The Alpha's Obsession (VIP GROUP)

VI: THOUGHTS

Napailing si Manang sa sinabi ko. Hindi ko alam kung natatawa ba siya o nauubusan ng pasensya sa akin.

"Ngayong kilala mo na kami, ang mga Gamma naman ang ipapakilala ko sa 'yo," aniya.

"Do we really have to?" pigil ni Miro.

Manang heaved a deep breath and looked at him sternly. "Narinig mo naman ang Alpha. Maaaring chosen mate niya si Raya o pangalawang kapareha."

"We are still not sure about that. She's a human! The lowest creature for Pete's sake," Miro hissed.

"Hello? Nasa harapan mo ako, naririnig kita," sarkastiko kong sambit.

Maka-lowest naman siya sa tulad kong tao porke siya high breed na aso.

"Beta, alam kong nagtataka ka kung bakit mortal ang kinuha kong tagapagsilbi. Kailangan nating alagaan ang sikreto ni Alpha, maaaring mapahamak ang pamilya natin kapag may ibang werewolf na nakaalam sa kalagayan niya."

Nalilito man sa punto ni Manang ay hindi ko naiwasan na magmalaki sa tinatawag niyang beta.

"Sige na, palabasin mo na sila," dagdag pa ni Manang.

Wala ng nagawa pa si Miro kundi ang lumabas ng bahay. Mayamaya pa ay bumalik din siya agad kasama ang dalawang . . . aso?

"Tngna!" bulaslas ko at napakapit kay Manang.

Umismid si Miro nang nakita ang reaksyon ko. Siguro kung hindi siya naiinis sa akin ay kanina pa siyang humalakhak nang malakas.

"Meet Kael and Gael, the gammas. Wala si Mael, nasa pack house siguro," prente niyang sambit.

On cue, they shifted into human form. Napaawang ang labi ko sa nasaksihan. Hindi pa ako nakuntento roon at kinurit ko pa ang aking sarili.

Ang kaninang mga malalaking aso ngayon ay mga taong nakahubad-baro sa harapan ko.

"Sila ang tagapagbantay o sundalo ng Alpha," ani Manang.

Wala sa sarili kong naangat ang kamay ko. "Teka lang, dahan-dahan. Nabibigla ako sa mga nalalaman at nakikita ko."

Miro smirked again, while the two gammas in front of us remained standing like a soldier. Napansin ko ang abo nilang mga mata. Hindi ko na rin kailangang itanong kung kambal sila dahil bukod sa magkatunog na pangalan ay magkamukha sila.

Hinarap ko si Manang. "P'wede po bukas na ulit? Parang bigla po akong naliyo ngayon."

Napangiti naman siya sa sinabi ko at tumango. "Sige na. Ako na muna ang magluluto ng tanghalian, magpahinga ka na."

Nakagat ko ang ibaba kong labi dahil isang katangahan na naman ang pumasok sa isip ko. Alanganin akong tumitig kay Manang at marahan na napalunok. Nagdadalawang-isip kung itutuloy ang pagtatanong ko.

"Ano iyon?" aniya, nahahalata ang reaksyon ko.

"Manang, hindi naman po . . . " I trailed off. "Karne ng tao ang lulutuin niyo, 'di ba?"

"Oh, damn, woman," I heard Miro uttered along with Manang's laughter.

"Huwag ka mag-alala, Raya. Hindi kami kumakain ng tao," ani ng matanda at saka tinapik ang balikat ko. "Sige na, magpahinga ka na. Makikipag-usap muna ako sa kanila."