Chapter 8

89 20 9
                                    


Nagising ako na puyat pa din. Pinapakiramdaman ko muna  yung sarili ko pero, hindi pa din pala ako okay. Akala ko pag nakatulog na ako ay magiging okay na ang lahat pag-gising ko pero nagkamali pala ako.

Tiningnan ko yung lamesa ko at ang daming kalat. Hinanap ko ang aking cellphone and it took me 3 minutes to find it in this messy place I called my bedroom.

Pinapakiramdaman ko yung aking paligid at nabibingi ako sa katahimikan. The room that I had once was filled with a noisy bark from Garlic , and now was  filled with silence and creepy noise.

Garlic was the only sunshine in our house. He was the only one who give me laughters whenever I feel sad. Like he barks so loud when he's hungry , wag his tail whenever he saw me coming on his way. Lick my face when I cried and many more crazy things he do just to make me burst into laughters.

Minutes had passed ay nakatitig lang ako sa wall clock na gumagalaw. I decided to fix myself , naglagay ako ng nga kaek-ekan sa mukha para mawala ang pamamaga ng aking mga mata . After fixing myself , I went downstairs and I found mom sitting in the kitchen alone , drinking alcoholic drinks again.

I tried to smile on her and she just ignore and avoided my gaze.
I took a deep breath and I decided to leave early to go to school. Hindi na ako kumain ng umasal dahil nawawalan na ako ng ganang kumain dahil nga hindi pa kami bati ni mama. Hindi na din ako naligo.

Nang nakarating na ako sa school ay binabati ako ng mga estudyante pati mga guro. Nang buksan ko ang aking locker , I was shocked to see many letters na nakalagay sa loob ng aking locker coming from my admirer. The letters were all color pink with a design of red hearts. I hurriedly pick all the letters and started putting it inside my bag.

I saw my friends in a distance running towards me. As usual they engulf me with their tight hugs.

" Ow , ang dami mo namang letters diyan Sab. Pabasa."

" Grabe, ang daming admirer. "

I just gave them  a small smile at pumunta na kami sa classroom namin. Sakto ding dumating yung professor namin at nagdiscuss lang ito. Her discussions was so boring . So , I decided to read all the letters I got from my locker at nangangamusta lang naman pala sila at yung iba ay kino-congrats lang naman ako dahil nga na -perfect ko yung recitation namin kahapon.

I was about to close my bag when suddenly , I saw a black  envelope. I hurriedly opened it and I gasped when  I saw two big spiders went out from the envelope. The spiders crawled on my table and I can't help but to pressed my back to the chair . I look at my teacher and she was busy discussing our lessons while my classmates were so busy listening to her also.  I wanted to scream but I'm afraid to interrupt them.

I carefully look at the spiders and its legs looks sharp and demonic They were crawling towards me and my skin started to form goose pimples . I tried to calm myself and remained silent even though my legs were shaken.

" Omg, what will I do ? The spiders were crawling 2 inches away from me. Help me!"

The moment when the spiders crawled on my hands , I screamed and the spiders suddenly  disappeared in my vision. My teacher and my classmates look at me in confused.

" What's happen Sabrina ?" Our teacher asked.

" The...there were spi-spiders crawling on me , maam. " I said while trembling in fear.

" Where did it came from? Impossible  na magkakaroon tayo ng spiders dito , dahil ang linis-linis ng room na ito. Wala namang spiders na gumagapang sayo! " Nag-alalang sabi ni maam. All my classmates stood up at hinahalungkat nila yung bag at upuan ko but still wala silang nakitang spiders.

" Meron po kanina maam. It came from that black envelope." I said while pointing the black envelope in my table. My classmates opened it and they found nothing inside in the black envelope.

" I hope you were fine Sabrina. Maybe you were just stressed. Just relax okay." The teacher said in a calm voice but it didn't make me calm . Instead , I felt embarass .

" Saan kaya pumunta yung mga spiders na iyon ? Bakit bigla lang itong nawala ?"

My teacher continued discussing again and I can't help myself to look at the black envelope on my table. I slowly opened it and I found a letter that makes me trembled in fears again.

" Look outside , mama."

Iyan yung nakasulat sa papel. I immediately look outside and I found Brix there playing spiders outside. He look at me and he gave me a weird creepy smile before he left.

" What is he doing here ? As far as I know , hinihigpitan ng mga staff ang pababantay sa mga bata lalong-lalo na't uso ngayon ang kidnapping ! "

Nang matapos ang aming klase ay dali-dali akong pumunta sa library upang manghiram ng mga libro para may babasahin ako kahit papaano at para narin makaiwas ako sa aking mga kaibigan na mga chismosa . For sure , kung sumama ako sakanila ngayon ay tatadtarin ako ng mga katanungan tungkol sa nangyari sa  akin kanina.

Nang pasado mga alas cinqo na ng hapon ay napagpasyahan kung lumabas na ng library , alam kung nakauwi na yung mga kaibigan ko. Kaunti nalang din ang mga estudyante na nagpalaboy-laboy sa loob ng campus.

Tiningnan ko yung langit at medyo dumidilim na dahil nga sa mga makakapal na ulap na bumabalot nito. Dali-dali akong pumara ng tricycle . Mabuti nalang at hinintuan ako ng driver dahil pansin ko ay puno na.

" Doon ka nalang sa likod umupo,  Ineng. Puno na dito sa harapan." Ang sabi ng driver. Tumango nalang ako at sinunod ang kaniyang utos kahit ayokong sumakay doon sa likod dahil mahihilo ako. No choice ako eh kasi kaunti lang ang tricycle na bumabyahe ngayon dahil nga mukhang masama yung panahon.

Medyo dumidilim na din ang daanan at kaunti lang din ang street lights na nakalagay na  nagbibigay ng liwanag sa kalsada. Nagsisimula na ding umulan at nabasa na nga yung skirt ko. Hindi pa naman ako nakadala ng raincoat.

Habang tumatakbo yung tricycle ay di ko mapigilang mapatingin doon sa malayo para di  ako mahilo.

May nakita akong ilaw doon sa malayo na nakasunod sa amin. Di ko lang maaninag  kung ano ito , maaring ito'y tricycle or motorcycle.

Maya-maya ,bumabagal yung pagtakbo ng tricycle dahil nga madulas na yung daanan. May buntis pa namang pasahero at matanda. Ako lang ata yung estudyante.

Tumingin ulit ako sa malayo and papalapit na ng papalapit na yung ilaw na nakikita ko. Inaaninag ko ito ng maayos and I was shocked ng makita kung hindi pala ito ilaw ng motorsiklo or kahit anong sasakyan and mas lalong hindi sasakyan ang nakasunod sa amin. It was a kid. Tumatakbo ito ng mabilis dala-dala yung torch. Ang bilis tumakbo ng bata at parang hinahabol kami. Nakaramdam tuloy ako ng kaba at pag-alala.

Maya-maya ay huminto yung tricycle na sinasakyan ko dahil nga bumaba yung matanda. Bale , kami nalang dalawa nung buntis ang pasahero.

Umaandar ulit yung tricycle and papalapit na ng papalapit yung bata at mukhang 7 meters away na ito mula sa amin. Huminto na din yung ulan ngunit madulas pa din yung kalsada.

Inaaninag ko ito ulit and to my surprised the kid was none other than Brix. He was chasing us .He was wearing a white dirty shirt and I saw his other hand holding a knife and I began to panicked.  I saw how his eyes glinted when he saw me and he was so happy to see me panicking  .

" Manong , pakibilisan niyo po yung takbo." Nangi-nginig kung sabi pero mukhang hindi narinig ni Manong driver.

" Manong , pakibilisan ho !" Sigaw ko at mukhang naririnig naman ni Manong dahil mukhang bumibilis yung takbo kaysa sa kanina. Pero para sa akin mukhang ang bagal pa din.

" Manong pakibilisan po. " Natataranta kung sabi and this time nagsasalita na si Manong.

" Mabilis na ito , Ineng. Ayokong magmadali sa byahe lalo na't may buntis akong pasahero. Baka madisgrasya tayo."

" Ma...manong may nakasunod pong bata sa atin na may dalang kutsilyo." Nangi-nginig na sambit ko.

☾︎༒︎Rivs_Styler༒︎☽︎

Don't forget to vote and comment if you like this chapter. Please recommend this to your friends also. It means a lot to me. Thanks and keep reading.

I'm Coming Mama [ COMPLETED ✔️]Where stories live. Discover now