ေနာက္ေဖးေခ်ာင္ဝင္ျခင္းအမူ႔သည္ေဂ်ာင္ကုလိုလူအတြက္
သိပ္အကြၽမ္းတစ္ဝင္႐ွိသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ဒါေတာင္အခု
တစ္ေလာYTေပၚက Videoေတြၾကည့္ထားလို႔သာ။
ႏို္႔မို္ဆိုအခ်စ္ေလးအားသူဘယ္ကစၿပီးဘယ္လိုခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးရမယ္မသိ။ၾကက္သားဖတ္ေလးေတြေပါေလာေပၚေနသည့္အျဖဴ
ေရာင္ဆန္ျပဳတ္အိုးေလးကစားခ်င္စဖြယ္အေငြ႔တစ္ေထာင္း
ေထာင္း။ ဒါေတာင္အရသာအေလးအေပါ့အတြက္ဆား၊အရ
သာမူန္႔မထည့္ရေသး။ထိုအရာေတြကလက္လြန္သြားရင္လည္းဟင္းတစ္ခုလံုးပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္မို႔မထည့္ခင္ ပေရာ္ဖယ္႐ွင္နယ္ အတြင္းေရမူးဂ်ီမင္းအားPh လွမ္းဆက္ေမးလိုက္သည္။
တစ္ဖက္က ဂ်ီမင္းမွာလည္းကိုကိုနဲ႔ အိပ္ယာထက္အနမ္း
ေပးမည့္အခ်ိန္တိုက္႐ိုက္ႀကီးဝင္လာေသာ Ph Call
ေၾကာင့္စိတ္ညစ္သြားရသလို မင္ယြန္ဂီကလည္းစိတ္႐ူပ္သလို
မ်က္ႏွာေပးျဖင့္မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ၾကည့္လာသည္။
"ဘယ္သူလဲ..ေဘ ဘီ"
"Fuck...ခ်ီး..သူေဌး။ကိုကိုခဏေနာ္..ေဘ ဘီPh ေျပာလိုက္..ဦးမယ္"
ဆာေဂ်ာင္အေၾကာင္းကိုဂ်ီမင္းေကာင္းေကာင္းသိသည္။သူ
သိခ်င္တာေမးခ်င္တာဒါမွမဟုတ္အေရးတႀကီးကိစၥတစ္ခု
ခုေျပာခ်င္ရင္မကိုင္မခ်င္းဖုန္းေခၚေနတတ္ၿပီးႏွစ္ခါအထက္
ဖုန္းမကိုင္ရင္လစာထဲက ေနဒဏ္ေၾကးေဆာင္ရတတ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ဂ်ီမင္းေလးမွာအျမန္ပင္ေဘာစိ ဖုန္းကို
ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟုတ္ကဲ့...Boss အမိန္႔႐ွိပါ"
"ဟင္းခ်က္ရင္ ဆားထည့္ၿပီးမွအခ်ိဳမူန္႔ထည့္ရလား၊
အခ်ိဳမူန္႔ထည့္ၿပီးမွ ဆားထည့္ရတာလား"
ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးလြန္းတဲ့ကိစၥေပမို႔ဂ်ီမင္းအနည္းငယ္
တင္းသြားရသည္။ဒီလူက တစ္ဖက္လူဘာလုပ္ေနတယ္
မသိ။အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတတ္လိုက္တာ။
"ထည့္ခ်င္တာထည့္..."
"မင္းဖင္ႀကီးကိုထည့္ခ်င္တာထည့္ပါလား၊ငါေမးတာပဲေျဖ..
ဆားအရင္လား အရသာမူန္႔အရင္လား"
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ္..နားေထာင္"
ထိုသို႔ႏွင့္ဂ်ီမင္းၫႊန္ၾကားမူ႔အတိုင္းဆန္ျပဳတ္တစ္ခြက္ေကာင္း
ေကာင္းခ်က္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးပန္းကန္လံုးေလးထဲထည့္ကာအိပ္ေပၚ
ထပ္အိပ္ခန္းဆီသို႔ယူလာခဲ့သည္။အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္
ကုတင္ထက္ကထယ္ေယာင္းမွာေစာင္ေလးျခံဳေကြးေနသည္မွာပုဇြန္ထုပ္ေလးအတိုင္းပင္။
