"ဒီမွာတင္ထားတဲ့လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ"
ငါးဖမ္းသေဘၤာႀကီးေပၚက ေရလုပ္သားႀကီးတစ္ဦး၏ဓာတ္
မီးမွာ႐ုတ္တရပ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္။ကုန္းပတ္တိုက္ေန
ရင္းမွသေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲဝင္ကာပစၥည္းခ်ၿပီးျပန္တက္လာ
ေသာအခါ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ထားတဲ့လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႀကီး
မွာထူးဆန္းစြာေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့သည္။အခုလိုေအာ္ဟ
စ္ေမးေနျခင္းကိုေနာက္ထပ္ေရလုပ္သားတစ္ဦးကစိတ္မ႐ွည္
စြာခြန္းတံျု့ပန္ေတာ့သည္။
"ေသခ်ာလည္းစဥ္းစားပါဦးကြာ..မင္းကစည္းကမ္းမ႐ွိဟို
ေလ်ွာက္ထားဒီေလ်ွာက္ထားနဲ႔ေအာက္ဘက္ပိုင္းေတြလည္း
သြားၾကည့္ဦး"
"ငါမွတ္မိတယ္၊ငါဒီမွာထားတာကြ..."
"အဲ့ဒါဆိုလည္း႐ွာေလကြာ၊ေအာ္မေနနဲ႔"
သေဘၤာသားႏွစ္ေယာက္မွာလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးအေၾကာင္းျပဳ
ရင္းစကားမ်ားၾကေတာ့သည္။ေနာက္သေဘၤာတစ္စင္းေပၚ
မွာလည္းဓားမတစ္ေခ်ာင္း႐ုတ္တရပ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္
မွာသေဘၤာခ်က္ႀကီးတစ္ေယာက္ေခါင္းခဲစရာျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။
သူခိုးေလးကေတာ့...ေရႊေရာင္ငါးအျမႇီးနဲ႔ခ်စ္စရာေရသူ
ေလးရယ္သာ။
ေက်ာက္ဂူႀကီးတစ္ခုလံုးလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေၾကာင့္ထင္းလင္း
ေနေသာအခါအရင္ေန႔ေတြကထက္ေဂ်ာင္ကုပိုသက္ေတာင့္
သက္သာ႐ွိလာသည္။ဒီေန႔..ဒီကြၽန္းေပၚမွာေသာင္တင္တာ
ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေရာေပါ့။အခုေလာက္ဆိုသူေပ်ာက္
ေနတဲ့ သတင္းေတြကလည္းဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ျဖစ္ေနဦး
မည့္အျပင္ကယ္ဆယ္ေရးေတြဘာေတြနဲ႔ေတာင္ပင္လယ္
ျပင္မွာသူ႔အေလာင္း႐ွာေနၿပီလားမသိ။
"ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုယ္တို႔ေတြတစ္ေယာက္
အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိေအာင္စကားေျပာၾကမလား"
ေဂ်ာင္ကုဘက္ကစကာ...စကားေခၚလိုုက္သည္။ႏို႔မို႔
ဆို ဒီဘိုးေဘးေလးကစၿပီးသူ႔ကိုစကားလာေျပာမည္မဟုတ္
ပါ။မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးၾကားကဆံပင္အျပာေရာင္နဲ႔
ေကာင္ေလးမွာထိလြယ္႐ွလြယ္ကြဲအက္လြန္းတဲ့ဖန္႐ုပ္ကေလး
ခ်ထားသလို။ေဂ်ာင္ကု ရဲ႕အၾကည့္ေတြကထိုေကာင္ေလး
တစ္ကိုယ္လံုးအေပၚစုန္ဆန္ေျပးလႊားလ်ႇက္။ေခ်ာသည္
လွသည္ဆိုတဲ့စကားေတြနဲ႔ေဖာ္ျပ၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ပင္ဒီေကာင္ေလးက ၿပီးျပည့္စံုလြန္းလွသည္။ သူ၏အၾကည့္
စူးစူးမ်ားေၾကာင့္ျဖဴဥ ဥပါးေလးမွာနီေဆြးတက္လာၿပီး
ေခါင္းကိုလည္းအနည္းငယ္ငံုထားသည္။စိတ္လူပ္႐ွားမူ႔
ေၾကာင့္မ်က္ေတာင္ေလးေတြတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနပံုက
တစ္မ်ိဳးေလးဆန္းသစ္ကာေဂ်ာင္ကုကိုႏွစ္သက္သေဘာ
က်ေစသည္။
