I Own Them

40

Many voices filled my ears when I woke up. Unti-unting minulat ko ang mata, bahagya pa 'kong na nasilaw dahil sa liwanag.

"Coleen?" Someone called me. "Coleen! She's awake, thanks god.." It's Cheska. I looked at her direction and saw how worried she is.

Bigla yata ako natauhan kung bakit ako nandito. Agad kong inangat ang kamay upang hawakan ang tiyan ko at napahinga ako ng malalim ng maramdaman pa rin ang laki nito.

Para akong maluluha sa saya dahil alam kong ligtas siya. Akala ko talaga, akala ko mawawala na siya sa'kin..

Lumapit sa'kin si Lorcan at Darsen. Inikot ko ang mata ngunit hindi ko nakita si Gideon.

"B-Baby, anong nararamdaman mo? Are you hungry? Do you want som--"

I sarcastically chuckled at him. I remembered how he fooled me, pinaniwala niya 'kong wala siyang naaalala. Siguro mukha akong tanga sa harapan niya.

"Nakakaalala ka na?" Kunyaring gulat na saad ko rito. Ngunit hindi ko napigilan ang tignan siya ng masama. "Bastard.. Fucking bastard!"

Agad na hinawakan ni Darsen ang kamay ko. "Col, please come down. Don't stress yourself again please.." he worriedly said.

Bigla akong napahinga ng malalim. "My baby's okay right?" I asked him. He nodded and I saw a little smile on his lips.

"Yes and the doctor said that it's because of stress. Naagapan agad kaya walang nagyaring masama Col.. kaya please, don't stress yourself.."

"How can I?" Tanong ko rito bago tinuro si Lorcan. "How can I do that if that bastard is here?"

Kita ko ang sakit sa mata niya dahil sa sinabi ko. Oo naaawa ako sa kaniya at naiintindihan ko yung naging rason niya kung bakit niya 'yon ginawa pero hindi ko mapigilang magalit dahil pinagmukha niya 'kong tanga.

Lahat ng pag-aalala ko na baka hindi niya na ko matandaan pa. Yung mga pagtataboy niya na tiniis ko dahil iniintindi ko siya. Lahat yon wala lang! Wala dahil niloloko niya lang ako!

"C-Coleen, listen to me p-please? H-hindi ko naman--"

"I don't care! It doesn't change the fact that you fooled me!" I shouted.

I saw the tears in his eyes. "Y-You heard what my r-reason is, right? C-Coleen ayokong masak--" I immediately cut him.

"Pero nasaktan na 'ko! L-Lorcan mas nauna kong malaman na ang demonyo mong ina ang dahilan kung bakit namatay si Papa! M-May narinig ka ba sa'kin? W-Wala kang narinig sa'kin!" Naiiyak kong sigaw sa kaniya.

Napakasakit para sa'kin na piliin siya. Papa ko yon eh, gusto kong makuha yung justice na para sa kaniya. For the mean time, pinili ko siya. Kahit masakit, kasi kating kati na yung kamay ko ipakulong yung putangina niyang Ina pero hindi ko pa magawa!

Nakita ko ang pagrehistro ng gulat sa mga mata niya. Rinig ko rin ang pagsinghap ng kapatid niya na nakikinig lang sa'min ngayon.

"Hindi ko s-sinabi kasi ayokong may magbago. I told myself that I will wait for the right time to tell you, that I need the justice I've waited for so long. P-Pero ikaw.." turo ko sa kaniya. "Ikaw nagawa mo pang pagmukhain akong tanga. Naisipan mo pa 'kong iwan! Wala kang narinig sa'king kahit ano! Sobrang pagpipigil ng galit yung ginagawa ko tuwing haharap ako sa demonyo mong ina! Lahat 'yon ginawa ko p-para sa'yo!"

Darsen looked at me with so much worry. "Coleen please.. Don't shout, calm yourself.."

"Pagsalitain niyo 'ko. Gusto kong malaman niyo lahat-lahat ng gusto kong sabihin.." saad ko sa kaniya. Saktong bumukas ang pinto at pumasok ang taong kanina ko pa hinahanap. "Sakto, nandito na siya. Can you all listen to me? Can you all listen and understand me?"