DİNCİ 2 -GAY

-25-

"Yılışma Görkem. Affettiğime pişman etme." Dedim sinirli bir şekilde.

Görkem'i affetmiştim. Salaktım. Hem de çok fazla. Güvenimi alt üst eden birine bie şans daha vermiştim. Vermekte iyi mi yapmıştım kötü mü yapmıştım görecektik.

"Ama çok özledim seni." Dedi biraz daha yılışırken. Ağzımı açtığım sırada dudağıma öpücük kondurdu.

"Görkem!" Diye sinirle çıkıştım. Bu hareketimle birlikte kendi koltuğuna oturdu.

"Peki Ata. Ben mutsuzluktan kahrolayım. Seni bunca zaman özleyeyim. Sen ise kendini azcık bile sevdirme. Tamam." Dedi kollarını göğsünde birleştirirken.

"Hayırdır anne rolüne mi girdin?" Dedim gülerek. Dönerek karşıda yapılan inşaat duvarına baktı. (Anlayan çıksın yaa :"))

"Ben seninle konuşmayacağım, duvarla konuşacağım. Duvar beni belki sever." Dedi tribine devam ederken. 30 yaşındaki adamın yaptığı şeye bak. Gerçektende her geçen gün Görkem beni şaşırtmayı başarıyordu.

"Görkem, seni sevmiyorum falan değil. Kendine gelir misin?" Dediğimde bana döndü.

"Ne yani beni seviyor musun?" Dedi. Gözleri parıldıyordu.

"Görkem." Dedim ciddiyetle.

"Hm?" Dedi gözlerini gözlerime dikmiş bir ifadeyle.

"Regl falan mı oldun?" Dediğimde gülmeye başladı. Komik olmasada gülmüştü. Hocanın sınavdan önceki esprisine zorla gülen öğrenciler gibiydi.

"Hem seviyorumda demedim. Uydurma." Dedim ciddiyetimi bozmadan.

"Of ya sende ne kadar ciddi biri olmuşsun." Dedi. Beni böyle yapan kendisiydi.

"Bana 'her yerde gülme, ciddi ol biraz. Seni kimse gülerken görmesin.' Gibi şeyleri diyen senden başkası değil Görkem." Dedim.

"Olsun benim yanımda hep gül. Böyle yüzünde güller açsın." Dediğinde garip bir şekilde ona baktım.

"Niye ben deli miyim? Niye komik olmayan bir şeye güleyim?"

"Ben gülüyorum." Dedi.

"Sen delisin." Dediğimde sırıttı.

"Hayır sevdiğim birisi varken hep gülüyorum." Dediğinde istemsizce sırıttım. Şerefsiz.