𝐓𝐨𝐤𝐲𝐨 𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬 𝐓𝐞𝐩𝐤𝐢 / 𝐎𝐧𝐞 𝐒𝐡𝐨𝐭𝐬

⚡Bonten/Sevgililerini öldürdüklerinde⚡

Mikey

"Sus artık. Can sıkıcısın.", dedi erkek arkadaşın mikey. Sesi derindi, hissettiği sıkıntı ve öfkeyle doluydu. Bağırmasa bile, içindeki öfkeyi pratikte hissedebiliyordunuz. Cümleleri tehlikeliydi, ciddiye alınmaları gerekiyordu.

"Mikey yok! Bundan bıktım!" diye bağırdınız, mevcut durumdan bıkmış olarak. Bu kavga saatlerdir devam ediyor. "Dinlenmeye ihtiyacın var", "mola ver" sakinleşmesi için tüm yalvarışlarınız tamamen göz ardı edildi. Her zamanki "hiçbir şey bilmiyorsun" ile fırçalandılar. Ya da "Kapa çeneni. Senin endişene ihtiyacım yok."

"Neye yeter? Benimle olmak? benden bıktın mı Herkes gibi beni terk mi edeceksin?!", sesi cümle cümle yavaş yavaş yükseldi. Çok sinirlenmeye başlamıştı. Aklınıza ne zaman gelseniz, tek hayal ettiği, sizin sürekli onun dinlenmesinden şikayet etmenizdi. Uzun zamandır unuttuğun diğer tüm sevgi dolu şeyler.

"Tabii ki hayır, Mikey! Seni seviyorum! Ama beni dinlemen gerek! Kendini hep çok çalıştırıyorsun, artık bana şefkat göstermiyorsun, eskisinden daha agresifsin!", bu sana fazla gelmeye başlamıştı.

Uyurken sana sarılırdı, şimdi ya bontende kalıp orada uyuyor ya da eve çok geç gelip kanepede uyuyor. Bütün bunlar olmadan önce rastgele zamanlarda sana sarılırdı, şimdi yaptığı tek şey seni sertçe kolundan tutup seni bir yere götürmek. Ne zaman bir şey hakkında şaka yapsan seninle gülerdi, şimdi gözlerinin içine bile bakmıyor. Bütün bunlar nasıl oldu? Her şey ne zaman yanlış gitti?

"Yani agresif miyim? Bendeki imajın bu mu? İyi o zaman!", diye bağırdı mikey silahını çıkarıp kafana doğrultarak. "Benim hakkımda böyle mi düşünüyorsun? Ha?! Ben senin gözünde soğukkanlı bir yakuza lideri ve katil miyim?! Benim gibi mi düşünüyorsun?!" Hareketlerine şaşırarak geri tökezledin. Seni vurmazdı, değil mi? Çıldırmıştı ama sevgilisini asla vurmazdı, değil mi?

Sana her zaman seni asla incitmeyeceğini, seni her zaman koruyacağını ve seveceğini söylerdi. Size karşı her zaman nazik ve dikkatli olacağına söz vermişti. Hayal kırıklığının senin üzerinde çalışmasına asla izin vermezdi. Ama içinizdeki Manjiro Sano, size o güzel yalanları vaat eden kişi değildi. Şu anda, can sıkıntısı ve öfkeden gözleri kamaşmış bir bonten lideriydi.

Şimdi vazgeçemezdin. "Mikey, dinle. Ben sadece senin için en iyisini istiyorum. Son haftalarda değiştin. Düşüncelerinizi ve duygularınızı tekrar kontrol altına almak için dinlenmen gerekiyor." Doğrudan gözlerinin içine baktığında, onun içindeki boşluğu görebiliyordun. Ne kadar uğraşsan da dolduramadığın boşluk. "Tek konuştuğun şey benim kusurlarım. Nasıl bir ortak olmalısın? Bana hep yanlış yaptığımı söylüyorsun. Benden nefret ettiğin onca şeyin sebebinin sen olduğunu hiç düşündün mü? En nefret ettiğim kişinin sen olduğunu hiç düşündün mü? Düşündüğün kadar özel değilsin." sözleri canını sıktı. Tam kalbinde, kolayca paramparça ediyordu.

"Mikey, hayır, bu doğru değil. Beni seveceğine söz verdin. Aynı şekilde seni seviyorum. Beni her zaman koruyacağını, her zaman yanımda olacağını söylemiştin. Hep birlikte kalacağımıza dair küçük bir söz verdik. seni seviyorum mikey! Ben sadece sana yardım etmeye çalışıyorum! Böyle incitici şeyler söyleme! Lütfen! Bunu sakince konuşalım!"

"Kapa çeneni" diye bağırdı tetiği çekmeden önce. Öfkeli erkek tarafından duyulmayan son nefesin. Bedenin son bir 'Seni seviyorum' diye fısıldayarak yere düştü. Ve işte, bütün bu tartışma boyunca özlemini duyduğu sessizlik. Sonunda susacaktın. Sonunda dırdır bitmişti.