Constance Grace has been forced into hiding and is currently waging a battle to stay alive. She is resolute in her mission to locate Ludovic Luciano, one of the Capodecina of the influential Mafia Organization, Luciano Famiglia, in order to learn ho...
"Happy birthday to me." Ngumiti ako ng mapait at saka hinipan ang kandila na wala namang cake. Hindi naman sa wala akong pambili ng cake kaya ako nag-e-emote. Nagkataon lang talaga na sobrang lalim na ng gabi at sarado na lahat ng bakeshop. Bukod pa roon, hindi naman ako mahilig sa matamis kaya wala namang kakain kung sakaling bibili ako.
Patapos na rin naman ang birthday ko kaya hindi na ako nag-abala pang mag-celebrate.
While staring at the lighted city and the speeding cars passing by on the highway, I inhaled deeply and lit a cigarette. Sa paraang ito ay nakakalimutan ko ang mga problema ko kahit papaano. I could also see the enormous structures from where I was standing.
Sa pangalawang pagkakataon ay huminga ako ng malalim. "What a wonderful day to celebrate your 21st birthday, Constance Grace. Your own group, whom you believed to be your family, wants you dead, your only friend has shunned you, and a million-dollar bounty has been placed on your head. Ako lang naman ang most wanted ngayon sa underground. Itabi n'yo, ako na talaga 'to," bulong ko sa sarili.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Following the aggressive impact of the crash, my body slammed into the steering wheel of the vehicle I was driving. Even though I was wearing my seatbelt, the force of the collision was considerable.
"Shit," daing ko. Umayos ako sa pagkakasandal at saka pilit na inabot ang lock ng seatbelt upang maalis ko ito mula sa pagkaka-lock. After taking it off, I worked on moving both of my legs simultaneously.
"Okay pa naman," bulong ko nang maramdaman kong kaya ko pa namang igalaw parehas. Before opening the door that was relatively close to mine, I reached for a large bag that had been placed in the shotgun seat.
Kailangan ko ng makalayo bago pa man ako maabutan ng mga lintik na humahabol sa akin.
I needed to remove a piece of cloth from my shirt, so I put the carry-on bag down for a second. Nang matapos ay kaagad kog isinukbit ang bag sa kanang braso at nag-umpisang maglakad. At kahit na paika-ika ay sinusubukan kong talian ang kaliwang braso kong may malalim na sugat gamit ang bibig at ang kanang kamay.
"Tangina talaga, dapat kanina ko pa kasama iyong iba, e," reklamo ko.
Hindi naman kasi ito ang naunang plano. Someone ought to have come to get me sooner, pero dahil wala akong nadatnan kanina paglabas ko ng vicinity ng La Barbera Famiglia, mag-isa na akong tumakas.
Heto tuloy ako ngayon at mag-isang naglalakad papunta roon sa lugar kung saan naghihintay ang isa pa naming kasama, si Ciro.
"Nasaan ang iba?" tanong ko nang marating ko ang isang tunnel. Ibinagsak ko ang dala-dala kong bag at napaupo na lang sa sobrang pagod at sakit ng katawan. And while at rest, I lit a cigarette.
"Ano?" tanong ko ulit sa kanya dahil nakatayo lang siya sa harap ko habang nakatingin sa akin. Si Ciro ang matalik kong kaibigan. We have been friends since we were kids. Naging magkasundo kami dahil halos parehas ang mga trip namin sa buhay.
