Condition [JİKOOK]

༄23

●

●

Jimin,yıllardır hasret kaldığı bedene sımsıkı sarılırken usulca ağlıyordu.Ama karşılık alamamıştı.

Etrafını saran babasının kolları değil soğuk bir boşluktu.

Buna rağmen kollarını sıkılaştırmıştı.Özlemini böyle gideremese de babasına sarılmak fazlasıyla iyi hissettiriyordu.

Bay Park,oğlunun varlığına inanamamıştı o yüzden donmuş vaziyetteydi.

Yıllardır burnunda tüten oğlunun burada olması ya rüyaydı ya da halisülasyondu gözünde.

Ama bedenini saran ve omuzundaki sık nefeslerle inanmıştı.Oğlu gelmişti,buradaydı.

Kollarını kaldırıp kısa bedene sardı.Dolan gözleriyle siyah tutamları öptü.

"Oğlum..."

Jimin,duygularla dolu duyduğu hitapla hıçkırıkları arttı.Bunu çok özlemişti.

"B-baba seni çok özle-dim."

Hızlı nefesleri arasında zor konuşan bedenle yaşlı adam saçlarını okşadı.

Bu birnevi 'bende' demekti.

Sangmin,babasını ilk defa böyle gördüğü için gözleri dolmuştu.

Jungkook'un omuzuna minik eliyle hafifçe vurup indirmesini istedi.

Sangmin,ayakları yere değince hızlıca koşup Jimin'in bacağına sarıldı.

"Baba ağlama."

Jihyun,dolan gözleriyle ağzı açılırken yaşlı adam geri çekilip aşağı baktı.

Jimin,ayrılmak istemse de bacağına sarılmış oğlunun ağlamaklı suratını gördüğü için ayrılıp gözlerini hafifçe sildi.

"Bebeğim,babanın yanına git ben iyiyim tamam mı?"

Önünde eğildiği oğlunun yanaklarını öpüp gülümseyerek konuştu.

Sangmin,başını sallayıp Jungkook'un yanına ilerledi paytak adımlarla kollarını kaldırıp kucaklanmayı bekledi.

Jungkook,dolan gözleriyle kıkırdayıp oğlunu kucağına aldı.Ardından üçlüye bakıp çekinerek konuştu.

"Biz dışarıya çıkalım?"

Jimin'e sorar şekilde baktığında yaşlı adam transtan çıkıp sert sesiyle konuştu.

"Hayır,çıkmayın."

Uzun beden Bay Park'a stresle bakarken başıyla onayladı.Jihyun,şuan ne yaşadığını algılamaya çalışıyordu.

Abisi beş yıl sonra gelmiş,yanında bir çocuk ve çocuğun babasıyla.

Aklına gelen şeyle sevinçle konuştu.Sesi yüksek çıktığı için herkes irkilirken ciddi ortamı dağıtmış babasının kulağını çekmesinden bu sefer kaçamamıştı.