Şu anda yatağınızda bir top gibi kıvrılmış durumdasınız. Artık ne anlamı var, bu noktada hayattan vazgeçmeliyim. Balkonunuzdan birinin vurduğunu duydunuz. Yatağından başını kaldırdın ve onun Baji olduğunu gördün. Odanıza balkondan giren tek kişi olduğu için (8. katta oturan ben ಠ_ಠ) bilmeliydiniz. Onun için balkon kapını açtın ve içeri girdi. "Seni buraya getiren nedir Kei?" "Sevgilimi ziyaret edemez miyim?" "Öyle değil...sadece yalnız kalmak istiyorum.""Hey, üzgün göründüğünü fark ettim, iyi misin?" "Evet, sadece yorgunum." Yatağına uzanmak için geri dönerken yüzün ona dönerken söyledin. "Beni kandıramayacağını biliyorsun, bir şeyler ters gidiyor ve bana söylemiyorsun." "Kei boşver." "Hayır, seni önemsiyorum ve neyin yanlış olduğunu bilmek istiyorum." "Bunun hakkında konuşmak istemiyorum." "Öyle olsa bile, anlatman senin için daha iyi olacak.""Ben zaten söyledim-" Sen daha itirazına devam edemeden Baji sert bir şekilde kollarından tuttu ve seni ona doğru çevirdi. Kendine zarar verme yaralarını incitiyordu ve sen Baji'nin kollarını tutuşunu hafifletmesine neden olan bir acı tıslaması bıraktın. "Üzgünüm Y/N, seni incitmek istemedim, iyi misin?" Kolunu sıvazlarken endişeyle söyledi. "HAYIR!" Elini hızlıca çektin ama çok geçti. Tam teşhirde, bir sürü başka yarayla birlikte son yaralanmanız vardı. "Bunu ne zaman yapmaya başladın?" "Kei hadi bunu unutalım-" "NE ZAMAN YAPMAYA BAŞLADIĞINI SORDUM" Aşağı baktınız "...Birkaç ay önce." "Ve neden?" "Bunu yüksek sesle söylemek acınası ama zorbalığa uğruyorum ve bir şey diğerine yol açtı ve şimdi bunu yapıyorum." "Neden bunun acıklı olduğunu düşünüyorsun, zorbalık başlar başlamaz bana gelmeliydin." "Sana yük olmak istemedim." "Saçmalık, sen asla bir yük değilsin! Şimdi bana sana zorbalık yapanların isimlerini söyle, yumruklarım onlarla uzun ve güzel bir sohbet yapmak istiyor." "Aman tanrım Kei, lütfen onları öldürme, onun yerine yapabildiğin kadar işkence yap" "Hehe zaten biliyorsun, Chifuyu'da aramalıyım"
Mitsuya seni dışarı çıkarmaya karar verdi çünkü ev ekonomisi kulübünün başkanı ve Toman'daki ikinci bölümün kaptanı olarak sorumluluklarıyla seni dışarı çıkarmak için uzun zaman oldu. Bir şeyler atıştırmak ve bir şeyler yemek için seni bir kafeye getirdi. Her şey yolunda gidiyordu, ta ki bir kız yanlışlıkla ayağınıza takılıp sıcak kahvesi kolunuza dökülene kadar. Son zamanlarda verdiğin yaralarla dolu olan kolun. Yanık yüzünden yüzünü buruşturdun ve Mitsuya hızla senin yanına koştu. "Aman çok özür dilerim." Kız özür diledi. "Sorun değil, iyi olacağım." Ona sahte bir sırıtış attın ve çabucak birkaç peçete aldı ve tam senin koluna dokunmak üzereyken Mitsuya onu durdurdu. "Ben bundan sonrasını hallederim." "Tamam o zaman, tekrar özür dilerim." Kız özür dileyerek eğildi ve gitti. Mitsuya yanığını kontrol etmek için kolunu sıvadı ama sen onu durdurdun. "Sorun değil Taka, kendim temizleyebilirim." "Hayır hayır, merak etme, anladım.""Başımın çaresine bakabilirim." "Israr ediyorum." "Sadece burada bekle, hemen döneceğim." Banyoya gitmek için ayağa kalktın ama o çoktan kolunu sıvamıştı. "Y/N- bu ne?" "B-ben açıklayabilirim, ama şimdi değil." Kolunu temizlemek için hızla banyoya koştun. Banyodan döndüğünüzde endişeli bir Mitsuya ile karşılaştınız. "Bütün bunları konuşmak için daha özel bir yere gidelim." Dedi ve elinden tutup seni evine sürükledi. Sonunda odana çıktığında o korkunç soruyu soruyor. "Açıklayabilir misin?" Hızlı bir şekilde nefes aldınız ve derin bir nefes verdiniz. "Yani... Zorbalığa uğradım. Sonunda kendimi tamamen değersiz hissettim ve hayatın bir amacı yok haha sürpriz." En azından Mitsuya, şu anda bir şaka yapmaya çalışmana hiç şaşırmamıştı. "Affedersin." "Neden bana söylemedin?" "Biliyorsun... evde kardeşlerin ve Toman ile o kadar meşguldün ki stresini daha da artırmak istemedim." "B- böyle hissettiğin için çok üzgünüm, benim için hepsinden daha önemlisin, lütfen bir dahaki sefere problemlerinle bana gel. Sen benim önceliğimsin ve çok kötü bir erkek arkadaş olduğum için üzgünüm." "Hayır, senin suçun değil, isteyebileceğim en iyi erkek arkadaş sensin." "Harika, şimdi senin o kabadayılarınla uğraşmam gerekiyor, seni bok gibi hissettirdikleri için onlara cehennemi yaşatacağım."
Kesiciyi elinde tuttun ve cildine sapladın. Kırmızı sıvı yavaşça damlamaya başladığında dışarı sızdı. Bütün bunlardan çok sıkıldın. Chifuyu'nun banyo kapısının dışında sana seslendiğini fark etmediğin düşüncelerin kafanda çınlıyordu. "Y/N? geliyorum."(smut çeviresim geldi) Chifuyu şok içinde nefesini tuttu ve önündeki manzarayı görünce gözleri yaşarmaya başladı. "Y/N, neden? Neden bana söylemedin?" "Chifuyu ben-" Elindeki kesiciyi bırakıp arkanı döndün. Onunla bu şekilde yüzleşemezdin. "Sen benim sevgilimsin, bana söyleyecek kadar güvenmedin mi?" Sesi bir fısıltı halinde çıktı, sesindeki acı seni öldürüyordu. Sorunlarınla ona yük olmak istemedin bu yüzden sadece kendine sakladın ve ne yazık ki başa çıkma şeklin kendine zarar vermekti. Bu büyük ağırlığı Chifuyu'ya öylece bırakamazsın. "Üzgünüm Fuyu, sana söyleyemedim, zavallıyım, değil mi?" "Zavallı değilsin ama lütfen bana nedenini söyleyebilir misin?" "Ben... Zorbalığa uğruyorum ve ne söylersem söyleyeyim ya da ne yaparsam yapayım bana eziyet etmeyi ve hayatımı cehenneme çevirmeyi bırakmayacaklar. Hepsinden bıktım Fuyu-" Sonunda gözlerinin içine bakıyorsun "-kurtar beni lütfen." Yardım talebin dudaklarından dökülürken gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Görüşünüz artık devam eden gözyaşlarınızdan bir bulanıklık vardı. Chifuyu'nun seni kollarına almak için sana yaklaştığını görmedin. "Tamam, artık buradayım." Başını okşarken yumuşak bir sesle bir şeyler söylüyordu. Kulağına tatlı sözler fısıldarken senin tek yaptığın onun kollarında ağlamaktı. Sen onun kollarında ağlarken zorbalarından intikam almayı planlıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölümlere kötü yorum gelince benim haller , oy vermeyi unutmayın
