16

3 1 0
                                    

Not Sol



VIVERLEE ALTHEA


Pag sakay nang pag sakay ko ng taxi, do'n ako biglang napaiyak. The taxi driver's scent smelled like Solentino. 

"Pa saan po tayo, ma'am?" Tanong sa akin.


"S- sa. . " Halos hindi man lang ako nakapagsalita nang maayos. It felt like I was swallong shards of glass.
"T-Tadhana Street, 1714." I sniffled so loudly sabay sa pag sara sa pinto ng taxi.


Habang bumabyahe I couldn't help but just cry, bahala na anong tingin sa akin ng driver, pakielam niya kung nami-miss ko si Sol.


"Break up po?" Tanong sa akin ng chismosong driver.


I wiped my tears away, and sniffled as well, "Hindi po." Pero pa'no niya ba nalaman? Halata ba? E kita niya naman na galing ako sa cemetery, ba't 'yon ang una niyang na assume?


"Tahan na po. . Makakahanp ka lang rin ng better." Sabi sa akin.


I tried to do the proper inhale-exhale exercise as soon as I felt like my chest was giving me a suspiscious vibes. Please don't be asthma. Please don't be asthma. Wala pa ako nakarating sa bahay. Wala pa ako nakarating sa bahay.

I couldn't help it anymore, my chest was getting tighter and tighter hanggang sa naubusan na ako ng hangin, "K-kuyaaa!" I tried to call.


"Yes, ma'a-- Ma'am! Idadala na kita sa ospital!" He exclaimed. Kitang kita niya siguro na kailangan ko na talaga ng tulong because of the way I was holding my chest, and how deep my breathing was. 


Tears just continuously fell from my eyes, habang abalang abala naman ako sa pag abot sa cellphone ko para tawagan sana sila Yjie at Andy. 

The driver then fasten up. Ang raming saskayan bumusina sa amin, may iba narinig ko pang sumigaw.


SFX: Ringing*

It only took two rings, Yjie then answered the call, "Jie. . " Paos kong pag tawag while trying to grab air. 
"Jieeee!" I called once more. Yjie. . Help me. . 


"NASAN KA?! ANDITO ANG INHALER MO SA BAG KO!" She exclaimed. Parang konti nalang, mahihimatay na ako. Wala na akong fresh air nagiginhawa.


"Jiee. . " I called once more. Hindi ko alam anong sasabihin, walang lumalabas sa bibig ko.


Everything happened so fast, pag lingon nang pag lingon ko sa kaliwang bahagi ng bintana, meron ring truck biglang tumawid. From everything happening so fast, until biglang nag slow motion nalang. Nabitawan ko pa ang cellphone ko, I tried to cover myself. 

Rinig na rinig ko pa ang pagdaing ng driver. . . And then. . BLACK!



Did I survive? Was everything okay? Nakarating ba ako sa hospital safely? What happened? I don't know. I really don't know. But it. . . still smells like Sol's perfume. 




***
As I opened my eyes, I saw someone who's wearing a mask and a cloth-surgical cap.  Teka, galing ba ako sa opera? Nasan ba ako? Hospital? Hindi naman mukhang hospital ang lugar na 'to, but somehow it feels like it. 


"Sol?" His eyes looked like Sol's. His body structer, and his posture as well. I've seen him wearing a blue-cloth surgical cap before, it does not mistake me that this isn't Sol.
"Sol, can we talk about what happened earlier?" I begged. Gusto ko'ng maayos ang mga problems namin ngayon, at least. Gusto ko ring marinig ang anong gusto niyang sabihin.

"Solentino, please. . don't turn your back on me." My voice cracked, I just continued crying and sniffled a lot. And just like that, kakagising ko palang, bume-break down na ako agad.


"I'm not Sol." He answered back.


***
A/N:
Season 2 will be published soon~
Thank you so much for reading Season 1. Sana araw araw masarap ula niyo hehehe

I LOVE YOU TO THE MOON AND BACK (1)Onde as histórias ganham vida. Descobre agora