c. twelve

79 8 3
                                    

[ choi ysha ]

dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at una kong nakita ay ang puting kisame. kuno't-noo kong inilibot ang tingin sa kapaligiran at napagtantong nasa ospital na naman ako. i sighed at akma na sanang babangon nang mapansin kong may tao sa tabi ng kama ko. wonwoo? nakaupo siya sa isang upuan at nakayukong natutulog sa kama. can't explain well but i hope you get what i mean.

kusang umangat ang kamay ko at marahang hinaplos ang buhok niya. napangiti ako nang bahagya. he's cute when sleeping.

ilang segundo lang ay kusa namang nawala ang ngiti ko nang maalala 'yung nangyari. i know i was with wonwoo that time and then suddenly napunta nalang ako sa condo ni ysha. like, how? i saw her and her manager, ysha even smiled at me! i saw her as if she's here! but in fact, i am literally inside her body. how did that happen? is this some sort of fantasy or something? nagteleport ba talaga ako? it doesn't make sense.

"ysha?" agad akong napatingin kay wonwoo nang tawagin niya ako. nagising ko ba siya?

"wonwoo,"

"you're awake," i was a bit surprised nang tumayo siya agad at tumingin sa likuran niya.

"dokyeom, dokyeom wake up. ysha's awake. pakitawag 'yung doctor, please." wait, seokmin's here? hindi ko siya napansin kanina. binaling ko naman ang tingin sa lalaking nagmamadaling tumayo.

"ysha's awake!?" he looked at me and dramatically gasps.

"yes, so can you please call the doctor?" mahinahong tanong ni wonwoo sa kaibigan.

"yes, yes! oh my god, she's awake! oh my god!" i gave him a questioning look. ayos lang ba siya?

"seok, calm down." saad ko pero hindi niya yata narinig dahil mabilis siyang lumabas ng room at tumawag ng doctor.

"is he alright?" tanong ko kay wonwoo. narinig ko naman siyang bumuntong-hininga kaya napabaling ang tingin ko sa kaniya. nakatingin din siya sa akin while wearing a worried expression.

"wonwoo? are you.. okay? anong mayroon sa inyo ngayon?" referring to both him and seokmin's reaction. what happened this time?

i noticed how he pursed his lips and sighed, looking at me directly.

"you fainted," me? fainted? when?

"i fainted? really?" tinignan niya naman ako nang nagtataka.

"nawalan ka ng malay two days ago. we were just talking and then suddenly you fainted. luckily, i catched you," paliwanag niya. yes, we were talking nung time na 'yon. i remember. pero wala talaga akong maalala na nahimatay ako? and anong two days ago? dalawang araw na ang nakalipas nang mahimatay ako? ibig sabihin simula nung araw na 'yon, ngayon lang ako nagising?

"baby—"

"wonwoo, i'm fine. okay na ako, i'm awake na, 'wag kanang mag-alala." saad ko at nginitian siya. i want to assure him na okay na talaga ako. but wala pa ring nagbago sa expression niya.

"ysha, you don't understand." i looked at him and furrowed my brows. alin ang hindi ko maintindihan?

"after you fainted, i immediately called for help and brought you here. and right upon checking on you, the doctor told us that you.. you weren't breathing as well as your heart, it stopped beating that time.." is he fucking serious? ako? huminto sa paghinga? the hell? tinignan ko siya nang seryoso and right, wonwoo isn't the type of person who will kid around and say things like that. not in this kind of situation. so it literally means that i died for a moment!? tangina.

lost • svtTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon