SHE

29

Zawgyi

ထိုလူ၏ ​ေအာ္​သံ က သရဲအိမ္​ အျပင္​ဘက္​အထိပင္​ လႊမ္​းသြားသည္​မို႔ ထိုအသံကို ၾကားလိုက္​ရ​ေသာ လီဆာ က​ေတာ့ အျပင္​တြင္​ ဖင္​တႂကြႂကြျဖင္​့ ​ေျခမကိုင္​မိလက္​မကိုင္​မိ ျဖစ္​​ေန​ေလသည္​။

အထဲတြင္​​ေတာ့ ဂ်င္​းနီ ထို​ေကာင္​​ေလးအား မနည္​း႐ွင္​းျပလိုက္​ရ​ေလသည္​။
ဒါ​ေတာင္​မွ တ​ေကာင္​့သား​ေလးက မ်က္​ရည္​​ေတြရႊဲကာ ငိုပါခ်​ေနသည္​မို႔ ဂ်င္​းနီ သား​ေခ်ာ့​ေတး ​ေတာင္​ ဆိုျပရမလိုျဖစ္​ခဲ့​ေသး​သည္​။

လက္​ျပႆနာ ​ေျဖ႐ွင္​းခန္​းႀကီးၿပီးဆံုးသြားၿပီး​ေနာက္​တြင္​ ထို​အသည္​းငယ္​တတ္​​ေသာလူတစ္​စု က ဂ်င္​းနီ အား ဒိုင္​းကာသဖြယ္​ အကာအကြယ္​ယူလိုက္​ၿပီး ဂ်င္​းနီ သြားသမ်ွ​ေနာက္​က တ​ေကာက္​ေ​ကာက္​လိုက္​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။​

ဤသို႔ျဖင္​့ ဆယ္​့ငါးမိနစ္​​ေလာက္​ ၾကာ​ေတာ့ သူမ တို႔ အကုန္​လံုး ​ေ႐ွာ​ေ႐ွာ႐ွဴ႐ွဴ ​ေအာင္​​ေအာင္​ျမင္​ျမင္​
ျဖင္​့ အျပင္​သို႔​ေရာက္​႐ွိသြား​ေလၾက​ေတာ့သည္​။သူမ တို႔အဖြဲ႔ အျပင္​သို႔ ​ေရာက္​သြား​ေတာ့ ထိုလူ​ေတြက သူမ ကို ​ေက်းဇူးတင္​စကားဆိုလာၾက​ေလသည္​။

"ဂ်င္​းနီကင္​ ​ေက်းဇူးပါဗ် ကြၽန္​​ေတာ္​ တို႔ ဘာသာ ဆို အခုထိထြက္​ႏိုင္​ဦးမွာမဟုတ္​ဘူး...."

ထို​ေကာင္​​ေလးရဲ႕ စကားကို T-shirt အ၀ါ က​ေလး၀တ္​ထား​ေသာ လူ က မ​ေက်မနပ္​ျဖင္​့ ျဖတ္​ကာ​ေျပာလာ​ေလသည္​။

"အဲတာ မင္​း ​ေၾကာင္​့​ေလ ဘယ္​ႏွယ္​့ကြာ တစ္​နာရီလံုးလံုး ထြက္​လမ္​း​ေတာင္ ႐ွာမ​ေတြ႔ ရတယ္​လို႔!"

"အဲထဲ၀င္​ဖို႔ ဘယ္​သူအရင္​စ​ေျပာတာလဲ​ေျပာ....!!!"

ဂ်င္​းနီ သူမ ​ေ႐ွ႕ က လူတစ္​စု က ရန္​ပြဲအ​ေသးစား​ေလးတစ္​ခု ကို စတင္​​ေတာ့ မွာ ျဖစ္​​ေသာ​္​လည္​း ထိုျပႆနာအား ဘာမွ၀င္​ပါျခင္​း မျပဳဘဲ ျပံဳးျပံဳးက​ေလးျဖင္​့ လက္​ပိုက္​ကာၾကည္​့​ေန​ေတာ့​ေလသည္​။​ေဘးက ခ်ယ္​​ေယာင္​း ကလည္​း သူမ ႏွင္​့ အလိုတူအလိုပါပင္​။၀င္မတားသည္႔ အျပင္​ ​​သူမ ရဲ႕ အနားနား ကပ္​ကာ အား​ေပးအား​ေျမႇာက္​ပါ လာလုပ္​ သြား​ေသးသည္​။