DİNCİ 2 -GAY

-10-

"Sonunda Ata beyfendileri teşrif etmişler şirkete." Dedi odaya girdiğimde Görkem.

"Of sus zaten uykum var bir de seninle uğraşamam." Dedim ona bakmadan masadaki kağıtları aldım.

"Dün seni çağırdığımda gelseydin çok önemli bir şeyi öğrenirdin." Dedi Görkem ellerini çenesinin altında birleştirip.

Yerimde durdum ve karşımdaki Görkem'e baktım.

"Neymiş o çok önemli olan şey?" Dedim kaşlarımı çatarak.

"Annenle baban gerçek değilmiş, yani şimdiki annen ile baban desek daha doğru olur. Benimkilerde öyle tabii." Dediğinde gülmeye başladım. Gerçekten çok komik gelmişti. Bu hâlimi gördüğünde şaşırmıştı. Sanırım beni böyle görmeyi beklemiyordu.

"Ahahahah," dedim daha da çok gülerek. En sonunda gülüşümü zar-zor durdurdum.

"Niye gülüyorsun?" Dediğinde, ciddi bir şekilde cevap vermek için yanaklarımın içini ısırdım.

"Bunu bilmiyor muydun zaten Görkem?" Dedim. Görkem kaşlarını anlamamış gibi çattı.

"Ne?" Dedi şaşkınca.

"Bunu zaten hastanedeki gün bile biliyordum. Yani 3 yıl önce. Sence ben gerçekten komaya girmiş bir insan mıyım? Ya da komaya girmiş bir insan olsaydım kurtulma imkanım kaçtı? 1 yıl boyunca hiçbir şey olmamış, dikiş izi bile kalmamış, vücudunda morluk olmayan biriydim ben. Herkesin yalan söylediği bariz bir şekilde ortadaydı. Ailem benim ismimin Ata değil de Oğuz olduğunu söylediler. Bu da yalandı. Ya da seninle anılarımız yok olmuştu, kimse seni hatırlamıyordu. Sence bunlar normal mi?" Dedim.

"Gerçek ailene ne olmuştu peki?" Dedi merakla.

"Annem, ben 8 aylıkken babama bırakıp gitmiş. Babam ise 5 yaşıma kadar beni büyütmüş. Daha sonra iş bulma bahanesiyle başka bir şehire gitmiş bir daha da gelmemiş. Babaannem de 10. Sınıfa kadar bana baktı. Hani demiştim ya." Dedim ve yutkundum.

"Amcam bana taciz etti diye." Dedim ve gözlerimi yere indirdim.

"Babam gittikten 3 yıl sonra olmuştu o olay. İşte ben bu yüzden  şimdiki sahte aileme hiç karşı gelmedim. Az da olsa ben burada öğrendim aile sevgisini. Sevgi olmasada paraları var." Dedim gülerek.

Görkem'e baktığımda o da yere eğmişti gözlerini.

"Ben aslında sadece onu demeyecektim. Bu koma saçmalağını başlatan kişiyi buldum." Dedi. Kaşlarımı çattım.

"Ne?" Dedim şaşırarak.

"Bu saçmalığı yapan kişi Deniz'miş." Dediği kişiyle gözlerim sonuna kadar açıldı.

"Ne?" Dedim tekrardan. O velet mi yapmıştı?

"Şaşırman çok normal. Ben o çocuğu okuldan attırırken bana çok kızmıştın. Olaylar ondan sonra olmuş." Dedi sakince. Nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu?

"Kimle yapmış bunu?" Dedim merakla.

"Yapmış diyemeyiz de daha çok yardım etmiş. Ben o okula gelmeden önce yani eski okulumda öğretmenlik yaparken bir tane öğretmeni bir öğrenciyi taciz ederken yakalamıştım ve bunu çekmiştim. Daha sonra sosyal medyada paylaşıp hem okula, hem de tüm Türkiye'ye rezil olmuştu. Ondan sonra da öğretmenlikten men edilmişti. O olaydan sonra bu kendi kendine triplere girmiş. Sonra Deniz'le nereden tanışmışlarsa, arkadaş olmuşlar." Dedi yavaş ve sakin bir şekilde.

"Ee şimdi neredeler?" diye sordum. Çok şaşırmıştım doğrusu. O velet nasıl başarmıştı benim hayatımı darmadağın etmeyi?

"Dep-" dedi ve sustu. Devamını getirmedi ve gözlerini kaçırdı.

"Neredeler doğru düzgün söylesene Görkem?" Dedim.

"Görkem siyen dudaklarını yerim." Dedi pişkince.

"Ulan!" Dedim ve sinirle kalktım yerimden. Zaten kızgındım bir de bu günah torbası hem o piçlerin yerini söylemiyordu hem de bana gekmiş bunu diyordu.

"Ata" dedi ciddi bir şekilde. Gülmeyi bırakmıştı hayret.

"Hm?" Dedim kapıdan çıkarken.

"Ben seni çok özledim biliyor musun?" Dedi. Sesinden özlemi gerçekten belli oluyordu yalan olmasın.

"Ben de seni çok özlemiştim. Ama şirketr geldiğim gibi kimseyle birlikte olmadım, hatta 3 yıldır kimseyle birlikte olmadım." Dedim. Bu dediğiyle kafası aşağıya düştü.

Yanıma geldi ve yüzüme bakmadan,

"Iznin varsa bir şey yapacağım." Dedi. Sorduğu soruyla şaşırdım. Ne yapacaktı?

"Tama-" lafımı tamamlamadan yanağıma konulan öpücükle dona kaldım. Ulan!

"Teşekkürler izin verdiğin için." Dedi ve yanımdan sırıtarak ayrıldı.

Hoşuma gitmişti doğrusu...