Allejo Series 2 | Will You Unmarry Me?

KABANATA 9

Author's Note: There are always three sides of a story. Your side. Their side. And the truth.

" You wanna work again? " pag-uulit ni Gray sa tanong niya na para bang sinisigurado niya na sigurado na ako sa desisyon ko.

" Yes. " Yumuko ako habang pinaglalaruan ang mga daliri.

Kakatapos lang namin kumain at napagpasyahan kong sabihin sa kaniya ang kanina pang bumabagabag sa isipan ko.

Gusto kong magkaroon ng trabaho at kumita ng sariling pera upang makaalis na ako rito. Hindi naman sa ayoko dito ngunit nahihiya na talaga ako at gusto kong tumayo sa sarili kong paa. I depended on him for the past 2 years and I want to stand on my feet too.

Tumitig muna siya sa akin, pinag-iisipan kung papayag ba siya o hindi.

Sa huli, ay pumayag siya.

He nodded which made me smile widely. Alam kong siya lang ang makakatulong sa akin upang makabalik muli ako sa trabaho.

Sinabi niyang siya na ang bahala at bukas ay pwede na akong bumalik sa trabaho... kaso lang , sa parehong ospital kung saan ako nagtrabaho noon.

I want to complain pero nahihiya ako. Ako na nga ang humihingi ng tulong sa kaniya, magrereklamo pa ako?

I'm just hoping na sana ay wala na roon ang asaw– si Caspian.

                                       * * *
Muli akong tumingin sa salamin at pinasadahan ang kabuoan ko. I just wore a formal dress partnered with heels. Hinayaan ko ring nakalugay ang buhok ko dahil hanggang balikat ko rin naman ito.

I cut it a year ago. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi nila na nakakatulong daw sa pagmomove on ang paggugupit ng buhok.

I inhaled and exhaled deeply. Sobra sobra ang kabang nararamdaman ko sa hindi malamang dahilan. I hope it goes well today.

Bumaba na ako nang makarinig ng tunog ng sasakyan. A gray porsche car was parked there and I bet Gray was already inside . Wala na akong sinayang na oras at pumasok na sa shotgun seat.

Muli akong humugot ng malalim na hininga.

Gray chuckled at me. " Nervous? " Pinaandar na niya ang sasakyan.

" A little bit, " sagot ko kahit hindi naman totoo dahil sobra sobra ang kabang nararamdaman ko.

Mas lalo pang nadagdagan ang kaba ko nang makapasok na kami sa ospital. Wala namang pinagbago, katulad pa rin ng dati. I wonder kung sino na ang pumalit sa office ko?

" Sit here for a while. I'll call someone to assist you ," Gray said as he walked away from me.

Hindi ko nga alam kung paano niya nagawa to. Like, wow! Kasasabi ko lang sa kaniya kahapon na gusto kong magtrabaho tapos ngayon, nasa ospital na ako!

Is he my guardian angel or something?

I just laughed at my childish thoughts.

" Alright. "

I froze.

I froze when I heard that familiar voice.

" I'll be there in five minutes. "

Nanlaki ang mata ko nang mapagtanto kung sino ang dumaan sa harapan ko. Hindi ako makahinga o makagalaw. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

He walked pass by me! And thank God, hindi niya ako nakita! He didn't even notice that I was there.

I held on to my chest, trying to make my heart calm. My heart immediately recognized its fucking owner!

I mentally scolded myself. You already moved on, Aiana!