MASAYANG binabati ni Yan-Ah ang mga bisita niya. Iilang lamang iyon at karamihan ay mga naging kaibigan niya noong highschool at sina Hershey at Marky pati din ang kapatid niya na si Yun-Oh at ang ama niya.
Hindi pa din nawawala ang galit niya dito pero dahil napakahalagang araw nito sakanya kaya naman ipagpapabliban muna niya 'yon.
"Happy Birthday Yan-Ah!" Sabay-sabay nilang bati atsaka hinipan ni Yan-Ah ang kandila na nasa cake niya.
"Thank you guys sa pag punta niyo dito at sa mga regalo niyo saakin" ani ni Yan-Ah.
Pagkatapos nun ay nag sikainan na ang mga bisita at si Yan-Ah naman ay abala sa pakikipag usap kina Hershey at Marky.
"Happy Birthday bestie! 21 kana!" Ani ni Hershey. "Thank you guys! Buti naman naka attend kayo" masayang sabi ni Yan-Ah. "Oo naman ano kaba ang sarap sarap mag luto ng family mo kaya hindi namin pwede palampasin ang birthday mo" ani ni Marky.
Aish! Para namang sinasabi nitong pagkain lang ang habol nito!
"Ay ganun ba Marky? Sige kumain kana baka kasi gutom kapa." Ani ni Yan-Ah sabay subo kay Marky ng isang buong drumstick at tinawanan nila ito ni Hershey.
"Yan-Ah! May bisita ka nasa sala dali puntahan mo!" Ani ng ina ni Yan-Ah.
Tumango tango naman siya sa kaniyang ina at kumuha ng baso na may lamang juice saka nag tungo sa living room.
"Yan-Ah.."
Nabitawan niya ang baso na dahilan ng pagkabasag nito nang marinig niya ang familiar na boses.
"A-Abraham.." sambit ni Yan-Ah sa pangalan ni Abraham. Nang hindi mag salita si Abraham ay pinulot niya ang mga bubog sa nabasag niyang baso.
"A-aray!" Daing niya ng masugatan siya at dumaloy ang dugo sa daliri niya. Tinulungan naman siya ni Abraham pero ng makita nito ang mukha ng binata ay namutla ito kaya imbes na ipahawak nito ang daliri niya na may dugo ay tinago niya ito sa likuran niya.
"S-sorry, aalisin ko lang ang dugo." Ani ni Yan-Ah at dumiretso sa kusina.
Nang matapos niyang linisan ang sugat ay binalikan niya si Abraham.
"Bigla kang nawala nung nakaraan tas parang kabute ka na bigla na lang susulpot sa kaarawan ko" ani ni Yan-Ah. Narinig naman niya ang malalim na buntong hininga ni Abraham.
"Pasensya kana, nag karoon kasi ako ng business meeting sa ibang lugar" pag dadahilan ni Abraham.
Walang emosyon na nakatingin sakanya si Yan-Ah dahil alam ng dalaga na nag sisinungaling lang ito. "Liar. I already know the truth Abraham." Ani ni Yan-Ah at biglang nanlaki ang mga mata ni Abraham.
"H-how?" Naguguluhang tanong ni Abraham. "I went inside your house yesterday." Ani ni Yan-Ah. She already expect Abraham to get angry and she was right. His face turned red and he hold her wrist tightly.
"Bakit mo pinakialaman ang mga gamit ko?! Who told you to do that!" Ani ni Abraham. "S-sir n-nasasaktan ako!" Ani ni Yan-Ah.
"Wala kang karapatang mangialam ng gamit ng iba! Anong akala mo? Porkit pinapapasok na kita sa pamamahay ko ay pwede ka ng mangialam? Bakit? Sino ka ba?" Galit na sabi ni Abraham.
"Ako lang naman ang babaeng minahal mo noon pa! I was reincarnated!" Ani ni Yan-Ah. "You're not her! Mag kaibang mag kaiba kayo! Kaya wag mong masasabing na reincarnate ka dahil hindi ikaw ang babaeng minahal ko noon!" Galit na sabi ni Abraham.
"But-but I saw the portrait!" Ani ni Yan-Ah. "You're just a copy cat! You're nothing to me! So don't act like you're special porkit nalaman mo na ang mga sikreto ko!" Sigaw ni Abraham.
Yan-Ah's tears slid down on her cheeks. Parang may kutsilyong tumarak sa puso niya ng sabihin 'yon ni Abraham. Her ego was hurt. Her heart is in pain.
Despite the pain she felt he faced Abraham. "You're nothing to me either! So you may now leave my house Abraham! You are not welcome here!" Ani ni Yan-Ah.
Nang makalabas si Abraham ay saka lang tumulo ang mga luha na kanina niya pa tinitiis. She didn't want Abraham to see her like this bursting into tears.
On her twenty first birthday her heart was torn into pieces and its hurt so much and she can't endure the pain anymore.
Paulit-ulit na nag sisink in sa utak niya ang mga sinabi ni Abraham.
"Balewala lang ba ang nararamdaman ko sakanya?" Pabulong na sabi ni Yan-Ah.
SUMAPIT ang gabi at nakakulong pa din si Yan-Ah sa kuwarto niya. She don't want everyone to see her miserable.
Kahit na panay katok ang nanay niya sa labas ng pinto ng kuwarto niya. "Ma, mag papahinga po muna ako." Rason ni Yan-Ah.
Mag papahinga siya pero puro iyak lang ang ginawa niya buong araw.
Hours had passed and she still can't move on. Bigla bigla na lang siyang makakatulog para kahit papaano ay hindi niya maramdaman ang sakit na nararamdaman niya and when she wakes up iiyak nanaman siya and repeat.
SUMAPIT na ang ilang araw at medyo nakakaluwag luwag na si Yan-Ah.
"Bestie nag bago kana" malungkot na sabi ni Hershey. Tumingin naman siya kay Hershey na nakatingin din sakanya ay halata ang lungkot sa mga mata nito. "Kumakain ka ba ng maayos? Nangangayayat kana atsaka bumait kana ba? Bakit parang huminhin ka?" Tanong ni Hershey.
"Wala lang akong gana." Ani ni Yan-Ah. "Yan-Ah! Ilang araw mo na yang sinasabi na wala kang gana. Ano ba ang nangyayari sayo?" Nag aalalang tanong ni Hershey.
"Okay lang ako madami lang kasi akong iniisip." Ani ni Yan-Ah. Hershey rest her head in Yan-Ah's shoulder.
Ilang araw na din silang hindi nag kikita ni Abraham kahit nga sa coffee shop nito ay wala siya.
"Bestie kung may pinagdadaanan ka pwede mong sabihin samin ni Marky andito lang kaming dalawa kahit ano pa yang problema mo papakinggan ka namin hindi ka namin huhusgahan" ani ni Hershey at tumango tango naman si Yan-Ah kasabay nun ang pagpatak ng luha ni Yan-Ah.
To be continued.
BINABASA MO ANG
CAN'T HELP FALLING INLOVE WITH A VAMPIRE
Fantasy"If my life is like a novel I'd wish that someone wrote my story a happy ending" It was a new to me to fell for a vampire that lives a hundred years. It was not easy at all It was full of struggles and a life to risk. If my life is like a novel I'd...
