Dromen in Kleur

Hoofdstuk 21

''Biertje?'' Milo rijkt me een biertje vanuit zijn mini koelkast aan. Ik kijk om me heen en neem de omgeving in me op. Het studentenhuis waar hij samen met andere studenten in woont zou ik omschrijven als knus, maar compact. Het is klein, maar groot genoeg.

De deurbel gaat. ''Je geliefde'' Hij maakt een ''Spannend'' beweging. Ik knik sarcastisch teleurgesteld naar hem. Hij weet wat er speelt tussen Rob en mij. Niet alles, maar wel veel. Rob weet ook dat Milo van ons weet, door dat gedoe met die foto in de jas. Rob weet niet wat er speelt tussen Frank en Milo. Hij weet niet eens wie Frank is. ''Doe nou maar open'' Beveel ik hem.

Met z'n vieren zitten we op de hoekbank die perfect is gemaakt voor dit aantal personen. Het wollen dekentje kriebelt op de plekken waar het direct in aanraking komt met mijn huid. Het bruisende geluid van de cola die opnieuw het glas tot het randje vult. De warme arm om mijn middel geklemd die mijn lichaamstemperatuur doet stijgen. De arm van Rob. Zo nu en dan streelt hij met zijn vingers over mijn huid. Elke keer gaan de haren op mijn armen opnieuw overeind staan.

''Ik stem horror film'' Roept Rob naar Milo die de afstandsbediening vast heeft. ''Gast'' Het is duidelijk van zijn gezicht af te lezen dat hij het er niet mee eens is. ''Ik stem..'' Begint Frank. Zonder zijn zin af te maken pakt hij de afstandsbediening van Milo af en klikt de tv uit. De woonkamer verduistert. Hij stapt van de bank af. Ik volg zijn silhouet, die nog wel duidelijk zichtbaar is.

Hij verdwijnt achter het muurtje, de gang in. Het enige wat ik hoor is wat gerommel in een laadje. Zijn silhouet verschijnt voor ons. Het geluid van een knopje, gevolgd door een fel licht. Hij houdt de zaklamp onder zijn kin, waardoor zijn gezicht er eng uitziet, althans dat is de bedoeling. ''We gaan...'' Nu ben ik wel benieuwd naar zijn idee. ''Ghost hunten'' Komt er enthousiast uit. ''Ghost hunten?'' Roept Milo overdreven op een manier waarop het klinkt alsof dat het aller domste is wat hij ooit heeft gehoord.

Milo staat op en slaat een arm om Frank heen, waarna hij een soort hoekbeweging maakt, waardoor Frank in één beweging op de bank valt. Milo springt bovenop hem. ''Ik vind het wel een goed idee eigenlijk'' Reageert Rob nog even lekker laat op het voorstel. ''Ja toch'' Frank komt enthousiast naast Rob staan en slaat een arm om Rob heen.

''Meeste stemmen gelden'' Roept Frank met zijn blik gericht op mij. Ik kijk Milo even aan. ''Oke oke'' Ik stem in. Milo doet alsof hij heel erg baalt, maar ik weet gewoon dat hij het niet erg vindt. Zolang hij maar met Frank kan zijn.

Rob en Frank zijn al naar de gang toe gelopen om hun jas en schoenen aan te trekken. Eigenlijk hebben we een soort van dubbeldate, alleen weet de helft maar dat het een dubbeldate is. Frank weet niet wat er speelt tussen Rob en mij. En Rob weet niet wat er speelt tussen Frank en Milo, althans dat hoop ik. Rob heeft me nooit meer iets gevraagd over het appje. Misschien is hij het wel vergeten.

Bepakt en bezakt sluiten we de deur achter ons. Milo vertelde dat er een verlaten kermis op vijf minuten loopafstand van zijn studentenflatje is. Geesten zullen er vast niet zijn, maar de aanwezigheid van een paar van mijn favoriete personen zullen er wel zijn.