Lost in Love (Del Rio Series #1)

Chapter 56

Chapter 56

"About what?" mahina at kalmado na tanong.

I want to be rude but I stopped myself from doing that. Medyo nilakihan ko ang pagkakabukas ng pinto kaya marahan siyang naglakad papasok. I saw her eyes roam around my place when she entered and I rolled my eyes for that.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa—"

"Is it about Zach? Anong sasabihin mo? Will you tell me to let him go? For what? Because you love him?" kaagad na putol ko sa sasabihin habang nakataas ang kilay kaya bumalatay ang inis sa buong mukha niya.

Napairap ulit ako dahil doon at wala akong pakialam kung harap-harap niya mang makita ang kasamaan ng ugali ko. This woman is making my blood boil.

"You are so fake!" bigla niyang sigaw kaya napangisi ako.

"The audacity to raise your voice on my place huh?" sabi ko kaya napalunok siya ng dahan-dahan. Nanlilisik ang mga mata niya at parang gustong-gusto na niya akong sugurin pero hindi niya magawa.

"You don't know anything. Sarili mo lang ang importante sayo. Zach is better without you!" she spat so my smirk vanished.

Biglang kumulo ang dugo ko para sa babaeng kaharap at parang kating-kqti na akong sipain siya palabas. Tiningnan ko siya ng masama at masama rin qng tingin niya sa akin.

"You don't know anything—" she cutted me.

"Nandoon ako habang tinatayo niya pa lang ang The Paradise. I was there and you are not."

Natahimik ako sa sinabi niyang iyon. Parang malaking sampal ang sinabi niya kasi totoo. Wala ako noong nagsisimula pa lang si Zach kasi hindi ako lumaban. I was coward back then.

"Leave!" matigas na sabi ko pero tila wala siyang narinig.

"Alam mo ba ang mga nangyayari? Of course you don't! Anong klaseng babae ka? May pakialam ka ba talaga kay Zach?" 

Tears suddenly build up around my eyes.

"Labas ka sa problema namin. Who are you?" madiin na sambit ko kaya nawalan ng kulay ang mukha niya na parang ngayon lang niya napagtanto na walang siyang lugar sa mga buhay namin.

"I am concerm about Zach—"

"If you are concern for him then why are you here talking to me?" Mas tinapangan ko ang mukha ko habang nakatingin sa kanya kaya naglikot ang mga mata niya kasi nawawalan na siya ng sasabihin.

I can be kind but I can't be kind to people like her.

"Because you are caging him!" sigaw niya ulit kalaunan kaya napakuyom ako dahil sa tindi ng pagpipigil.

I was about to say something but the next words she says just made me speechless.

"Hindi mo ba alam na gumuho ang proyekto niya sa London? At makukulong siya dahil doon! At hindi niya iyon mapuntahan kasi kinukulong mo siya! Makukulong na siya wala ka pa ring alam! Anong klase ka?"

Tears fell from my eyes when she said those words. Parang punyal na tumarak sa puso ko ang mga sinabi niya.

Gumuhong project sa London?

Kaya ba palagi ko siyang naabutan na may kausap sa phone at mukhang problemado? Kaya ba halos palgi niyang kaharap ang laptop niya?

Why didn't he tell me?

"See? You don't know anything—"

"Leave!" sigaw ko habanb patuloy na umiiyak kaya napaatras siya ng isang beses.

Hindi siya umalis tulad ng gusto ko kaya sinamaan ko siya ng tingin lalo.

"Wala ka ba—"

"I said leave!" sigaw kong muli kaya nanlaki ang mga mata niya saka dali-dali na lumabas ng condo ko.