ALASAIS na at sabay na nag lalakad sina Yan-Ah at Abraham para umuwi sa kani-kanilang bahay.
"Why don't you visit my house?" Suhestiyon ni Abraham na ikinabigla naman ni Yan-Ah. "Bakit? Ano naman gagawin ko sa bahay mo?" Tanong ni Yan-Ah.
"Diba nanghihingi ka ng tulong para sa exam mo" ani ni Abraham.
Bigla namang sumilay ang ngiti sa labi ni Yan-Ah. "So bibigyan mo na ako ng sagot?!" Masayang sabi nito.
"Nope but I'll help you to study" ani ni Abraham.
"Sa bahay mo?!" Hindi makapaniwalang sabi ni Yan-Ah na tinanguan naman ni Abraham. "Yes, you can go to my house tomorrow since wala naman kayong pasok bukas" ani ni Abraham.
"Sure!" Masayang sabi ni Yan-Ah.
NANG makarating si Yan-Ah sa bahay niya ay humarap siya kay Abraham.
"Mr. Abraham thank you for accompanying me today. It was nice to see your good side" ani ni Yan-Ah at bahagya namang napangiti si Abraham.
Abraham patted Yan-Ah's head gently and smiles at her. "Me too, I enjoy being with you today. I hope that this wont be the last time" ani ni Abraham.
"Of course we should see each other often as friends" ani ni Yan-Ah.
"Yah, Friends..." Ani ni Abraham at ngumiti.
"Papasok na po ako Mr. Abraham see you tomorrow" ani ni Yan-Ah at kinawayan si Abraham bago pumasok sa loob ng bahay.
The moment she stepped inside the house she quickly went to kitchen to cook herself a dinner.
Habang nag luluto si Yan-Ah ay biglang tumunog ang telepono niya na kaagad naman niyang sinagot habang abala pa din sa pag luluto.
"Mama kamusta kana po?" Panimula ji Yan-Ah.
[Okay naman ako anak. Sa linggo na nga pala ang uwi ko diyan] ani ng kanyang ina mula sa kabilang linya
"Sige po mama sunduin po kita kaso dinala naman po ni kuya yung kotse niya" ani ni Yan-Ah.
[Huwag na anak ako na ang bahala siguraduhin mong malinis ang bahay bago ako makarating diyan]
"Oo naman ma ano kaba ako nga lagi nag lilinis ng bahay" pagmamalaki ni Yan-Ah.
[Osiya, gusto ko lang makita ang ginagawa mo ngayon.] Ani ng kanyang ina.
"Sige po ma babye!" Paalam niya sa kanyang ina na nasa kabilang linya.
DUMIRETSO si Yan-Ah sa kuwarto niya nang matapos siyang kumain.
Habang nag papaantok siya ay biglang nag message sakanya si Abraham.
8:30 pm
Abraham: tulog kana ba?
Yan-Ah: Hindi pa, bakit ka pala nag chat?
Abraham: I can't sleep.
Yan-Ah: Akala ko gising kayo sa gabi at tulog kayo sa umaga?
Abraham: duh para din kaming tao natutulog, nagugutom at may emotions!
Yan-Ah: Okay, matulog kana kasi matutulog na din ako.
Abraham: Goodnight ganda!
Yan-Ah: night.
YAN-AH ate her breakfast alone. Pakiramdam niya ay payapa ang buhay niya pero hindi niya mapigilang maisip ang kapatid niya kaya naman minessage niya si Yun-Oh.
She even told Yun-Oh that she is going somewhere.
Alasingko pa lang ng umaga at pumunta na kaagad siya sa bahay ni Abraham. Hindi niya maintindihan kung bakit sabik na sabik siyang makita ang binata.
"Good morning!" Bati niya.
"Ang aga mo naman" Ani ni Abraham na halatang kagigising lang.
"Eight pm kasi ako natutulog kaya seven am pa lang gising na ako." Nakangiting sabi ni Yan-Ah.
"Diyan ka muna mag luluto lang ako ng almusal hmm" ani ni Abraham na tinanguan ko naman habang si Abraham ay dumiretso sa kusina para mag luto.
Nilibot niya ang paningin sa loob ng bahay ni Abraham mayroong second floor pero hindi niya pa nakikita 'yon.
"Mr. Abraham puwede ko ba makita ang second floor?" Tanong ni Yan-Ah.
"Sure! Just be careful don't touch anything dahil halos lahat ng gamit ko dito hundred years na ang tinagal." Ani ni Abraham.
"Edi pwede kana pala mag patayo ng museum or itong bahay mo pwedeng maging museum" Ani ni Yan-Ah at bigla namang sumulpot si Abraham sa harapan niya.
"No, my things are very precious to me. Alam mo bang mahal ang presyo ng mga yan kapag ibinenta?" Ani ni Abraham.
"Woah! Jinja? Buti walang nag aakyat bahay dito?" Ani ni Yan-Ah.
"Alam mo napaka daldal mo talagang bata libutin mo na lang ang bahay ko" ani ni Abraham.
Tss, "bata"?! Whatever. Kung tutuusin nga mas matanda pa siya sa lolo ko.
"Hey! I can hear you!" Reklamo ni Abraham.
Nae, he knows everything and he can hear everything.
Habang nililibot ni Yan-Ah ang buong bahay ni Abraham ay lumipat na siya sa second floor kung saan punong puno ng mga lumang paintings.
"Wow! Ang ganda!" Namamanghang sabi ni Yan-Ah.
1720
"Grabe ganito pala talaga katanda ang mga gamit niya dito. From 1720 at umabot ngayong 2022." Ani ni Yan-Ah.
Tatlong daan at dalawa na ang nakararaan at buhay na buhay pa din ang painting na 'to.
Papasok sana si Yan-Ah sa unang silid na nasa second floor ng bigla siyang tawagin ni Abraham.
"Yan-Ah! Kumain kana ba?" Sigaw ni Abraham mula sa ibaba kaya kaagad na bumaba si Yan-Ah.
"Mr. Abraham ang dami mo pa lang mga painting dito nakakamangha!" Ani ni Yan-Ah. "Kung buhay kana noong 1720 so ibig sabihin naabutan mo ang Spanish colonial period" namamanghang sabi ni Yan-Ah na tinanguan naman ni Abraham.
"So madami kana pala nagawa sa mundo? So anong trabaho mo noon?" Tanong ni Yan-Ah tumigil naman si Abraham sa pagsubo sa kinakain niya at tumingin kay Yan-Ah. "I ruled a kingdom I was my Mom and Dad's only son so I'm their one amd only heir" Ani ni Abraham
"WOAH! OMG! So Lord Caius Abraham ang tawag nila sayo?" Tanong ni Yan-Ah na tinanguan naman ni Abraham. "Eh nasaan na ang kaharian mo ngayon? Nag layas ka ba? Kung ikaw ang taga pag mana edi dapat naroon ka" ani ni Yan-Ah.
"Malayo dito only vampires know that place. My servants is taking a good care of my kingdom" Ani ni Abraham.
"Should I bow to you?" Tanong ni Yan-Ah. "What should I call you? Uncle? Grandfather? Or Lord Abraham?" Sunod pa na tanong ni Yan-Ah.
Mag sasalita pa sana si Yan-Ah ng biglang isinubo sakanya ni Abraham ang buong pancake sa bunganga niya.
"Mamaya kana mag tanong kumain ka muna" ani ni Abraham at inirapan naman siya ni Yan-Ah.
To be continued.
YOU ARE READING
CAN'T HELP FALLING INLOVE WITH A VAMPIRE
Fantasy"If my life is like a novel I'd wish that someone wrote my story a happy ending" It was a new to me to fell for a vampire that lives a hundred years. It was not easy at all It was full of struggles and a life to risk. If my life is like a novel I'd...
