Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟷𝟿. ʟɪᴇ ᴄᴏɴғᴇssɪᴏɴ

𝘔𝘦𝘵𝘦𝘰𝘳 𝘴𝘩𝘰𝘸𝘦𝘳, 𝘲𝘶𝘪𝘤𝘬 𝘵𝘢𝘬𝘦 𝘤𝘰𝘷𝘦𝘳
𝘉𝘶𝘵 𝘵𝘩𝘦 𝘩𝘶𝘦𝘴 𝘪𝘯 𝘰𝘶𝘳 𝘩𝘢𝘪𝘳
𝘤𝘰𝘮𝘱𝘭𝘪𝘮𝘦𝘯𝘵 𝘰𝘯𝘦 𝘢𝘯𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳
𝘐'𝘥 𝘴𝘦𝘭𝘭 𝘮𝘺 𝘰𝘸𝘯 𝘣𝘰𝘯𝘦𝘴 𝘧𝘰𝘳 𝘴𝘢𝘱𝘱𝘩𝘪𝘳𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘦𝘴
'𝘊𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘣𝘭𝘶𝘦'𝘴 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘧𝘢𝘷𝘰𝘳𝘪𝘵𝘦 𝘤𝘰𝘭𝘰𝘳

.

.

Hastane odasının camından yüzüne vuran güneş işıklarıyla ayıldın. Galiba 5 dakika şekerleme yapmıştın. Hala uyuyan abine baktın. Saate baktığında daha sabahın 7 siydi

Ayağa kalkıp biraz bahçeye çıkmak istedin. Gece çok sessiz geçmişti ve sorun çıkmamıştı.

Bahçeye çıktığında sabahın serin ve temiz havasını içine çektin. Genellikle Mikey ile uyuduğun için böyle erken saatlerde uyanma fırsatı bulmazdın.

Seni düşüncelerinden tanıdık bir ses ayırdı

"Günaydın"

Arkanı döndüğünde Mitsuyayı gördün.

"Günaydın Mitsuya"

"Sabah uyanır uyanmaz buraya geldim. Gece nasıl geçti?"

"Sessizdi, bi sorun çıkmadı"

Hanma olayını birilerine anlatıp dahada yaygara çıkarmaya gerek yoktu

"Güzel, artık eve dön ve uyu. Öğlene kadar burda kalırım ben"

İtiraz edicek enerjin bile kalmamıştı. Festivalin ve kavganın ardından koşuşturmanıda sayarsak baya yorulmuştun ve uykusuzdun.

"Tamam, teşekkürler"

Elini omuzuna koydun yanından geçerken.

Motora atladın ve geneleve döndün.

Odana vardığında Mikey uyuyordu. Ama rahat gözükmüyordu. Yüzünde endişe vardı.

İşığı yakmadan yavaşca gardirobuna yaklaştım.

Üzerini değiştirip pijamalarını giydin ve uzanmak istiyordun ki bi mırıltı duydun.

"Mmmh, Ken-chin bırakma beni"

Mikey rüyasında konuşuyordu. Yüzündeki endişe bu yüzdendi galiba.

Yanına yaklaştın ve elini yanağına koydun.

"Mikey"

Bi an sessiz çığlık atarak gözünü açtı ve bileğini sıkıca tuttu.

"Lora?"

"Kabus mu görüyordun? Geçti."

Yanağındaki elini haralket ettirdin. O da bileğini serbest bıraktı.

"Gelmişsin"

Sana sarıldı sıkıca.

"Artık sözümü tutabilirim. Uyuyalım mı?"

"Hıhım"

Hala uykuluydu.

Yanına sokuldun ve ona sarıldın.

Aynı şekilde sana tutundu.

Sessizliği bozan Mikey oldu.

"Kabus gördüm, Ken-chinin kalbi durdu"

"Abim iyi, yanından geliyorum. Uyuyordu"

"Rahatladım"

Saçlarını okşadın.