သည္။
“မဟုတ္တာ မာနရဲ႕...၊ ကိုယ္က ေက်ာသားရင္သားရယ္လို႔ မခြဲျခားပါဘူး။ မာနလည္း ကိုယ့္တပည့္၊ ဒႆနလည္း ကိုယ့္တပည့္ပဲေလ။ မလာေစခ်င္တဲ့ သူ ရယ္လို႔ေတာ့ ကိုယ့္ စိတ္ထဲ သတ္မွတ္မထားမိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္... အ႐ိုးသားဆုံး ေျပာရရင္ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေတာ့ ကိုယ္ အံ့ဩသြားတယ္...”
မာနက မဲ့ၿပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ၿပဳံးရင္း ပခုံးတစ္ခ်က္ကို မာန္ပါပါ တြန႔္လိုက္သည္။
“မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ သူ ေရာက္လာမိတဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္ေကာင္းပါဘူး ကိုသံမဏိ…၊ ဒါနဲ႔ေလ… ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မာန လို႔ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္သလိုလို မေခၚပါနဲ႔လား။ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ မင္းမာနပါ ကိုသံမဏိ”
“အိုေကေလ… သိပ္ရတာေပါ့ မင္းမာန၊ မင္း ေခၚေစခ်င္သလို ေခၚေပးပါ့မယ္”
“ဟုတ္ၿပီ ကိုသံမဏိ၊ ကြၽန္ေတာ့္ လာရင္း ကိစၥကို ေျပာၾကတာေပါ့…၊ ကိုသံမဏိဘာသာ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ မေမွ်ာ္ေမွ်ာ္၊ ေရာက္လာတဲ့ သူက ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ဧည့္သည္ပဲ မဟုတ္လား။ ဧည့္သည္ကို ဒီမွာပဲ ဧည့္ခံေတာ့မလို႔လား…”
“ေဆာရီး… ကိုယ္ ေမ့သြားတယ္၊ လာေလ… အိမ္ထဲ ဝင္”
သံမဏိက ၿခံတခါးကို ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ဝင္စာေလာက္ တြန္းဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ မင္းမာနက ဆိုင္ကယ္စက္ႏႈိးကာ ၿခံဝန္းထဲသို႔ ေမာင္းဝင္သြားလိုက္သည္။ မဏိ ၿခံတံခါးကို ျပန္ပိတ္ခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲသို႔ မင္းမာနကို ေခၚကာ ဝင္သြားလိုက္၏။
“လာ… မင္းမာန၊ ထိုင္…၊ မဖိတ္ေခၚထားတဲ့ ဧည့္သည္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ဘက္က ဧည့္ဝတ္ေက်ပါရေစ၊ အပူလား… အေအးလား…”
“ေရေအးေအးေလး တစ္ခြက္ပဲ ေပးပါ…”
“အိုေက…”
