Dromen in Kleur

Hoofdstuk 29

''Kun je mijn kraag aan de achterkant checken?'' Ik glij met mijn vingers langs de stof om de kraag recht te doen. Rob draagt een basic zwart pak met als klein detail een regenboogstrikje. Ik hetzelfde, maar in plaats van een regenboog strikje een regenboog pin aan de rechterzijde van mijn blazer. Dit allemaal speciaal voor vandaag. Want vandaag is de dag: Pride Amsterdam 2022!

Ik kijk hoe zijn vingers de knoopjes van mijn blazer vastmaken. Als ze eenmaal vast zijn gaat hij voor me staan en bekijkt me even van top tot teen. ''Je ziet er prachtig uit lieverd.'' Hij pakt mijn hand vast en geeft er een kus op. Hij is ook zo geweldig.

''Milo komt ook he?'' Ik kijk verrassend naar Rob. ''Dat wist ik helemaal niet'' ''Hij appte me vanochtend ook pas. Iets met een verrassing ofzo'' Ik ben benieuwd. Ik vind het erg leuk dat hij komt, alleen is het ergens wel kut voor hem. Hij vertelde ons een paar weken terug dat Frank en hij hadden besloten om tijd voor hun zelf te nemen. Dat het voorlopig even klaar tussen hun was. En om nu al die gelukkige mensen samen te zien zal het niet veel beter maken. Rob kreeg te horen wat er speelde tussen Frank en Milo toen hij hoorde dat het klaar was. Erg dubbel dus.

Terwijl ik mijn tanden sta te poetsen is Rob alweer begonnen met ratelen. Ik word daar altijd zo blij van. Ik die kan luisteren naar zijn prachtige stem en de emoties op zijn gezicht kan zien veranderen, terwijl ik alleen maar een beetje hoef te knikken. Meestal krijg ik maar voor de helft mee van wat hij zegt, maar deze hele zin heb ik honderd procent zeker duidelijk verstaan. ''Ik ga vandaag aan mijn ouders vertellen dat ik op jongens val''

''Echt?'' Onze ogen kruizen elkaar via de spiegel. ''Ja, Ik ben er klaar voor'' Het zelfvertrouwen spat er vanaf. Stiekem is hij wel een beetje trots op zichzelf. Wat zeker terecht is. Ik hoop gewoon zo erg dat hij zichzelf ziet op de manier waarop ik hem zie. ''Weet je..'' ''Ik ga het nu doen'' ''Nu, alsin via bellen?'' Ik kijk hem vragend aan. ''Alsin videobellen ja'' ''Ik wil dat jij erbij bent'' Natuurlijk wil ik dat.

Ik ken zijn ouders opzich wel goed. Niet zo goed als hij de mijne kent, maar goed genoeg om te weten welk werk ze doen. Toen hij nog bij zijn ouders woonde kwam ik regelmatig bij hem over de vloer. Meestal maakte ik dan een vlotte babbel met zijn ouders en meteen daarna vertrokken we naar zijn kamer met chippies en cola om vervolgens de rest van de dag te gamen of over games te praten.

Ik zie hoe hij Facetime opent en zijn moeder tussen de lijst met gebelde mensen zoekt. Na een beetje scrollen stopt zijn duim op het juiste balkje. Snel trekt hij de strik van het pak af en binnen een paar seconden heeft hij ook mijn pin van mijn blazer eraf gehaald. ''Ik wil het zelf graag vertellen.'' Verontschuldigd hij voor het eraf halen van mijn pin. Dit keer drukt hij wel met zijn vinger op het balkje. De telefoon gaat over. Ik ben duidelijk een stuk meer gespannen dan hij, of dat lijkt alleen maar zo.

''Hey lieverd'' Zijn moeder neemt op. Het enige wat we zien is een oor. ''Mam, dit is videobellen'' Corrigeert Rob haar. Ze lacht en komt in beeld. ''Wat zie je er goed uit jongen'' Zijn moeder is ook zo een schat. Hij komt naast me staan, waardoor ook ik in beeld kom. ''Hey Matthy'' Zijn moeder klinkt enthousiast. ''Wat zijn jullie netjes gekleed'' ''Is pap toevallig in de buurt?'' Zonder te antwoorden komt zijn vader al in beeld. ''Dag jongens'' Hij groet ons en steekt zijn hand op. ''Je zus is hier ook'' De camera wordt omgedraaid en zijn zus komt in beeld. Ze steekt haar hand op. Ik zie dat ze dezelfde pin als ik op haar shirt heeft geknoopt. Of verbeeld ik mij dat?

''Ik wil jullie eigenlijk iets vertellen'' ''Ik val op jongens'' Geen enkele zucht of iets verlaat zijn mond. Hij ziet er hartstikke ontspannen uit. ''Ach lieverd we zijn trots op je'' Zijn moeder is duidelijk niet verrast, maar wel trots. De grote glimlach van zijn vaders gezicht zegt ook al genoeg. ''Ik hou van je Robbie'' Zijn zus komt ook even in beeld. Een betere reactie was bijna niet mogelijk geweest. ''Zijn jullie samen dan?'' Ik moet een beetje lachen om zijn moeders' vraag. ''Nog niet'' Rob trekt zijn wenkbrauwen op.

Na nog even te hebben gepraat hangt hij op. Hij ziet er erg gelukkig uit. Hij ziet er altijd goed uit, maar hij ziet er het best uit als hij gelukkig is. Hij knoopt mijn pin weer op mijn blazer, dit keer aan de andere zijde. ''Volgensmij droeg je zus precies deze pin ook'' ''Nee joh, dat heb je je vast verbeeld.'' Ik knoop de strik opnieuw om zijn nek. Ik denk niet dat ik me dat heb verbeeld, maar het zal wel.