Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Betaların hakimiyet kurduğu bir dünyada yaşayan Omega Jeon Jungkook, Alfa Kim Taehyung'u görmek için neleri göze alabilirdi?
Tek başına büyükbabasının evinde uyandığı andan beri bunu düşünmeden edemiyordu Jungkook, onu görmek istiyordu. Kim Taehyung'u tanımak, yaşantısını bilmek, sağlıklı halini görmek için deliriyordu. Seçeneklerinin kısıtlı olduğunun farkındaydı. Babasını takip etmesi imkânsızdı, iyi bir Beta'ydı ve sezgi gücü kuvvetliydi. Onun takip ettiğini sokağın sonuna gelmeden anlardı. Düşünüyor, bir çıkar yol bulmaya çabalıyordu. Jimin'in yanından eve döndüğünde Kim Taehyung'un annesinin gitmiş olduğunu söylemişlerdi. Babası, Alfa'nın gideceğini tahmin etmişti. "Jungkook " demişti odasına geldiğinde, hâlâ Alfa'nın gitmiş olduğu gerçeğiyle yüzleşmediği bir anda. "Bir Beta ile evleneceksin, üzgünüm bebeğim ama hâlâ Alfaların kabul göreceği bir zamanda değiliz." Jungkook bir Beta'nın kokusuna bile dayanamazken onunla evlenme düşüncesi midesini bulandırıyordu.
Jungkook'un aklını kurcalayan ve cevap bulamadığı iki soru vardı; birincisi Kim Taehyung'un nereye gitmiş olduğuydu. Ne kadar düşünürse düşünsün, onlar için hazırlanmış olan sığınağın yerine dair bir ipucu belirmiyordu zihninde. İkincisi ise, onu etkileyenin Alfa feromonları mı, yoksa Kim Taehyung'un feromonları mı olduğunu öğrenmekti. Hayatında ilk defa Alfa görmüş bir Omega için ilk seçenek çok olasıydı, ailesinin ona içirmiş olduğu ilaçlar bir şekilde onu güçlendirmişti ve Beta feromonları karşısında daha dirayetli biri olmuştu. Odanın kapısı aralandığında bakışlarını arkadaşı Jimin'e çevirdi, "Annen pazar alışverişine gitti, hava güzel. Dışarı çıkalım mı?" diye sordu, Jungkook günlerdir evden dışarı adım atmadan odasında yaşıyor, Kim Taehyung'u bulmak için çareler düşünüyordu.
Onu ilk bulduğu geceye kadar hayatının nasıl olduğunu tam hatırlamıyor olması normal miydi, emin olamıyordu. "Jimin, benim onu bulmam lazım." dedi kapıda dikilen arkadaşına, sorularına cevap bulamadığı sürece yaşantısına eski halinde devam edemezdi. "Jungkook, delirdin sanırım? Ne demek onu bulmam lazım? Baban güvende olduğunu, sığınağa ulaştığını söyledi. Sen onu iyileştirdin ve korudun, onun için yapabileceğini yaptın." Jimin'in annesinin evde olmamasından fırsat bularak yükselen sesi karşısında sessiz kaldı. Bu ona yardım etmek ya da korumak ile ilgili değildi, olay Kim Taehyung'tan ve onun Alfa olmasından çıkmıştı. Jeon Jungkook, kendisi için bulmak zorundaydı onu. "Jimin, anlamıyorsun. Yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum. Onu bulmam gerek. Alfa olduğu için mi, yoksa Kim Taehyung olduğu için mi bu hale geldim ben? Ona özel miydi bu hisler? Sorularıma cevap bulamadan, devam edemiyorum hayatıma." En azından arkadaşının onun içinde verdiği savaşı anlamasını istiyordu, delirecekti yoksa.
Jimin yanına, yatağın kenarına oturdu. "Tamam, özür dilerim." dedi bir elini Jungkook'un omzuna koyarak, sessiz bir şekilde zemine atılmış halıda geziniyordu gözleri ama zihinleri düşüncelerle doluydu. "Sığınağı bulmam gerek ama babamı takip edemem." Jungkook bu riski almak istemiyordu, babası aklından geçenleri anlarsa onu uzaklaştıracak birçok yol bulabilirdi. "Onları gözden uzağa mı koyarlar, yoksa kimsenin bakmasının aklına gelmeyeceği kadar yakınlara mı?" Jimin'in sorusuyla bakışlarını ona çevirdi, arkadaşının bakışlarında parıltılar vardı. "Onları uzağa koyarlarsa dikkat çeker, sonuçta dönüşmüş insanlardan bahsediyoruz. Onları tamamen saklamak akıl kârı değil. Belli bir yaşa kadar toplum önünde yaşadılar." Jungkook onu onayladı, onları bir anda ortadan kaybetmek çok fazla dikkat çekerdi elbette. "Senin bir tahminin var." dedi ona dönerek, Jimin soğukkanlı kalabilen ve düşüncelerini iyi yöneten biriydi.
