We... forever/ ჩვენ... სამუდამოდ(მიმდინარე)

20

,,ჩვენ სამუდამოდ"

ლისას მამა: - ბავშვებო, მიდიხართ უკვე? - გვკითხეს და ოთხივენი, ჩვენს დედებს გვერდით ამოუდგნენ.
ნამჯუნი&ჯენი: - დიახ, წასვლას ვაპირებდით. - უპასუხეს ერთად.
როზეს მამა: - ცოტახანი მოიცადეთ, რაღაც გვინდოდა გვეთქვა.
ლისა: - გისმენთ😊
ჯიმინი: - მაშინ ჩვენ დაგტოვებთ😊...
ჯენის მამა: - არა, იყავით ბიჭებო. თქვენთან დასამალი რა გვაქვს😏 - სმირკიი?! - მერე მაინც გაიგებთ...
როზეს მამა: - კარგით. - დაიწყო საუბარი როდესაც ყველანი გაჩუმდნენ - მოკლედ, ჯერ გვინდა გვეთქვა, რომ ამ შაბათს, სამ დღეში, იმართება კომპანიის კორპორატიული წვეულება. - თითოეულს ჩვენ-ჩვენი მოსაწვევი გამოგვიწოდა - გვინდა რომ იქ იყოთ😊. - დაამატა პაუზის შემდეგ.
ფელიქსი: - კარგით მოვალთ თუ გვეცლება🙄. ხომ დაამთავრეთ, ეხლა კი ჩვენ წავალთ... - თქვა და წასასვლელად გაემზადა.
როზეს დედა: - მოიცადე ფელიქს ცოტახნით😊... - უთხრა თბილად, თუმცა ეს ხომ ვირია🙄 თბილი სიტყვები საერთოდ არ ესმის😑.
ფელიქსი: - კარგი. გისმენთ😒. - უთხრა უხეშად.
მამაჩემი: - მოკლედ ბევრი რომ არ გავწელოთ, წვეულებაზე გამოცხადდება პარიზში შეკრების თარიღი. სადაც ამავდროულად დიდ სიურპრიზს "მოვუწყობთ" ჩვენს მეწილეებს.
მე: - რა სიუპრიზი🤨?! - ვკითხე ოთხივეს და ერთმანეთს, ჩაცინებით გადახედეს.
დედაჩემი: - კარგით რაა, რატომ აწვალებთ ბავშვებს, პირდაპირ უთხარით... რა და პარიზის თქვენ გამოცხადდებით კომპანიის ახალ მართველებად😊😉 - რაიიოო? ამის გაგონება და ჩემი ისტერიული სიცილის დაწყება ერთი იყო.
მე: - ჰაჰა😂 რა სასაცილოა ჩვენ... თან ახალი მმართველებიო😂 - ვაგრძელებდი იქამდე, სანამ, გოგოების გაკვირვებულ, დაბნეულ და ამავდროულად შეშინებულ სახეებს არ შევხედე. - თქვენ რა... - დავსერიოზულდი სადღაც ორ წამში.
ჯენი: - არ არსებობს... - ჩაილაპარაკა ჩუმად.
როზეს დედა: - როგორც ხედავთ არსებობს😉. ხოდა ხვალ, დილითვე ოფისში გელოდებით ყველას, სასაუბრო გვაქვს😉.
მამაჩემი: - არ დაიგვიანოთ. აბა ჯისუ... შენ იცი😉 შენი იმედი მაქვს. - ეს მითხრა თუ არა ჩემი ჩანთა ავიღე და მანქანისაკენ გავემართე, ისე რომ არცერთს არ დავლოდებივარ. შენობაში შესვლისთანავე ლიფტისკენ წავედი, თუმცა გვერდი ავუქციე და კიბეზე დავეშვი. ახლა მხოლოდ ჩემს თავთან მარტო დარჩენა მჭირდება.
მათ რა უნდათ, თავიანთი ჭადოქრობები ჩვენ გადავიბაროთ? რომ ხელები ჩვენ შეგვაწმინდონ?! აარა! ამას ნამდვილად არ დავუშვებ! გოგოები... ამისთვის ზედმეტად პატარები... არა! ამას არ დავუშვებ! ამ ასაკში მათ ფულზე დამოკიდებულ რობოტებად არ ვაქცევ! პარიზამდე იქნებ... ხმა მესმის. ვიღაც ჩემს სახელს გაიძახის.
ყურადღებას არ ვაქცევ და ისევ გზას ვაგრძელებ.
???: - ჯისუუ... ჯისუ! - მესმის ნაბიჯების ხმა, რომელიც სწრაფად ახლოვდება - ჯისუუუ! არ გესმის?! - მეც ნელა ვჩერდები, ვიღაცა უცებ ხელით მისკენ მქაჩავს და მეც უნებურად ვბნრუნდები.
???: - ჯისუ... რატომ არ
მცემდი ხმას?🤨
მე: - აჰ... ბოდიში თეჰიონ... ვერ გავიგე შენი ხმა, ვფიქრობდი😊
თეჰიონი: - კარგი არაუშავს😊 ასე ჩქარა რატომ გამოიქეცი? ან ლიფტით მაინც წამოსულიყავი, არ მომიწევდა ამდენი ხტუნვა, შენ რომ დაგწეოდი - დაამატა ბოლო ჩუმად.
მე: - აააა, ვიფიქრე მანქანაში დაველოდებითქო...😊
თეჰიონი: - კარგი... მაშინ ეხლა ლიფტით წავიდეთ, ბავშვებიც ალაგდებიან და მალე ჩამოვლენ. - ამაზე უბრალოდ თავი დავუქნიე და ლიფტისკენ წავედით.
5
.
.
.
.
.
.
.
4
.
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
1
ძლივს გაიღო ლიფტის კარები და მანქანებისკენ წავედით. მთელი ამ დროის მანძილზე არცერთს ხმა არ ამოგვიღია, სანამ მანქნებთან არ მივედით და ბავშვებს ლოდინი არ დავუწყეთ.
თეჰიონი: - ჯისუ... რაღაც მინდა გკითხო...
მე: - გისმენ - ვუთხარი და მთელი ტანით მისკენ შევტრიალდი.
თეჰიონი: - იციი, მაინტერესებს თუ რამე პირადული არ არის...😊 რატომ არ გინდა რომ თქვენ კომპანიის მმართველები გახდეთ? - მკითხა და სახეზე დაიწყო დაკვირვება. მე ჩუმად ვიყავი. სწორ, შესაბამის სიტყვებს ვეძებდი. - თუ რამე პირადულია შეგიძლია არ გამცე
პასუხი😊... უბარალოც ცოტა გამაკვირვა თქვენმა რეაქციებმა... თქვენს ადგილას ბევრს გაუხარდებოდა, კორეაში ყველაზე გავლენიანი კომპანის მმართველობა😊
მე: - იციი, არვიცი როგორ გაიხსნა... მეე... მე უბრალოდ დრო მჭირდება...
თეჰიონი: - რა თქმა უნდა😊
ჯისუ: - გეტყვი... აუცილებლად გეტყვით... ბევრი რამე გვაქვს სათქმელი, შენთან და ბიჭებთან... უბრალოდ ჯერ დრო გვჭირდება... მჭირდება... ჯერ... თავში ყველაფერი უნდა დავალაგო... გოგოები, კომპანია, მშობლები და... და მე! - ვუთხარი დიდი პაუზის შემდეგ.
თეჰიონი: - შენ?
მე: - ჰოო, მე! - რაღაცა უნდა ეთქვა როდესაც შენობიდან ბავშვები გამოვიდნენ, ჩვენ რომ დაგვინახეს ჩვენკენ წამოვიდნენ .
თეჰიონი: - მემგონი ამ საუბრის გაგრძელება მოგვიანებით მოგვიწევს😂 არაა? - მკითხა ჩუმად.
მე: - ვითომ?🤨😂
თეჰიონი: - ხო😉
მე: - კარგით გეთაყვა😂 როგორც
გნებავთ😉
თეჰიონი: - რა თქმა უნდა მომხიბლავო ქალბატონო😉😊 - მითხრა და თვალი ჩამიკრა.