We... forever/ ჩვენ... სამუდამოდ(მიმდინარე)

34

,,ჩვენ სამუდამოდ"

ავტორის POV

კიმი: - ოჰ... მოსულხართ უკვე ბავშვებო! - იძახის სხეული ოთახში შესვლისას და უზარმაზარ მაგიდასთან მჯდომ სსხეულებს უყურებს.
ყველა: - გამარჯობათ! - იძახიან ერთხმად და ფეხზე დგებიან.
მანობალი: - გამარჯობა, გამარჯობათ!
ინი: - დაღლილები კი იქნებით... ამხელა გზა გამოიარეთ! თუმცა აღარ გვინდოდა ამის გადადება...
პაკი: - იმედი მაქვს ერთად გაერთეთ... ახლა კი ჯობია საქმეზე გადავიდეთ!
ინი: - ხო... მაგას რაც შეეხება... მგონი ჯობია სულ თავიდან დავიწყოთ! - თქვა ჩუმად და გვერდზე მდგომებს გადახედა.
მანობალი: - სულ თავიდან...
ინი: - როგორც ზოგიერთებს გითხარით მაშინ ბიჭებო... - დაიწყო ლაპარაკი და მაგიდისკენ წავიდა, -  თქვენი მშობლები უნივერსიტეტის ბოლო წელს გავიცანით! - სკამი სწრაფად გამოსწია და დაჯდა, -   ძალიან ნიჭიერები იყვნენ! - გააგრძელა მშვიდად, - ყველაფერში შეუდარებლები! თავიანთი საქმიანობაზე კი მოგვიანებით გავიგეთ! თვითონ გვითხრეს... ამხელა ძალაუფლება რომ ფლობ მტრებიც გეყოლება არა?! იყვნენ  ბევრი ისეთებიც რომლებიც ემტერებოდნენ თუმცა მათი შიშით ვერაფერს აკეთებდნენ... - ლაპარაკი შეაჩერა და სხვას მისცა უფლება გაეგრძელებინა.
კიმი: - ჩვენს შემთხვევაშიც ასე მოხდა... თავდაპირველად ეს  კომპანია რომ შევქმენით... თქვენი მშობლების მხარდაჭერით მოხდა... პროდუქტებს ვაწარმოებდით... დიდი წარმატებაც მოგვიტანა! შემდეგ კი თქვენს მშობლელბზე რაღაც ჭორები გავრცელეს...
ჯინი: - ადამიანით ვაჭრობა არა? - აწყვეტინებს სხეულს ლაპარაკს. - მახსოვს დიდი ამბავიბ იყო ატეხილი.
კიმი: - დიახ! ადამიანით ვაჭრობა... თუმცა ეს სიმართლე არ იყო რა თქმა უნდა! უბრალოთ მათი ჩამოშორობა სურდათ... ამ პრობლემის მოგვარებას კი დიდი დრო დასჭირდა... შემდეგ კი ახალი ჭორების აგორება დაიყწეს... ამას მერე შიდა შეთქმულებებიც დაემატა, ჩვენი გაკოტრებაც და რატომღაც ურთიერთობა თანდათან დავკარგეთ პრობლემემში ჩართულებმა.
მანობალი: - გაკოტრებისას ყველაფერი გავიღეთ რათა ჩაძირული კომპანია გადაგვერჩინა... როგორც ინმა თქვა... წარმატებულ ადამიანს ბევრი ცუდის მსურველი, მტერი ჰყავს არა? - გააგრძელა ახლა თვითონ, - ასეთი ჩვენც გამოგვივიჩნდა... თავდაპირველად მის მიერ გამოგზავნილ მუქარის წერილებს არაფრად ვაგდებდით... მაგრამ როდესაც ოჯახებზე დაგვიწყეს მუქარა ძალიან შევშინდით! ამას ჯისუს ავარიაც დაემატა...
ჯენი: - ავარია? ავარია აქ რა შუაშია?!
კიმი: - სხვადასხვა მოვლენებიდან გამომდინარე... უბედური შემთხვევა არ ყოფილა! - იძახის ჩურჩულით და ყველას სათითაოდ უყურებს.
ჯენი: - რას ნიშნავს უბედური შემთხვევა არ ყოფილა, მამა?!
ნამჯუნი: - ჯენ... დაწყნარდი! - ეუბნება სხეულს ხმადაბლა და ხელს ხელზე უჭერს.
ჯენი: - გამოცანებით ნუ გველაპარაკებით!
ინი: - ბიჭებო, როგორ მიხვდით რომ თქვენი მშობლები უბედური შემთხვევით არ გარდაცვლილან? - თან ბიჭებისკენ გადააქვს ყურადღება.
ნამჯუნი: - ერთნაირი მანქანები, საერთო ნომრებით!
ინი: - ზუსტად! - შესძახა ხმამაღლა და გვერდით მჯდომებს გადახედა. - იცით... თქვენს მშობლების სიკვდილში, ბანდის წევრებმა, რატომღაც ჩვენ დაგვადანაშაულეს... დღემდე ვერ ვხდები ესე რატომ იფიქრეს! ან უნდოდათ რომ ესე ყოფილიყო... - იძახის სხეული და ოთახს თვალს ავლებს. - რატომღაც ავარიის დღეს ზუსტად იმდაგვარი დაეჯახა ჯისუსა და მძღოლს! შეჯახების შემდეგ ორივე მანქანის მძღოლი ვერსად ვიპოვეთ, პოლიციაში კი უბრალო გამვლელებმა დარეკეს... აი აქ მივხვდით რომ ეს მუქარები ძალიან საშიში იყო ჩვენი ოჯახებისათვის.  ამ ყველაფერს კი შემდგომ სოფელის სახლში ხანძარი დაემატა. ესეც არ ყოფილა უბედური შემთხვევა!
ერთნაირ მანქანებზე და ნომრებზე თავისუფლად შემიძლია გითხრათ და ადვილადაც მიხვდებოდით... ერთი ადამიანის მოწყობილია! - ამბობს სხეული სასწრაფოდ და ჩუმდება. ყველა ამჩნევს როგორ იძაბება ჰაერთან ერთად თითოეული სხეული.
ჯენი: - და თქვენ ამას აქამდე არ გვეუბნებოდით?! - ბრაზისგან მთელი სახე უწითლდება.
ჯისუ: - მისი ვინაობა იცით არა?! - ამბობს ხმადაბლა სხეული და ჩანთას, სადაც კონტრაქტი ეგულება ხელს ძლიერად უჭერს, - იმ ადამიანის ვინაობა იცით! - ამჯერად იძახის ყველას გასაგონად და ოთხივე სხეულს სათითაოდ თვალებში აშტერდება.
ინი: - დიახ, ვიცით! თუმცა... ვფიქრობთ, რომ... ამ სახელის გაგებით დიდ შარში გაგხვევთ! ვიცი! ვიცი, არასწორია... თან ახალი მმართველები ხდებით... მაგრამ მაინც! თქვენი უსაფრთხოებისათვის! ჯობია ასე დაზუსტებითაც არ იცოდეთ... - იძახის სხეულო და ნერვიული სახით აკვირდება ოთახში თითოეულს.
ლისა: - ?!
როზე: - სერიოზულად?! ამ ყველაფრის უკან იცით ვინ დგას და სახეს არ გვეუბნებით?!
პაკი: - ბავშვებო...
ნამჯუნი: - თქვენ!!!
ჯენი: - უკვირდებით რას ამბობთ?! ჯისუს ავარია იქით იყოს და... მათი  მშობლების მკვლელს იცნობთ და არ ეუბნებით?! - ხელით გვერდზე მჯდომებისკენ აჩვენებს, - რა პატარა ბავშვებისავით გვეთამაშებით!
ლოსა: - უნნი!
ჯისუ: - ჯენი გეყოს!
ჯენი: - მთელი ბავშვება გვეკლდით და იმასაც არ გვეუბნებით ვის გამო?! - იძახის ჩუმად და ხელებს ძლიერად მუშტავს, - თუ შეიძლება სწრაფად გვითხრით რისი თქმაც გინდოდათ! დაღლილები ვართ, დასვენება გვჭირდება! - ამბობს ხმამაღლა და ხელებს მკერდზე იკრობს.
კიმი: - ხო... გჭირდებათ...
ინი: - მიკლედ, გადავწყვიტეთ, თვის ბოლოს გამოგაცხადოთ ოთხივენი ახალ მემკვიდრეებად! პარიზში! - იძახის ხმამაღლა, - წლის ბოლოს გადავწყვიტეთ წვეულება გადმოგვეტანა! სურთ... სურს, რომ ჩვენი აქციები ბაზარზე გამოვიტანოთ გასაყიდათ! - ცოტახნით ჩრდება და ლაპარაკს აგრძელებს, - მთელმა ჩვენმა ცხოვრებამ ფუჭად ჩაიარა არა?! - იძახის ჩურჩულით და ყველას სათითაოდ აკვირდება. -  გვმართავდენენ... საბოლოოდ კი ისე გამოვიდა რომ ხელები ჩვენზე შეიწმინდა! აღარ გვინდა ასე გაგრძელება... სიცოცხლის ბოლო წლებში მაინც! - ამბობს პატარა ღიმილით და გვერდით მჯდომებზე გადააქვს მზერა, - თქვენც გაიზარდეთ... იმფორმაციების მოპოვებაც დაიწყეთ... და ვიფიქრეთ, რომ შიში თქვენს გამო მაინც უნდა დაგვეძლია!
ლისა: - მოიცათ... - აწყვეტინებს ლაპარაკს, - იცოდოთ?! ჩვენს საქმიანობაზე! - ამბობს ხმამაღლა და სახე უწითლდება.
მანობალო: - რა თქმა უნდა... ვიცოდით... მანაც იცოდა! - ამატებს ჩუმად და მაგიდის ქვეშ ხელებს დაჰყურებს.
ჰასოკი: - მაშინ... ჩვენიც გეცოდინებათ!
კიმი: - რა თქმა უნდა! ადვილი მისახვედრი იყო! - იძახის სიცილით.
ყველა: - ....
როზე: - გვიბრაზდებით?!
პაკი: - არა, რა თქმა უნდა! მოველოდით კიდევაც... და ვიცოდით რომ ასე მოხდებოდა! თქვენი დაჯგუფების წევრებიც ჩვენზე ფიქრობდნენ არა? - მიმართავს ბიჭებს, - მოსალოდნელი იყო... თუმცა როგორც ერთი შეხედვით ჩანს ისე არაა... ეს გვინდოდა გვეთქვა! - ამატებს ბოლოს.
კიმი: - ყველაფერი ჩვენი ბრალია, თუმცა მიზეზები გვქონდა...
ჯენი: - მაგით აპირებთ თავი გაიმართლოთ?! - ამბობს წყნარად გვერდძე მჯდომს ხელს ჰკიდებს. - თქვენ გგონიათ რამეს შეცვლის?!
ნამჯუნი: - ჯეეენ!
ჯენი: - რამეს შეცვლის? გეკითხებით! შეიცვლება რამე?! კი, გავიგეთ თურმე ამ ყველაფრის უკან ვიღაცა დგას, მარიონეტებად იქეცით! ეს თქვენს საქციელებს გაამართლებს? ან იმას, რომ სხვისი ხელით ამდენი ბინძური საქმე გააკეთეთ?! - ოდნავ ხმას უწევს და ჩერდება, - ნუ იქცევით ანგელოზებისავით! შეგეძლოთ რამე გემოქმედათ... ან ჩვენ რა დავაშავეთ?! მთელი ბავშვობა... - იმ წამსვე ჩუმდება და გვერსით მჯდომს ხელს ძლიერად უჭერს.
კიმი: - შენი აზრით ჩვენთვის ადვილი იყო ჯეეენ? რა თქმა უნდა არ ყოფილა! მთელი ჩვენი ცხოვრება ზეწოლის ქვეშ გავატრრეთ, შიშში ვცხოვრობდით! ეხლა გგონია არ გვეშინია?! ამ ნაბიჯის გადადგმით თქვენც საფრთხეში გაყენებთ! - ამბობს სხეული და დასამშვიდებლად ბოთლიდან წყალს სვამს, - ესეთი ადვილიც არაა შვილო... - ამბობს ბოლოს, ფეხზე დგება და დასამშვიდებლად ფანჯრისკენ მიდის.
ჯენი: - შეგეძლოთ საქმე აქამდე არ მოგეყვანათ! და არც ჩვენ დაგვაკლდებოდით! - ამბობს სხეული და სავარძლიდან დგება, - აქამდე არ უნდა შეგეტოპათ!  - ამბობს სხეული ხმამაღლა და დარბაზიდან გადის.
ჯისუ: - ოხ ჯენიი...
კიმი: - ჯენიი!
ნამჯუნი: - თქვენის ნებართვით მე გავყვები! - აჩერებს სხეულს და კარებისკენ მიდის.
კიმი: - რა თქმა უნდა...
მანობალი: - ვფიქრობ დავამთავრეთ არა?!
პაკი: - მემგონი...
ინი: - ბავშვებო... თავისუფლები ხართ! ფრთხილად იარეთ სახლამდე და ბევრი არ იფიქროთ კარგი?! ბილეთებს ჩვენ გიყიდით პარიზისთვის... - მიმართავს ყველას და პატარაზე იღიმება, - შეგიძლია წახვიდეთ, თავისუფლები ხართ... ეს გვინდოდა გვეთქვა... - ამატებს თავისთვის და ფეხზე სხვებთან ერთად დგება.
ჯინი: - კარგით, ჩვენ... დაგტოვებთ!
იუნგი: - ნახვამდის!
ჰასოკი: - მადლიბა და ნახვამდის! - იძახიან ერთად და სავარძლებიდან დგებიან.
მანობალი: - ნახვამდის!
კიმი: - ნახვამდის... - ამბობს ჩუმად და თავის ადგილს უბრუნდება.
ჯისუ: - მამა, შიძლება ვილაპარაკოთ?! - ბრუნდება კარებიდან და სხეულს შეჰყურებს.
ინი: - რა თქმა უნდა საყვარელო! კაბინეტში წავიდეთ!
როზე: - ჩვენ ჩავალთ უნნი!
ჯონქუქი: - გარეთ გავალთ!
ჯიმინი: - მანქანებთან ვიქნებით!
თეჰიონი: - ლიფტან დაგელოდები და ერთად ჩავიდეთ - ეუბნება ჩუმად, ხელზე ძლიერად უჭერს და პატარაზე უღიმის.
ჯისუ: - კარგი! ერთად წავიდეთ! - სწრაფად კოცნის ლოყაზე გასვლისას და საკონფერეციო დარბაზიდან მამამისთან ერთად  გადის.
ინი: - აბა... გისმენ საყვარელო! - იძახის კაბინეტში შესვლისას და თავის მაგიდასთან მოდის, - თან მოდი დაჯექი! - უთითებს მაგიდის წინ მდგომ სავარძლებზე.
ჯისუ: - ამ... მე... გაადავხედე იმ ფურცლებს შენ რომ მომეცი! - აყრის სიტყვებს ერთმანეთს და ჩერდება, - ის ინიციალები... იმ ადამიანს ეკუთვნის არა?! - ამბობს ხმამაღლა და ჩანფიდან ფურცლებს იღებს.
ინი: - კი! ეგრე გამოდის...
ჯისუ: - ეს...
ინი: - მომისმინე საყვარელო, - ფეხზე დგება და სხეულს უახლოვდება, - მინდა საიდუმლოდ შეინახო კარგი? ბავშვებს არ უთხრა!
ჯისუ: - კი მაგრამ...
ინი: - ისედაც საფრთხეში ხართ ჩვენი გადაწყვეტილების გამო... - გვერდძე უჯდება და ხელს ხელზე ჰკიდებს, - თან ხასიათებით გიცნობთ ყველას! ვიცი გამოძიებას გააგრძელებთ ისევ და უზარმაზარ საფრთხეში აღმოჩნდებით დამატებით! გთხოვ ჯისუ! კარგი?! არ უთხრა სხვებს! სახელი მაინც... - ჩერდება და ძირს იყურება.
ჯისუ: - დედამ იცის?!
ინი: - კი... იცის... თავიდანვე იცოდა...
ჯისუ: - და მე არ მითხარით არა?! აქამდე სად იყავით! - ტონს უწევს. თუმცა მალევე მშვიდდება და აგრძელებს, - უნდა გეთქვათ!
ინი: - არ ვამაყობთ ჩვენი საქციელით ჯისუ! არც საპიტებელია, თავსაც არ ვიმართლებთ! მიუხედავად იმისა, რომ გვმართავდნენ... ჩვენც მიგვიძღვის წვლილი ამ ყველაფერში! რაც ჩვენი ხელით გააკეთეს!
ჯისუ: - მაგრამ...
ინი: - ჯისუ!
ჯისუ: - კარგი... კარგი! იყოს როგორც გინდათ! - პატარაზე იღიმის და სხეულს თვალს არიდებს.
ინი: - იცი... ყველაფრისთვის ბოდიში მინდოდა მომეხადა... - იწყებს სხეული და ხელს ძლიერად უჭერს, - მთელი ბავშვობა დაკაგლდით არა? ამას ვერ გამოვაწორებთ... არც გთხოვ, რომ დაივიყო... უვრალოდ ვფიქრობ, რომ ამ ბოლო პერიოდში თითქოს ურთიერთობა გაგვიუმჯობესდა... არა?
ჯისუ: - ...
ინი: - მე... ბოდიში მინდოდა მეთქვა... არ ვყოფილვარ შენთან მთელი ბავშვობის მანძილზე... ბოდიშს იმოტომ არ გიხდი რომ მაპატიო... უბრალოდ...
ჯისუ: - სინდისი გაწუხებს არა? - წარბს ოდნავ სწევს და პატარაზე იღიმის.
ინი: - ჰო... რაღაც მაგდაგვარი... - უხერხულად იცინის და სხეულს ხელზე ძლიერად უჭერს. - მე... მართლა ძალიან ვწუხვარ! არასდროს ვყოფილვარ შენს გვერდზე თითქმის... - იძახის ჩურჩულით და თვალები უცრემლიანდება.
ჯისუ: - მამა...
ინი: - მე... შენ ჩემი ერთადერთი ქალიშბილი ხარ! - აწყვეტინებს სიტყბას და აგრძელებს, - ვერცერთი ჩვენგანი ვერ დავუშვებდით იმას, რომ თქვწნ რამე მიგსვლოდათ... ამას კი თქვენთან დაშორება მოყვა... - თვალებიდან ცრემლები ერთმანეთის მიყოლებთ სცვივა და ცალი ხელით იშორებს.
ჯისუ: - მამა...
ინი: - ძალიან მრცხვენია იცი... თუმცა მინდა, რომ სხვა დამოკიდებულება გვქონდეს ერთნანეთთან... მაპატიე კარგი?! ყველაფრისთვის ბოდიში! - პატარა სხეული მასთან ახლოს მიყავს და ეხუტება.
ჯისუ: - მე...
ინი: - აბა... თეჰიონთან რა ხდება? - იწყებს ლაპარაკს სხვა თემაზე და სხეულს შორდება.
ჯისუ: - მამა! - ყვირის პატარაზე სხეული და ლოყები ოდნავ უწითლდება.
ინი: - კარგი! კარგი! - ამბობს სიცილით და თვალებიდან ცრემლებს იმშრალებს, - აღარაფერს აღარ ვიტვი! ისე კარგი ბიჭია!
ჯისუ: - მამა!
ინი: - კარგი, კარგი! - იცინის ხმამაღლა სხეული და დივნის საზურგეს ეყრდნობა. - სხვათაშორის,