Hayat Ağacı | Yarı Texting

24

Derin nefessss, sakinn, 3,2,1!

Konağın dış kapısını açmamla birlikte arabanın önünde volta atan Atlas'ı görmem bir oldu.

Atlas ile konuştuktan sonra valizimi toplayarak ev halkı ile vedalaşmış ve yarım saatlik bir süredir de kendimi dışarı çıkmak için hazırlamaya çalışıyordum. Bu kısa sürede heyecandan aramayı unuttuğum Cabbar ve Asya'yı da Demir arayıp gelemeyeceğimi söylemişti. Her ne kadar Cabbar sebebini merak edip Demir'i sinir krizlerine soksa da sonunda Demir çağreyi Cabbar'ı engellemekte bulmuştu.

Heyecanlı bir şekilde dışarı çıkmamla birlikte heyecandan yerinde duramıyor gibi görünen adam beni gülümsetmişti. Anlaşılan heyecan yapan tek kişi ben değildim.

"Öhömm"

Atlas kafasını kaldırmasıyla benimle göz göze gelmesi bir olmuştu.

"Beklettim mi?"

Sorum üzerine gülümseyerek başını iki yana salladı ve devam ederek konuştu,

"Hayır güzelim, bende daha yeni gelmiştim zaten."

Kafamı onaylarcasına salladığım da arkamdan gelen ses ile sesin sahibine döndüm.

"İkiniz de çok dikkatli oluyorsunuz 11 saatlik yol bu boru değil. Ara ara direksiyon da yer değişin Ömür'ün ehliyeti var ve sen Atlas ilaçlarını almayı unutmuyorsun."

"Tuvalet eğitimimiz da var Demircim merak etme."

Sözlerimle Atlas kıkırdarken Demir çatık kaşlarını sanki dahası mümkünmüşcesine iyice çatmıştı.

"Senin babanın doğum günü için erkenden evde olman gerektiğini sanıyordum küçük hanım ama gel gör ki erkek arkadaşınız ile 11 saatlik yol kararı almışsınız."

Demir'in sözleriyle modum düşerken babamın bana gelmemem için söylediği sözler gelmişti. Aslında Atlas'ın teklifini biraz da bu yüzden kabul etmiştim hem konuşacak şeylerimiz ve halletmemiz gereken konular için hemde babamdan uzak kalabilmek için iyi bir fırsattı.

"Şuan için kararlarımız seni pek alakadar ettiğini düşünmüyorum Demir. Ömür ile zaten konuşmamız gereken konular vardı. Hadi güzelim gidelim."

Demir soğuk bakışlarını Atlas'a gönderirken o an ondan ben bile korkmuştum.

"Besle kargayı oysun gözünü herife bak. Ben zaten konuşmanız için dedemi bu yolculuğa ikna ettim it herif."

"Yaaa o kadar iyisin kiii sağoll."

"Allah için Han defolup git ben kuzenimi kendim götürürüm."

Demir'in sözleriyle kıkırdarken Atlas'ın kolumdan tutup beni kendine çekmesiyle kıkırdamam şoka dönüşmüştü.

"Biz de gidiyorduk zaten, her şey için teşekkürler Demircim. Ve lütfen bir daha Ömür'ün modunu düşürecek şeyler söylemeden önce iki defa düşün."

Bir yandan konuşuyor bir yandan da beni kendisi ile birlikte arabanın yanına sürüklüyordu ve bu sefer bakışları ile Demir'i öldüren atlastı.

"Han biraz daha sarıl da Dedem görsün sonra seni de topuğundan vursun."

Demir'in sözleriyle Atlas'ın kollarından sıyrılarak ön koltuğa oturdum.

"Artık kimse kimseye bir şey yapmadan gidebilir miyiz lütfen?"

Atlas beni onaylayarak sürücü koltuğuna geçerken Demir konağın dış kapısına yaslanmış bir şekilde gülümsüyordu.

Göz göze geldiğimiz anda gülümsemesi büyüdü.

"Hep mutlu oll Güneşim."

"Hep mutlu ol Kara Atlı Prensim."