,,ჩვენ სამუდამოდ"
ლისას POV
მე: - ძალიან დავიღალე... ვეღარ ვგრძნობ ფეხებს😭
ჯენი: - ხომ, მეც... მაგრამ ერთი სახლიღა დაგვრჩა და მოვრჩებით.
მე: - რა უნდოდათ ასე შორს რას აშენებდნენ ამ სახლს... დამწყდა
ფეხები😭
ჯენი: - ლისა ნუ ხარ წუწუნა მოვედით
უკვე🙄 - მივადექით დიდ ორსართულიან სახლს, რომელიც მდიდრულად გამოიყურებოდა. შესამჩნევი იყო სახლის გამოკვეთილი ორნამენტები, რომლებიც მდიდრულ შესახედაობას აძლევს.
მე: - 😑მოიცა დავაკაკუნებ... - სადღაც ნახევარი წუთის განმავლობაში ვიდექით უზარმაზარი კარის წინ სანამ ვიღაცამ არ გაგვიღო.
მე: - გამარჯობა😊
ქუქი: - გამარჯობა... ააა... ქაჯო აქ რას აკეთებ?
მე: - შეეენ?!😡
ქუქი: - ხო რაიყო, გაგიკვირდაა?😏
მე: - ჯენი მე წევედი ამ ხეპრესთან სასაუბრო არაფერი მაქვს😡😒 - წასვლას ვაპირებდი როდესაც ჯენიმ შემაჩერა.
ჯენი: - დაეტიე სადაც ხარ😡 აქ საქმეზე ვართ მოსული თუ დაგავიწყდა შეგახსენებ!🙄😒
ქუქი: - რა საქმე?
მე: - გამოენთო ესაც რაა🙄 "რა საქმე"🙄 რა საქმე საშენო არაფერი...🙄 ისა ბიჭი უფროსები სახლში არიან?🙂😉
ქუქი: - 😡 - ძალიან მსიამოვნებს რატომღაც იმის ყურება თუ როგორ ბრაზდება😊
ჯენი: - ლისაა!
მე: - რა იყო... 🙄
ჯენი: - რა საქმე და ამ სამეზობლოში გუშინ გადმოვედით...
ქუქი: - ვაა მართლა გილოცავ😊... შენც გილოცავ ქაჯო😏
მე: - მადლობა პატარა😉 - და უცებ მკლავში ვგრძნობ სიმწარეს😭 რათქმაუნდა ჯენიმ მიჩმიტა😭😭
ჯენი: - მადლობა...😊 გადავწყვიტეთ, ხვალ, საღამოს 7ისკენ წვეულება გავმართოთ მთელი სამეზობლო იქნება... ხოდა შენც და ბიჭებსაც გელოდებით😊
ქუქი: - ხომ აუცილებლად მოვალთ... მოდით, არ შემოხვალთ სახლში?
ჯენი: - არაა... აარა, მადლობა😊
ქუქუ: - შემოდით რააა...
მე: - არაა საჭირო🙄😊
ქუქი: - იცოდეთ მეც მეწყინება და ბიჭებიც განაწყენდებიან😊 თან ყველანი აქ არიან და გაუხარდებათ თქვენი ნახვა. გთხოვთ რაა😊🙏🏻
ჯენი: - კარგი მაშინ... - და მისაღებისკენ წაგვიყვანა სადაც ექვსივე იმყოფებოდა. ჩვენს დანახვაზე კი უცებ წამოდგნენ.
ჯენი&მე: - გამარჯობა...😊
ბიჭები: - გამარჯობა, როგორ ხართ?
ჩვენ: - კარგად თავად😊
ნამჯუნი: - ჩვენც არაგვიშავს, მანდ ნუ დგახართ შემოდით...😊
ჯინი: - ყავას დალევთ, ჩაის თუ წვენს?
მე: - მადლობა, არაფერი არ არის საჭირო...☺️
ჯიმინი: - კარგით რაა🙄 აქედან არ გაგიშვებთ იცოდეთ!😁
ჯენი: - კარგი მაშინ... ყავას დავლევთ😊
მე: - დიახ... - უხერხული სიჩუმე რომ გაეფანტათ ერთერთმა ლაპარაკი დაიწყო.
ჯიმინი: - აბა გოგოები რას შვებით, როზე და ჯისუ როგორ არიან😊.
მე: - ნორმალურად😊 ახალ სახლში გადავედით და ვსაქმიანობთ. - ვუთხარი ცოტა დარცხვენილმა.
ჰობი: - ვაა მართლა, გილოცავთ. ახლა საითკენ ცხოვრობთ?
ჯენი: - მადლობა... ამ რაიონში გადმოვედით, თქვენი სახლიდან ცოტა მოშორებითაა😊
იუნგი: - გილოცავთ🙂.
მე: - კიდევ ერთხელ მადლობა☺️.
ქუქი: - სხვათაშორის ხვალ საღამოს წვეულებას მართავენ და ჩვენც დაგვპატიჟეს.
თეჰიონი: - წვეულება?
ქუქი: - ხომ... თან მთელი სამეზობლო დაუპატიჟიათ😃 - ამ იდიოტს რაღა უნდა🙄 მემგონი ჩვენზე მეტად ამას
უხარია😒🙄
ჯიმინი: - კარგია, დაახლოებისთვის შესანიშნავი საშვალება...
მე: - მართლაც... - და სიტყვა სამზარეულოდან გამოსულმა ჯინმა შეაწყვეტინა, რომლებსაც ყავებთან ერთად ხელში რაღაც ეჭირა.
ჯინი: - ეს რა არის?🤔 სამზარეულოში ვიპოვე, კარგად იყო დამალული. - და ხელში პატარა კამერა აათამაშა. იუნგი კი უცებ წამოხტა ხელიდან კამერა გამოგლიჯა და მეორე სართულისკენ გაიქცა. მის ამ მოძრაობას ყველა გაკვირვებული შესცქეროდა. სადღაც ორ წუთში კი ისევ უკან ბრუნდება თითქოს არაფერი არ მომხდარა.
იუნგი: - რაიყო რას მიყურებთ🙄.
ჰობი: - სად გაიქეცი კამერით ხელში?🤨
ჯინი: - ხო, ისე გამომტაცე ხელიდან რამეს ხომ არ გვიმალავ?
იუნგი: - კი😁
ჯიმინი: - რას?
იუნგი: - გაინტერესებთ?😁
ბიჭები: - დიახ!
იუნგი: - ძალიან?🤨
ბიჭები: - კიიიი!😑
იუნგი: - კარგი მაშინ თუ გოგოების არ გრცხვენიათ ვიტყვი😉
ნამჯუნი: - განა რა არის ისეთი იმ კამერაში?
იუნგი: - რა და გუშინდელი ომია ჩაწერილი😉 ამ ომში კი რა იგულისხმება ახლავე მოგახსენებთ😁 - ამ დროს კი ექვსივე გაშრა, ძალიან მაინტერესებს რა ვიდეოა ასეთი😁😈
ქუქი: - ვფიქრობ ააა...ააარაა საჭირო.... არა ბიჭებო?😬
YOU ARE READING
We... forever/ ჩვენ... სამუდამოდ(მიმდინარე)
Romanceჩემი პირველი ფიკია, იმედი მაქვს მოგეწონებათ❤️ ისტორია არის წყვილის შესახებ, რომლებიც ბავშობაში იყვნენ საუკეთესო მეგობრები, რომლებსაც სხვადასხვა ქალაქებში გადასვლის შემდეგ, მათ ერთმანეთი დაავიწყდათ. გაახსენდებთ წყვილს ერთმანეთი? და გაერთიანდება თუ...
