I Own Them

42

Life is all about surviving. Kung susuko ka, ikaw ang talo. Pero kung lalaban ka, hindi man sigurado kung mananalo, atleast you tried.

Lahat may pagsubok, lahat may pinagdadaanan. Pero alam mo kung anong hindi mawawala tuwing may laban ka? Yung mga taong nagsisilbing lakas at rason mo para manalo.

Lorcan, Darsen, and Gideon are there when I'm ready to give up my life. They became my strength.

And now.. I have him.

I heard his cries. Mabigat na ang talukap ng mga mata ko dahil sa pagod pero nagawa ko pa ring sulyapan ang anak ko bago ako hilahin ng dilim.

Dahan-dahan akong umupo habang nakatingin sa tatlong nakatalikod sakin at hawak ang anak ko.

"Can I see my son?" I asked that made them look at me. Nanlaki ang mata nila ng mapagtantong gising na 'ko.

Lumapit sa'kin si Gideon at marahang pinakarga ang bata. I smiled when I saw his sleeping face. Gwapo ah, kanino kaya sa dalawa nagmana?

"Nakapag-isip ka na ng pangalan Coleen?" Tanong ni Deon. I actually have one, but I remembered Darsen's request.

I looked at him and smiled. "Darsen have, right? Can you tell us?"

He nodded and smile. "Can I name him, Cosen?"

It's not bad. It's a combination of our name. Napalingon ako sa dalawa ng makarinig ng reklamo.

"That's unfair.." simangot ni Lorcan. "I want to give him name too!"

Inirapan ko siya. "I will use your surname."

Akmang magsasalita rin si Deon ng unahan ko ito. "You're not here, it's impossible for you to be the father.." Agad naman itong napasimangot at humaba ang nguso kaya natawa ako.

"Can't I decide?" Deon asked. I just shook my head

I looked at my son who's sleeping peacefully. "Cosen.." binaling ko ang tingin kay Darsen at tumango.

"Cosen Francisco.." I said with the final tone.

Kita ko ang saya ni Darsen at agad din siyang lumapit para halikan ako. "T-Thank you!"

I don't know why but something tells me that I should consider his request to me. I don't know, tsaka bakit naman hindi, he has a right after all.

We're in the hospital for about three days. Nang pinayagan kaming umuwi ay todo asikaso sila sa'kin at sa anak ko.

Halos hindi na nga nila lubayan kahit natutulog. Panay titig sa mukha na parang hindi sila makapaniwalang may anak na kami.

Nandito ako sa kwarto ko at katatapos ko lang i-breast feed si Cosen. He's now sleeping peacefully so I put him on his crib.

Tumayo ako at lumabas upang uminom ng tubig ng maabutan ko doon si Darsen na sobra-sobra nanaman ang pag-ubo. I remembered what I saw that day, and now is the right time to know what is really going on.

Lumakad ako papalapit sa kaniya. Hinaplos ko ang likod nito at mukhang nagulat siya dahil bigla itong napatingin sa'kin.

"C-Coleen.."

I looked at his palm and saw the blood on it. Sa totoo lang, pinipilit kong maging kalmado pero sa loob-loob ko ay hindi na 'ko mapakali dahil sa kaba.