Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟺𝟷. ᴄᴀʟʟᴇᴅ

𝘠𝘰𝘶 𝘤𝘳𝘶𝘴𝘩 𝘮𝘺 𝘩𝘦𝘢𝘳𝘵 𝘢𝘯𝘥 𝘴𝘢𝘺 𝘪𝘵'𝘴 𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨
𝘠𝘰𝘶 𝘣𝘳𝘰𝘬𝘦 𝘮𝘦 𝘥𝘰𝘸𝘯, 𝘐 𝘬𝘦𝘱𝘵 𝘰𝘯 𝘤𝘶𝘵𝘵𝘪𝘯𝘨
𝘐 𝘣𝘭𝘦𝘦𝘥 𝘧𝘰𝘳 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘯𝘥 𝘯𝘰𝘸 𝘐'𝘮 𝘨𝘶𝘴𝘩𝘪𝘯𝘨
𝘐 𝘣𝘭𝘦𝘦𝘥 𝘧𝘰𝘳 𝘺𝘰𝘶, 𝘣𝘶𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘯𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘤𝘢𝘳𝘦𝘥

𝘚𝘱𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘮𝘺 𝘧𝘢𝘤𝘦, 𝘮𝘺 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘪𝘵 𝘸𝘰𝘯'𝘵 𝘱𝘩𝘢𝘴𝘦 𝘮𝘦
𝘚𝘱𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘮𝘺 𝘧𝘢𝘤𝘦, 𝘮𝘺 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘪𝘵 𝘸𝘰𝘯'𝘵 𝘤𝘩𝘢𝘯𝘨𝘦 𝘮𝘦
𝘚𝘱𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘮𝘺 𝘧𝘢𝘤𝘦, 𝘮𝘺 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘐'𝘷𝘦 𝘨𝘰𝘯𝘦 𝘤𝘳𝘢𝘻𝘺
𝘚𝘱𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘮𝘺 𝘧𝘢𝘤𝘦, 𝘮𝘺 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘐'𝘷𝘦 𝘨𝘰𝘯𝘦 𝘮𝘢𝘥

.

.

Geri kalan 1 haftanızı çok verimli geçirmiştiniz. Son akşamınızda tüm arkadaşlarınızla sizin yeni evinizde toplanmış ve vedalaşmıştınız.

Şimdi hava alanında İnupi ve Draken ile birlike uçağı bekliyordunuz.

Draken kabullenmişti ve ifadesiz kalmaya çalışıyordu ama içten içe gitmeni istemiyordu.

İnupi onun aksine hisslerini gizlemeden gayet üzgün gözüküyordu. Üzgün köpek yavrusu gibi ifade almıştı.

Yolculara yerlerine geçmeleri için duyuru yapıldığında yüzünü onlara döndün.

"Pekala zamanı geldi"

İlk önce abine sarıldın.

"Kendine iyi bak tamam mı? Yemeğini vaktinde ye ve zamanında uyu"

"Ben bebek değilim Kenny, sen kendin için endişelen"

Kollarını ondan ayırdığında kafanı okşadı.

"Uslu dur"

"Tamamdır"

Ona gülümsedin ve İnupiye döndün.

Sarılmanız için kollarını kaldırmıştı.

Ona da sarıldın ve sırtını sıvazladın ama hişbirşey söylemedi.

Kollarınızı ayırdığızda göz göze geldiniz.

"Abime ve kendine iyi bak İnupi"

"Endişelenme"

Bir kaç adım geriye atıp ikisine baktın.

Yeni hayatlarınızın başlangıcındaydınız.

"Pekala, artık gitmem gerek. Görüşürüz çoçuklar"

İkiside el salladı sana ve arkanı dönüp uçağa doğru ilerledin.

Hayır vazgeçmek için çok geçti. Şimdiden bile herkesi özlemiştin ama gitmek zorundaydın.

Geri döndüğünde güzel bir yaşamınız olması için şu an bunu yapman gerekiyordu.

Uçağa binip kendi yerine geçtin ve camdan dışarıya baktın.

Tokyo ile bir sürelik vedalaşıyordun.

*AYNI ZAMANDA HAVA ALANINDA*

Sanzu kendi motorunda oturmuş Mikeyin dönmesini bekliyordu.

Bir süre bekledi ve Mikey kapıyı açıp park alanına yaklaştı.

Sanzu onu görür görmez ayaklanmıştı