PALABAS pa lang ng bahay si Yan-Ah upang kitain ang mga kaibigan niya na nag ayang mag chicken and beer.
Habang naglalakad siya ay may nakita siyang pamilyar na rebulto kaya naman lumapit siya upang makita iyon ng malinaw.
"Daddy.." sambit ni Yan-Ah. Nahagip pa ng mga mata niya si Yun-Oh na kasama ang ama niya.
Bigla siyang naluha at hindi makapaniwala sa nakita niya. Habang nakatingin siya sa dalawang lalaki ay nahuli ng mga mata niyang lumingon ang ama niya sa direksiyon niya at halata sa mukha nito ang pagkabigla.
"Yan-Ah, anak." Sambit ng ama niya. Sumunod na lumingon naman si Yun-Oh at lumapit sakanya pero umatras siya.
"A-anong ginagawa mo dito?" Ani ni Yun-Oh. Matalim ang tingin sakanya ni Yan-Ah at naiintindihan niya ang kapatid niya. "Ikaw dapat ang tinatanong ko nito! Alam ba 'to ni mama?" Ani ni Yan-Ah. Ng hindi sumagot si Yun-Oh ay alam na niya kaagad ang sagot dito.
"Syempre hindi. Hindi ka pumapasok para kitain ang lalaking to? Gumawa ka ng rason na mag cacamping kayo para sa lalaking to?" Ani ni Yan-Ah.
"Hindi sa ganun yun-" ani ni Yun-Oh ngunit naputol ang sasabihin nito ng mag salita ang ama nila. "Anak, pasensya kana gusto ko lang naman makipag ayos sainyo at wala akong ibang taga pagmana ng kumpanya kundi kayong dalawa ng kapatid mo." Ani ni ng kanilang ama.
"Makipag ayos? Pagkatapos mong mag sinungaling na palalaguin mo ang negosyo pero ano? Pag katapos nun nag pakasal ka sa iba! Alam mo bang nag hirap kami ni mama ha?! Ilang taon ang tinitiis naming dalawa ni kuya na hindi makasama si mama dahil kumakayod siya sa ibang bansa!" Lumuluhang sabi ni Yan-Ah.
Walang tigil ang pag-agos ng luha ni Yan-Ah sa pisngi niya. She felt betrayed at this moment. Her heart is aching in so much paint and she can't take it anymore parang sasabog na siya.
"Patawarin mo ako anak. Pinagsisihan ko ang mga nagawa ko sainyo." Ani ng kaniyang ama.
"Dapat lang talaga na mag sisi ka, pero hindi ganun kadali mag patawad... you lied to us! You ruin our family!" Humahagulgol na sabi ni Yan-Ah. "At ikaw! Huwag kang mag papakita kay mama! Ayokong madadatnan kong umiiyak si mama." Ani ni Yan-Ah tumakbo pa layo sakanila.
Walang tigil ang pag-iyak nito habang mabilis na tumatakbo para lang makalayo. Parang gusto niyang mawalan ng malay sa mga puntong 'yon.
Sa sobrang labo na ng paningin niya dahil sunod sunod ang luha nito ay hindi niya namalayan na may sasakyan na paparating she was stunned at that moment and the next thing she knew her sight went black.
ABRAHAM run as fast as he could. He can sense that something bad is going to happen.
But he was too late to reach Yan-Ah... For the second time he failed so save her.
Hindi mapakali si Abraham nang maidala niya si Yan-Ah sa hospital at hinihintay ang doctor upang alamin ang kalagayan ni Yan-Ah.
Napatayo naman siya ng biglang dumating ang ina nito at ang kapatid nito na si Yun-Oh na may kasamang matandang lalaki. And he can sense that he is her father.
"Jusko po!" Sambit ng kaniyang ina habang walang humpay sa pag agos ang luha nito.
"Sorry ma, kasalanan ko 'to" ani ni Yun-oh.
"Mianhe hajima" "don't be sorry" ani ng kaniyang ina. "Eomma mianhe.." "mom, I'm sorry.." umiiyak na sabi ni Yun-Oh.
"It's not your fault." Ani ng kanyang ina at niyakap si Yun-Oh na wala ding humpay sa pag-iya.
Nang makalabas ang doctor ay agad na tumayo sina Abraham.
"She was fine, please take care of your daughter. Hindi muna siya makakalakad dahil nagkaroon ng bone fracture ang ankle niya but don't worry gagaling din 'yon." Ani ng doctor saka sila pumasok sa silid kung saan nakalagay si Yan-Ah.
"Maraming salamat Abraham at nandiyan ka palagi para kay Yan-Ah." Pagpapasalamat ng ginang kay Abraham.
"It was my duty to protect you dauhter ma'am" magalang na sabi ni Abraham.
MORNING came at wala pa ding malay si Yan-Ah. Abraham is very worried about her condition. It's just the two of them while her parents left for the mean time.
"S-sir.." boses 'yon ni Yan-Ah kaya naman nabaling kaagad doon ang atensyon niya.
"Finally you're awake!" Masayang sabi ni Abraham saka tumawag kaagad ng doctor.
"What happened?" Tanong ni Yan-Ah habang nililibot ang paningin niya sa kabuohan ng silid. "Bakit ako nandito?" Tanong ni Yan-Ah then she tried to move her legs.
"Ouch!" Daing niya.
"Humiga ka muna, I was on my way to you but I was too late. Nabangga ka ng kotse and I'm sorry for coming late." Ani ni Abraham habang hawak nito ang kamay ni Yan-Ah.
"Don't say sorry Abraham its nit your fault" ani ni Yan-Ah. Tinignan ng mabuti ni Abraham ang mukha ni Yan-Ah. "You had a fight with your father" ani ni Abraham ng mabasa ang utak nito at tinanguan naman siya ni Yan-Ah bilang pag sang-ayon.
"Yeah, I was angry my sight became blurry because of my tears so I didn't see that there was a car" ani ni Yan-Ah.
Nang may tumulo na luha sa mga mata ni Yan-Ah kaagad siyang niyakap ni Abraham. "It's fine, I'm here, You have me." Ani ni Abraham habang yakap si Yan-Ah.
Ilang segundo sila sa ganung posisyon ng biglang pumasok na ang ina ni Yan-Ah.
"Gising kana anak" nakangiting sabi ng ina nito at hinagkan siya sa noo na kaagad namang tinugunan ni Yan-Ah ng ngiti ngunit nawala din 'yon ng makita kung sino ang kasama ng ina niya.
"Anak, Pwede bang huwag ka muna mag isipcng kung ano-ano ha? Mag pagaling ka muna isantabi mo muna ang mga hinanakit mo hmm? Arachi?" Ani ng kaniyang ina na tinanguan naman ni Yan-Ah. "Nae, eommoni" "yes, mother" sagot ni Yan-Ah.
PALIHIM na lumabas si Abraham para kitain ang matagal na niyang gustong makita.
"It's nice to see you again little brother"
Matalim ang mga mata ni Abraham na nakatingin sa direksiyon ng bumati sakanya.
It's not nice to see you again, Arter.
To be continued.
YOU ARE READING
CAN'T HELP FALLING INLOVE WITH A VAMPIRE
Fantasy"If my life is like a novel I'd wish that someone wrote my story a happy ending" It was a new to me to fell for a vampire that lives a hundred years. It was not easy at all It was full of struggles and a life to risk. If my life is like a novel I'd...
