Ongewoon

1. Is dit anders?

POV Matthy

"Mat, kom nou gewoon mee vanavond. Je gaat nooit mee." Koen blijft maar aandringen. Begrijp me niet verkeerd, Koen is een van mijn beste vrienden maar hij weet dat ik zulke dingen niet graag doe. Uitgaan, naar feestjes gaan. Je zou zelfs kunnen stellen dat ik mensenschuw ben. Het is niet dat ik niet sociaal ben. Als ik in een vertrouwde omgeving ben met mensen die ik ken, ben ik enorm sociaal. Het is het onbekende wat me tegenhoudt. "Koen, je weet hoe ik er over denk." Zucht ik terwijl ik me in de stoel laat vallen.

Koen en ik delen een studentenhuis, samen met twee andere jongens; Milo en Raoul. Beide zijn het ontzettend goede vrienden van me. We studeren alle vier iets anders maar hebben genoeg overeenkomsten om goed bevriend te zijn. We houden alle vier enorm van voetbal en gamen. Onze 'huisavonden' bestaan dan ook vaak uit een avondje voetbal kijken of gamen, natuurlijk onder het genot van een drankje.

"Je zit alleen maar thuis, een avondje uit kan geen kwaad en dat weet jij ook. Wie weet kom je eindelijk een leuke meid tegen." Knipoogt Koen voor hij richting zijn kamer loopt. Een leuke meid. Dat is het enige waar een avond uit gaan om draait voor Koen, een leuke meid mee nemen naar huis. Ik laat mijn hoofd naar achter vallen en sluit voor heel even mijn ogen.

Lang duurt het niet voor de rust verstoord wordt. Met een hoop kabaal komt Milo de woonkamer ingelopen. "Hey maatje!" Roept hij vrolijk. Ik heb die jongen zelden met een slecht humeur gezien. "Hey." antwoord ik met een glimlach. "Weet je al of je vanavond mee gaat?" Vraagt hij en hij ploft op de bank neer. Ik schud mijn hoofd. "Ik weet het gewoon niet Milo. Jij weet ook dat ik niet iemand ben die graag uit gaat." Milo knikt begrijpend. "Dat weet ik, maar ik zou het wel erg gezellig vinden als je mee zou gaan. Gewoon wij met z'n viertjes, als echte maatjes." Zegt Milo en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht bij het idee. Ik twijfel nog even. Misschien moet ik wel gewoon een keertje mee gaan en mijn onzekerheden aan de kant zetten. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? "Oké, ik ga mee. Maar op één voorwaarde; ik wil niet alleen zijn vanavond." Milo springt enthousiast op van de bank. "Dit gaat zo'n leuke avond worden Mat!" Zegt hij blij. Ik glimlach om zijn enthousiasme. Het werkt aanstekelijk. Voor ik het weet heeft Milo het aan de andere jongens verteld en zitten we aan het avondeten wat Raoul voor ons heeft geregeld. Raoul is de enige in huis die fatsoenlijk kan koken.

Tussen Milo en Raoul in loop ik de kroeg binnen. De geur van alcohol vult mijn neusgaten. Hoewel ik zelf niet vies ben van een drankje, weet deze geur me toch misselijk te maken. Ik weet niet of het door de alcohol komt, het idee dat ik voor het eerst in jaren weer in een kroeg ben of het feit dat de kroeg vol staat met mensen. "Mat, biertje?" Roept Koen. Ik twijfel even maar knik toch en loop achter Milo en Raoul aan naar een leeg plekje in de kroeg. Milo heeft een tafeltje ergens halverwege de kroeg gevonden. Hier hebben we goed zicht op zowel de bar voorin als de kleine dansvloer achterin. Ik neem plaats in een van de lege stoelen en laat mijn ogen over de mensenmenigte glijden. Het is niet stampvol, maar vol genoeg om niet zonder enige aanraking naar het toilet te kunnen.

"Lekker wijf, kwart voor 3." Zegt Milo. Subtiel draai ik mijn hoofd naar rechts. Er staat inderdaad een knappe meid, maar zij trekt mijn aandacht niet. De jongen achter haar daarentegen wel. Hij is een stuk kleiner dan de meeste jongens hier. Hij praat gemakkelijk met de mensen om zich heen en neemt zo nu en dan een slok van zijn bier. Hij ziet er zeker niet verkeerd uit. Zijn bruine haren is het enige wat ik echt kan zien door het slechte licht in deze kroeg.

"Roelie, kijk nou toch! Zelfs onze Matthy kan zijn ogen niet van haar afhouden." Roept Milo blij. Ik word uit mijn gedachten gehaald en kijk hem aan. "Huh, wat?" Milo schiet in de lach. "Nu al verliefd?" Grinnikt hij. Ik lach zachtjes. Koen komt aangelopen met ons bier en ook hij wordt op de hoogte gebracht door Milo. "Mat, die een meisje aanstaarde? Alsof ik dat zou geloven." Lacht Koen en hij klopt me op mijn schouder. Ik kijk hem met een glimlach aan. Er tegenin gaan heeft toch geen zin.

Voor ik het weet zijn Koen en Milo belandt in een gesprek over de meiden die ze tot nu toe al hebben gezien. Raoul zit er naar te luisteren en lacht af en toe om wat er gezegd wordt. Mijn aandacht gaat weeral naar de jongen die ik een paar minuten geleden zag staan. Dit keer ben ik niet de enige die kijkt. Onze blikken kruisen en hij glimlacht. Ongemakkelijk glimlach ik terug. Hij knipoogt voor hij zich weer went tot de mensen om hem heen. Ik neem een slok van mijn bier en probeer te volgen waar de jongens het over hebben. Toch blijf ik denken aan die jongen, hij heeft mijn aandacht en ik weet niet waarom.

"Mat, wil jij nog iets drinken?" Milo staat op om naar de bar te lopen. Ik schud mijn hoofd. "Ik ga even naar het toilet." Meld ik voor ik mezelf door de mensenmenigte richting de wc's verplaats. Ik loop de herentoiletten binnen, kijkend naar mijn telefoon. Ik reageer op een appje van een klasgenoot en kijk dan terug omhoog. "Oh, sorry!" Zeg ik als ik bijna tegen iemand aanbots. Of beter gezegd, tegen hem aanbots. "Het is oké." Glimlacht hij. Ik hoor een accent alleen kan ik niet plaatsen wat voor accent het is. Ik glimlach terug en wil hem passeren richting de wc's als hij me tegenhoudt.

"Dit is misschien niet de juiste plek, maar kan ik je straks wat te drinken aanbieden?" Vraagt hij. Brabants, het is een Brabants accent. Ik knik. "Maar natuurlijk." Antwoord ik. "Biertje? Dan zie ik je zo bij de bar!" Ik knik nogmaals en loop dan naar de wc. Wat heb ik zojuist gedaan? Een drankje aannemen van iemand die ik niet ken? Dit is helemaal niks voor mij. Ik ga snel naar de wc, was mijn handen en wandel terug richting de bar. Onderweg naar de bar loop ik langs onze tafel, waar alleen Raoul nog zit. "Wat ga jij doen dan?" Vraagt hij mij als ik langs de tafel loop. "Een drankje doen met iemand." Antwoord ik ongemakkelijk. Raoul kijkt me verrast aan. "Wie is de gelukkige dame?" Vraagt hij. Ik zucht. Waarom moet iedereen er toch altijd direct van uit gaan dat ik op vrouwen val? "Het is geen dame." Zeg ik zachtjes. Er verschijnt een kleine glimlach op Raoul's gezicht. "Veel plezier." Knipoogt hij voor hij me verder duwt.

Ik kijk naar de bar en zie hem al staan. "Daar ben je!" Zegt hij vrolijk en hij overhandigt me een biertje. Ik neem het biertje aan. "Ja sorry, mijn vrienden hielden me op." Lach ik en ik neem een slok van mijn bier. "Ik heb jou hier nog niet eerder gezien." Merkt hij op. Ik knik lachend. "Dat kan kloppen, normaal ben ik niet zo van het uit gaan." Grinnik ik. De bruinharige jongen voor me lacht kort. "Ik ben blij dat je er vanavond wel bent." Knipoogt hij. Ik voel mijn wangen gloeien. Snel neem ik nog een slok bier. "Wat is je naam eigenlijk?" Vraagt hij. "Matthy, aangenaam!" Zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek. "Robbie, maar ik luister ook naar Rob." Stelt de jongen zich voor en hij schudt mijn hand. Ik grinnik om zijn opmerking.

"Mat, ik ga alvast naar huis, veel plezier nog. Ik zie je morgenvroeg wel weer!" Hoor ik Raoul achter me zeggen. Is het al zo laat? Ik heb heel de avond met Rob staan praten. Het voelde goed, alsof het zo hoorde. Ik draai me om naar Raoul om hem gedag te zeggen. "Tot morgen papa Roelie!" Zeg ik vrolijk. Zodra ik alcohol op heb, word ik een stuk losser, vrolijker. Niet dat ik normaal niet vrolijk ben, maar alcohol maakt iets los in me. "Milo is met een meid mee naar huis en waar Koen is weet ik niet dus daar hoef je niet op te wachten." Zegt Raoul nog voor hij weg loopt.

"Papa Roelie?" Vraagt Rob lachend. "Ja, dat is zijn bijnaam aangezien hij de papa van de vriendengroep is. Hij kookt voor ons, is er altijd als we ergens over willen praten, noem het maar op." Leg ik uit. Rob knikt begrijpend. "Op die manier." Grinnikt hij. Ik weet mezelf geen houding te geven. Het idee dat Raoul naar huis is, Milo ook weg is en Koen nergens te bekennen is, maakt me nerveus. Ik sta in een kroeg met een jongen die ik een paar uur geleden heb leren kennen. Ik leun van mijn ene voet op mijn andere voet, puur uit nervositeit. Rob daarentegen staat met een tevreden glimlach tegen de bar geleund. Af en toe neemt hij een slok van zijn bier terwijl hij verteld over zijn studie. Hij studeert Finance en Control. Aan alles is te merken dat hij enorm op zijn plek zit op die studie. Inmiddels weet ik ook dat hij uit Eindhoven komt en het smaakt naar meer. Ik wil meer te weten komen over deze jongen. Alles voelt zo ongewoon, maar toch wil ik meer weten over hem. Zijn hobby's, dingen die hem irriteren, kleine dingen in het leven waar hij van kan genieten. Ik ken hem pas een paar uur maar ik weet nu al dat ik hem wil leren kennen.

kleine A/N
dit verhaal heb ik in 2022 geschreven en later offline gehaald. Er zullen een paar kleine dingen veranderd zijn maar over het algemeen is het verhaal hetzelfde! x