Condition [JİKOOK]

༄12

*

*

*

İkilinin biraz dakikadır süren bakışmasında ortamda fazlasıyla gerilim vardı.

Bir de Jeon'un bastıramadığı özlemi..

Jungkook,kendini ağlamamak ve Jimin'e sarılmamak için zor tutuyordu tırnaklarını avuç içine geçirip öylece ona dolu ve korkulu gözlerle bakan minik bedene bakıyordu.

Ortamdaki havadan ki en çokta bu uzun adamın babasından gereğinden fazla bakmasından sıkılan Sangmin elindeki kalemi üzerinde durduğu koltuğa bırakıp koltuktan sürünerek indi.

Babası koltukta ayakta durduğunu görseydi kızardı ama bu uzun adam sayesinde babasının odağı o olmamıştı.

Koltuktan uzaklaşıp babasının yanına gitti.Kollarını babasının bacaklarına sardı.

"Baba nerdeydin?"

Bebek gibi konuşup masum masum bakmıştı ona göre uzun olan bedene.

Evet Jimin biraz geç gelmişti odaya ki bu Sangmin'e bir gün gibi gelmişti.Babasına çok bağlıydı.

Jimin bacaklarına sarılan oğluyla irkilip bakışlarını ona gözlerindeki parıltılarla bakan oğluna çevirdi zoraki dudaklarına yerleştirdiği gülümseme ile eğilip minik bedeni kucağına aldı.

Jungkook ise boşlukta gibiydi.Yıllardır aradığı aşık olduğu adamı bulduğuna mı sevinsin yoksa az önce minik bir tartışma içine girdiği minik çocuğun sevdiği adama 'baba' demesine mi şaşırsın bilememişti.

Tam anlamıyla boşluktaydı.

Hayır,şuan Jimin'e aşık olan Jungkook olmayacaktı.Eğer o olursa ağlayıp Jimin'e sarılıp onu sevdiğini haykırırdı.

Ama sevdiği adamın kucağında oğluyla karşısında durması onu sadece acımasız Jungkook olmaya itiyordu.

Oldu da.

Jimin oğlunun saçına öpücük kondurduğunda Sangmin karşılık olarak kollarını babasının boynuna dolayıp kafasının güzel kokulu boyna gömdü.

Jungkook onlara alev püskürten gözlerle baktı.Evet işte acımasız Jungkook.

Jimin,Jungkook'a baktığında korktuğunu hissetti.Karşısında ki Jeon Jungkook'tu bir mafya ve bir katil.

İçgüdüsel olarak Sangmin'e daha çok sarıldığında ne yapacağını bilmiyordu.Konuşmamak en iyisiydi.

Jimin,kucağındaki oğlunu masaya oturtup Jungkook'a bakmamak için verdiği savaşa galip gelerek telefona uzandı anında açılan telefon ile konuştu.

"Eunmi odama gelir misin?"

Karşı taraftan gelen onaylama ile telefonu kapatıp oğluna döndü.Saçlarını karıştırdı.

"Bebeğim birazdan Eunmi ablanla kreşe gideceksin tamam mı?"

Jungkook,bu görüntü karşısında nedense sıcacık hissetmişti.Ama hala her hücresinde sinir ve öfke vardı.Duyguları yerle bir olmuştu şuanlık.