We... forever/ ჩვენ... სამუდამოდ(მიმდინარე)

კაფე ,,ჩვენ სამუდამოდ"

თეჰიონის POV

- ,, ჩვენ... სამუდამოდ "? რა უცნაურია ვის მოუნდებოდა კაფეზე ამის დარქმევა? ალბად კაფის პატრონს ფანტაზია შემოაწვა😌(ქრინჯობის მაღალი დონეა😂😂)

*ტელეფენი რეკავს*

მე: - ალო, გისმენ.
ნამჯუნი: - თეჰიონ სად ხარ? ყველა შენ გელოდებით უნდა გავემზადოთ, ხომ იცი მაშინდელივით არ უნდა დავიგვიანოთ.
მე: - ხო ხო🙄 ვიცი. გზაში ვარ, კაფეში შესვლას ვაპირებ გინდათ რამე წამოგიღოთ?
ნამჯუნი: - კაფე არა და ისა😡 დროზე მოეთრიე.
მე: - კარგი კარგი, ესეგი ყველას უნდა😂
ნამჯუნი: - თეჰიონ...

*ვთიშავ*

(კაფე ,,ჩვენ... სამუდამოდ")

???: - კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება, რით შემიძლია გემსახუროთ?😊
მე: - გამარჯობა, ერთი კაუჩინო, სამი ესპრესო, ორი ამერიკანო და ერთი ცხელი შოკოლადი თუ შეიძლება.☺️ - ჩემი თავის გამიკვირდა ისეთი ხმით ვუპასუხე. თან ჩემს თავზე ვბრაზობდი, ჯიმინის შემხედავე თითქმის ჩვევად მექცა სხვებთან ფლირტი.
???: - დიახ ახლავე.
მე: მადლობააა🙃 ისე არ იცით ამ კაფეს რატომ ქვია,, ჩვენ... სამუდამოდ"? რამე დატვირთვას ატარებს?🤔 - ვკითხე ვითომდა ინტერესით.
???: - დღეს ვინც შემოვიდა ყველა მაგას კითხულობს...🙄😊
მე: - თქვენც ერთიდაიგივე პასუხს სცემთ არა? - სიტყვა გავაწყვეტინე.
???: - დიახ, მიხვედრილი ყოფილხართ😏. - მითხრა თითქოს დამცინავი ხმით და მაცდური ღიმილით.
მე: - გმადლობთ. და მაინც რა არის პასუხი ჩემს... - გამაწყვეტინა სიტყვა ტელეფონის ზარმა.
???: - ინებეთ თქვენი შეკვეთა. - მითხრა და შეწუხებული სახით ტელოფონს დახედა.
ზარს უპასუხა თუ არა უეცრად გაფითრდა, სახეზე ფერი დაკარგა. როგორც კი გადავიხადე მან თავის ნივთებს ხელი სწრაფად მოჰკიდა და სწრაფად გაიქცა. სისწრაფეში თავის პირადობა ძირს დაუვარდა, სადაც მისი სახელი ,,კიმ ჯისუ" ეწერა.
მე: - კიმ ჯისუ? რა უცნაურია, თითქოს სადანღაც მეცნობა ეს სახელი. რატომღაც ვიღას მახსენებს...🤔 - ეს ვთქვი თუ არა მას გავეკიდე, მინდოდა პირადობა მიმეცა მაგრამ უკვე გვიანი იყო, გავედი თუ არა დავინახე სიჩქარით ტაქსში ჩაჯდა და წავიდა.

*ტელეფონი რეკავს*

მე: - ალო.
ჰობი: - თეჰიონ სად ხარ? ნამჯუნი გაბრაზებულია შენზე, აქამდე სად არისო.
მე: - ხო ხო🙄 მოვდივარ, ათ წუთში მანდ ვიქნები.
ჰობი: - კარგი, დროზე. ტანსაცმელი უკვე მოიტანეს.
მე: - ხო, მოვდივარ.

*ვუთიშავ*

ჯობია ვიჩქარო თორემ ნამჯუნის საყვედურებს რა აიტანს🙄😂

(სახლში.)

ნამჯუნი : - სად ხარ ამდენი ხანი?😤 შუა ლაპარაკში რატომ გამითიშე?
მე: - მეე? მე როდის გაგითიშე😳😂. ყავა ვიყიდე, აიღეთ. ცხელი შოკოლადი ჩემია იცოდეთ. იმდღევანდელივით არ გააკეთოთ, ჩემთვის რომ მოვიტანე და რომ დამილიეთ.🙄
ქუქი: - გეთქვა მერე თავიდანვე, რომ დავიწყე დალევა მერე თქვი🙄
ჯიმინი: - ხო რააა, თან რომ ჩვენ გვაბრალებს.😆
მე: - ეხლა ხომ გაიგეთ!? - ვუთხარი გაბრაზებით
ქუქი: - ვერა. - აიღო ჭიქა და გაიქცა.
მე: - მოდი აქაააა!!! სად მირბიხარ ჰა!!! ჩემია ეგა!!!!! 😡 რაც მოვიტანე ის იკმარე!!!😡
იუნგი: - ჰა მორჩით ცანცარს, სხვაცაა და ის აიღეთ🙄 ან შეწყვიტეთ ხმაური მეძინება😴
ჯინი: - ამას სულ როგორ
ეძინება🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️
ჯიმინი: - ნამჯუნ, საღამოს რომელ საათზეა წვეულება? მზადება ხომ არ დავიწყოთ?
ნამჯუნი: - ათის ნახევარზე იქ უნდა ვიყოთ...
იუნგი: - შენ გირჩევნია დაიწყო მზადება თორემ ხვალამდე ვერ მორჩები😂 წინაზეც შენს გამო დავაგვიანეთ. - ეს თქვა თუ არა ყველას სიცილი აუტყდა, ჩემს გარდა რადგან თავს მსხვერპლად ვთვლიდი და არ მეკადრებოდა მე, ქუქის მსხვერპს გაცინება... რომელმაც ჩემი ცხელი შოკოლადი შეიწირა.

^^^^^^^^^^^×_×^^^^^^^^^

💜🐇🐻🐣🐨🐿🐱🐑💜