ჩემი პირველი ფიკია, იმედი მაქვს მოგეწონებათ❤️
ისტორია არის წყვილის შესახებ,
რომლებიც ბავშობაში იყვნენ საუკეთესო მეგობრები, რომლებსაც სხვადასხვა ქალაქებში გადასვლის შემდეგ, მათ ერთმანეთი დაავიწყდათ. გაახსენდებთ წყვილს ერთმანეთი? და გაერთიანდება თუ...
უცებ გოგოებს შევხედე, ისინი ვერ მიმხვდარიყვნენ რა მომხდარიყო. იქვე მაგიდასთან შამპანიური იდგა მოვსვი და... მე: - ეს შამპანიური მარწყვის გემოთი არის!?😦 ლისა: - კი მემგონი, ისე ძალიან გემრიელია...🙂 როზე: - არ არსებობს!!!😦 - და თვალები გაუფართოვდა. ლისა: - რა გინდა თქვათ, რომ ჯისუმ ეს დალია!? - თავი დავუქნიე. მე: - ბოდიში, ბიჭებო, უნდა დაგტივოთ...😥 - და ყველანი ჯისუსთან გავიქეცით. ბიჭები გაკვირვებულები იყურებოდნენ. ალბად აინტერესებდათ რა მოხდა.
*საპირფარეშოში*
მე&როზე&ლისა: - ჯისუ კარგად ხარ?😟 - ვკითხეთ ანერვიულებულებმა ერთხმაში. ჯისუ: - უკვე კარგად. - გვითხრა და თან სახეს იბანდა როზე: - შამპანიური დალიე? მარწყვის გემოთი იყო! ჯისუ: - კი, არადა დიდად მარწყვის გემო არ ქონდა...🙄 ლისა: - ამას რაღა მნიშვნელობა აქვს... ჯისუ ფერი გაქვს დაკარგული!☹️ როზე: - წამო საავადმყოფოში წავიდეთ. ჯისუ: - არა უკვე კარგად ვარ! თან გული ამერია და უკეთ ვიქნები... - თქვა და უნიტაზთან მივარდა. მე კი მკაცრად ვუთხარი. მე: - საავადმყოფოში მივდივართ!😤 ჯისუ: - კი მაგრამ...😥 ლისა&როზე: - არანერი მაგრამ! ლისა: - წავალ მე მშობლებს ვეტყვი რომ მივდივართ თქვენ გარეთ დამელოდე და მანქანით წავიდეთ! მე: - კარგი გარეთ დაგხვდებით!
POV : ვი
როდესაც გოგოებმა დააპირეს წასვლა, ვიღაცა ჯისუს დაეჯახა რაზეც წონასწორობა დაკარგა... მოვახეხე და დავიჭირე... ჩემი გული.... საოცრად ფეთქავდა... რომ არა ხმაური ალბად ყველა გიგებდა... არავის ხმა არ მესმოდა, იმ წამს მხოლოდ მე და ჯისუ ვიყავით... მე: - კარგად ხარ? - ვკითხე ღიმილით.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
