ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှသည့်အပြင်အဆင်များဖြင့်ထည်ဝါမှူကိုပြသနေသောမင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲဟာ ဆိုင်ဆိုင်မြိုင်မြိုင်။
ပွဲတက်လာသည့်နိုင်ငံခြားသားများနှင့်လည်းလွန်းသော်မသိပေ။သူမိတ်ဆက်ပေးလျှင်သာခေါင်းငြိမ့်ပြသော်လည်း ဖေဖေနဲ့ကိုကိုအလာကိုတိတ်တဆိတ်မျှော်နေမိသည်။
စကားပြောချင်သည့်အမူအယာဖြစ်သောလလက်မနှင့်လက်ညှိုး၊လက်ခလယ်ပူးကာအဖွင့်အပိတ်လုပ်သော သင်္ကေတကိုသူ့ကိုပြတော့ ဖုန်းထဲကnoteကိုဖွင့်ပေးသည်။
*ဖေဖေလာမှာလားဟင်*
"မောင်ဖိတ်ထားတယ် လွန်းဖေဖေလာမှာပါ"
အမေရိကန်နိုင်ငံသားအဖြစ်ခံယူရန်ပြောသောကြောင့် သူငြင်းဆန်ကာလက်ထပ်ပွဲရက်ရှေ့တိုးဖို့နဲ့အလဲအလှယ်လုပ်ရသည်။
မင်္လာပွဲကထင်ထားတာထက်တစ်ပတ်တိတိရှေ့တိုးပစ်လိုက်ပြီး ကွာရှင်းပြတ်စဲလက်မှတ်ထိုးပြီးတာနဲ့ Adamကညတိုင်းပါတီပေးနေတာဖြစ်သည်။
*ငါနေရခက်တယ် ဒီလူတွေနဲ့မသိဘူး*
"အင်း ပြီးရင်နားလို့ရတယ် မောင်စီစဉ်ပေးမယ် လွန်းဖေဖေလာပြီးတာနဲ့စကားခနပြောလေ"
*အင်း ဖုန်းဆက်ကြည့်ချင်တယ်*
"ဆက်ဗျာ ဆက် သဘော"
Adamကစိတ်ကြည်နေပုံရကာသူ့ကိုပြုံးပြပြီးအကုန်လိုက်လျောသည်။
"မောင် face timeခေါ်လိုက်မယ်"
ဖုန်းဝင်ပြီးမကြာခင်ဘဲ ဦးထွန်းမြတ်သော်ကားမောင်းနေသောပုံရိပ်ကဖုန်း screenထဲပေါ်လာသည်။
လွန်းသော်လည်း ဘာမှမပြောနိုင်တာမို့ အဖေဖြစ်သူကိုမျှော်လင့်ချက်ဖြင့်မျက်ရည်အဝိုင်းသာကြည့်နေလိုက်သည်။
"သားလေး အဖေ့သားငယ်လေး နေလို့ကောင်းတယ်မလား အဖေအခုလာနေပြီနော်"
သူခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ကာမျက်ရည်ကျမိသည်။Adamကနှုတ်ခမ်းရွဲ့သည်။
ဖုန်းကိုဘေးတစ်ဘက်မှလှမ်းယူလိုက်သလို screenပေါ်ကနောက်ထပ်လူတစ်ယောက်ဟာ ကိုကို
"လွန်းသော်"
ကိုကို့အသံဟာဖျော့တော့နေပြီးလွန်းသော်ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တိုင်းမှာနောင်တတွေပါနေတာကိုဖုန်းscreenခြားထားသည့်ထိခံစားမိစေခြင်းကအောင့်မျက်စေသည်။
YOU ARE READING
သုံးနှစ်တာဆက်ဆံရေး(complete)
Randomသုံးနှစ်ဘဲကိုကို... ကျွန်တော့်စိတ်တိုင်းကျသုံးနှစ်လောက်တော့နေပေးပါ (MYANMAR OC FICTION)
