DİNCİ 2 -GAY

-FİNAL-

"Doktor hanım! Doktor hanım! Uyandı!" Bağırışmalar esnasında gözlerini yavaşça açtı.

Ata nereye gelmişti? Burası neresiydi?

Ata kafasını zorda olsa kaldırdı. Karşısında gördüğü kişiye baktı.

"Ege..." dedi zorlukla. Görkem arkasına dönüp baktı.

"Ege mi?" Dedi şaşırarak. Ege de kimdi?

Doktorların odaya girmesiyle Görkem de içeride kaldı. Çıkarmak isteselerde orada kalmak için diretmişti.

Ata komaya gireli 3 yıl olmuştu. 3 koca yıl. Görkem her gün gelip ağlayıp giderdi. Bazenleri ise hastane köşelerinde yatardı. Ata'nın iyi olması için her şeyi yapmıştı. Tâ ki kaza yapmasına kadar.

Kaza yapmasıyla birlikte komaya girmiş, 3 yıldır çıkmamıştı. Başta Görkem olmakla beraber tüm hocalarda korkmuştu.

"Çok yormayın hastayı. Daha yeni uyandı. Biliyorsunuz Ata Bey çok yoruldu.Hafıza kaybı yaşıyor olabilir. Lütfen üstüne fazla gitmeyin." Dedi Doktor Hanım.

"Bir şeye ihtiyacınız olursa ve hastaya bir şey olursa lütfen çağırın." Dedi ve çıktı kadın doktor.

Görkem hızlıca Ata'nın yanına geldi. Oturdu ve ellerini nazikçe tuttu. O gözlerin kendisine bakmayışı 3 sene olmuştu. Gülümsemeyişi 3 sene olmuştu.

"Bebeğim... seni çok özledim. Seni kaybedeceğim diye çok korktum. Herkes dedi ki, yaşamayacak. Yaşaması bir mucize..." diyerek Ata'nın ellerini tutup öpmeye başladı.

"Sen... sen Ege değil misin?" Dedi Ata anlamaya çalışarak. Görkem tuttuğu elleri çekti ve anlamaya çalıştı.

"Ne?" Dedi şaşkınca. Ne diyordu? Ege kimdi?

"Ne Ege'si Ata? Benim sevgilin... Görkem. Ya da bekle... Dinci Aşkın." Dedi sesi titrerken. Hiçbir şey hatırlamıyor muydu?

Ata hatırlamaya çalışıyordu fakat eski hayatını değil... komadaki hayatını hatırlamaya çalışıyordu.

"Ata kendine gel. Bak kolyen. Ben seni kolyenden bulmuştum. Sonra şey..." dedi Görkem ve hatırlamaya çalışırcasına elini alnına koydu.

"Her şeyi hatırlıyorum... Ege Bey'i.. Efe'yi.. Gaye'yi... her şeyi.." dedi Ata yavaşça.

"Ben Ata değilim ben Oğuz'um." Dedi Ata tekrardan.

"Bekle... bekle..." dedi Görkem. Sanırım anlıyordu.

"Komadayken ne gördün?" Dedi Görkem bir anda ciddileşerek.

"Seni gördüm. Sen beni aldatıyordun... sonra hatta barışıyorduk. Ama senin ismin Görkem değildi. Sen dinci değildin. Ben öğrenci değildim. Ben Ata değildim. Kimse kimse değildi." Diye hızlıca konuştu ve sonunda bağırdı.

"Herkes başka birisiydi. Sadece sen aynıydın. Vücudun, yüzün, her şeyin. Sadece mesleğin değişmişti. Şirket sahibiydin. Ben şirkette çalışıyordum. 3 sene geçmişti. 3 sene sonra gelmiştin." Dedi Ata Görkem'e vurmaya çalışarak.

Görkem sadece dinliyordu. Çünkü bu olanlar... çok saçmaydı.

"Tamam sakin ol bebeğim... dinlen. Bir şeyler yap ama sakin ol. Çünkü şu an sana ne kadar saçma geliyorsa bana da o kadar saçma geliyor. Gideceğim ve doktora her şeyi anlatacağım. Senin iyi olman için her şeyi yapacağım." Dedi Görkem.

Doktorlarla konuşmak için dışarı çıktı. Fakat Ata hâlâ inanmıyordu. Ama gerçekti. O kadar şeyin sahte olduğunu hâlâ düşünmüyordu.

Şimdiki hayatının gerçek olduğunu nereden bilebilirdi ki? Kendi kendine düşündü. Ege'nin tüm bu oyunu onlara Selim ile Deniz'in yaptığını söylemişti. Böyle bir saçmalık nasıl olabilirdi? Deniz ile Selim'in gücü ne kadar yetebilirdi?