Loving You With My Hands Tied ✔️

Kabanata 12: You're Mine, Forever

Kabanata 12: You're Mine, Forever

"Fuck."

I wanted to have a day with me and Dominic together. Yung kaming dalawa lang talaga kung saan kumakain kaming dalawa o magkahawak pa ang mga kamay na'min habang nag-lalakad sa loob ng mall o sa Enchanted kingdom.

It's been like a while. Like a fucking while since we've hung out together. Ang gusto ko lang naman ay makasama siya, yung kaming dalawa lang, yung may privacy kaming dalawa.

Pero it's not easy to just plan one and go for it kapag may mga gawain ka sa buhay at kapag may magaling ka ring 'guwardiya' na gusto kang tulungan sa mga gawain mo.

So in the end, wala, nakanganga lang ako habang nakatitig ako sa mga dokyumento sa lamesa ko.

Nandilim ang paningin ko sa bawat dokyumento na ibinibigay sa'kin ni Dominic, hindi ba siya napapagod kasi ako pagod na pagod na.

I want him to spend a day with me but it feels like he's not letting me do that at all!

Nung sinabi ko sa kanya na gusto ko munang lumabas kaming dalawa tinanggihan niya 'ko agad at seryoso pa ang ekspresyon ng mukha niya.

Mas importante raw ang paghahanda para sa negosyo na imamanage ko sa Cavite.

Alam ko naman na importante yun, kaso gusto ko na siyang makasama! I want go outside with him already! Is he not even disappointed by this at least?

Naiinis nanaman ako, tang ina.

"Geneva, don't curse."

"Magmumura ako kapag gusto ko, Dominic. Tsk! Ano ba 'to!" bwisit na bwisit ako tapos 'di pa nakakatulong 'tong lalaki na ang dahilan ng saya ko sa araw-araw.

Masaya naman ako na nasa harap ko siya eh, kaso ang hirap lang talaga ng pinagdadaanan ko today.

Kanina pa 'ko nagbabasa ng mga sales at income ng negosyo that I'll manage next week but shit, I'm so tired and I'm not into this.

Pero sa tuwing naaalala ko na magpahinga na lang ako o lumabas, naiisip ko na 'di na 'ko nasa highschool o kolehiyo, in short hindi na 'ko bata o estudyante.

I'm now an adult who has responsibilities, very important ones that I must really take responsibility.

"Do you need your iced coffee? Or frappe?" bigla niyang tanong.

"Sa palagay mo makakatulong yun sa'kin?"

"Then do you need something else?"

"Yes."

"What is it?"

"You." nakangiti kong sagot agad sa kanya, I saw the way his lips twitch due to my answer.

'Di ako makapaniwala na hindi pa rin siya sanay sa'kin at mga pick-up line ko.

Akala niya ba susuko na 'ko kahit ilang taon na ang lumipas?

Ha! I'm a Dixon! It's in my blood!

Ba't naman ako susuko sa isang bagay na gustong gusto ko!

Lalo na't mahal ko siya at 'di gusto, that means I will marry him.

Yun nga lang 'di ko alam kung kailan ko siya tatanungin kung pwede na ba kaming magpakasal, matagal naman na na'ming kilala ang isa't-isa eh, ba't kailangan pa ng ligawan?