We... forever/ ჩვენ... სამუდამოდ(მიმდინარე)

30

,,ჩვენ სამუდამოდ"

ავტორის POV

გოგონას სხეული ძირს მძიმედ დაეცა და მთლიანად სახლში შემაძრწუნებელი ხმა გაისმა.
იუნგი: - რა ჯანდაბა... - თქვა ხმამაღლა და თვალები ზანტად გაახილა. ოთახში მყოფები სწრაფად წამოდგნენ და კიბისკენ გაემართნენ.
როზე: - უნნი! - შეჰყვირა შეძრწუნებული ხმით.
ლისა: - უნნი!
თეჰიონი: - ჯისუ... ჯისუ! - დაიძახა ხმამაღლა და ძირს მწოლიარე სხეულისკენ დიდი სისწრაფით გაემართა. - სისხლი მოსდის! - თქვა ხმამაღლა და უგონოდ მყოფი სხეული ხელში აიყვანა.
ინი: - ბავშვებო... რა მოხდა! - ხმების გაგონებისთანავე თავისი კაბინეტიდან გამოვარდა. სანთლის შუქზე სხეულს მოჰკრა თვალი და ადგილზევე გაშეშდა, - რა მოუვიდა?! - შეჰყვირა ხმამაღლა და ბავშვებისკენ გაემართა.
თეჰიონი: - სველი საფენები მპიტანეთ! - გასცა ბრძანება და სხეული დივანზე დააწვინა.
ჯინი: - კიბიდან დაგორდა!
ჰასოკი: - კარგად იქნება?🥺 - შეეკითხა ყველას და აცრემლებული თვალებით უგონოდ მყოფ სხეულს გახედა.
ლისა: - გამომართვი! - შემოვიდა ოთახში დიდი სისწრაფით და წყლით დასველებული სუფთა ნაჭრები თეჰიონს გაუწოდა.
ინი: - როგორ... წავალ წამლების ყუთს მოვიტან! - თქვა ჩუმად და მწოლიარე ჯისუს გადახედა, რომელსაც იქვე, ძირს  მჯდომი სხეული სახიდან სისხლს წმენდდა. - შეიძლება
დასამუშავებელი ჰქონდეს რამე!
ანი: - ექიმი რომ მოვიყვანოთ არა? - იკითხა და ყველას ანერვიულებული სახით გადახედა. - იქნებ აქვე ახლოს ვინმე იყოს!
ინი: - შეიძლება... გვერდითა ქალაქში მეგობარი მყავს! მაგრამ ძლიერი ქარბუქია! ცოტახანს დაველოდოთ, იქნებ ჯისუმაც გაიღვიძოს და ამასობაში თოვლიც შეწყდეს! - იძახის ჩუმად და ოთაზს ტოვებს.
ჯიმინი: - დიახ, ჯობია დაველოდოთ ბატონო ინ!
როზე: - უნნი... ხომ კარგად იქნება? - კითხულობს ჩუმად, გატეცილი ხმით და მის სახეზე რამდენიმე ცრემლი ვარდება.
ჯინი: - იქნება, კარგად იქნება! - ეჩურჩულება ხმა და მის გვერდით მდგომ სხეულს ეკვრის. - ყველაფერი კარგად იქნება! - იძახის საბოლოოდ და ატირებულ სხეულს აწყნარებს,  დასამშვიდებლად კი ზურგზე ხელებს უსმევს.
ჯონქუქი: - მარტო მე მგონია რომ ეს დაგორება შემთხვევითობა არაა?🤔 - იძახის ჩუმად და ცალ-ცალკე ყველას უყურებს.
იუნგი: - რა გინდა ბავშვოოო?!🙄
ჯონქუქი: - რა მინდა და ის, რომ ასე ძლიერად თავისით ვერ დაგორდებოდა! ზევით კიდევ, მარტო ნია არის!
ლისა: - მოიცათ...
ჩანი: - ნია? - შეჰყვირა ხმადაბლა.
ჯონქუქი: - ხომ... რა, ვერ გააკეთებდა თუ რა?!😒
ჯინი: - ჯონქუქ, ესე დაბრალება არ შეიძლება! მითუმეტეს სამხილები არ გვაქვს! - უთხრა მკაცრად.
ჯონქუქი: - მაგას რა სამხილები სჭირდება?!🤨 ყველანი დაბლა ვიყვით! ბატონი ინი, თავის კაბინეტში - პირველ სართულზე! მხოლოდ ის იყო ზევით! - თქვა ხმამაღლა და სიბნელეში აქეთ-იქით თვალების ცეცება დაიყწო, - დარწმუნებულები ხართ რომ ვერ გააკეთებდა?!