Unicode
"သက်သာရဲ့လား"
ကန်တင်းမှာ သူတို့အုပ်စုထမင်းထိုင်စားနေကြတုန်း မနေ့ညက အရှိန်ကြောင့် ယခုအခါ မအီမလည်ဖြစ်နေသော ထယ်ယောင်းက နားထင်ကြောကို လက်ညှိုးဖြင့်နှိပ်နယ်လျက် ဂျောင်ဂုကိုလှမ်းကြည့်သည်။
"ခေါင်းကိုက်နေတယ် မနက်အိပ်ယာနိုးတည်းက"
အမှန်ဆို မနေ့ညက ထယ်ယောင်းဘယ်လိုအိမ်ပြန်လာခဲ့မှန်းတောင် မမှတ်မိပါချေ။ မျက်စိနှစ်လုံးပွင့်တော့ ကုတင်ပေါ်ရောက်နေခဲ့တာ။ စားထားသမျှ ထိုးအန်လိုက်သည့်အတွက် လူလည်းမျော့မျော့ပဲကျန်တော့တယ်။
ဂုံချန်းလည်း သူ့အမေချက်ပေးသည့် အမူးပြေဟင်းရည်နှစ်ပန်းကန်မော့ခဲ့ရတယ်။ အခုမှလက်တည့်စမ်းကြတဲ့သူချင်းအတူတူ ငနာလေး ဂျောင်ဂုက မနက်မိုးလင်းတည်းက မျက်နှာကိုရွှင်လို့။ မင်ဟျူတို့မှာ ပထမဆုံးအခေါက်နဲ့တင် အလဲလဲအပြိုပြို။ သို့ပေမယ့် နောက်တစ်ခေါက်မြည်းစမ်းချင်မိပြန်တဲ့ အရသာလေး။
"နွားနို့နဲ့ ကွတ်ကီးစားလိုက်"
ဂျောင်ဂုက ဖအေကြီးသဖွယ် ထယ်ယောင်းကိုမနက်စာကျွေးသည်။ မင်ဟျူက ဖုန်းသုံးနေပြီး ဂျီမင်နဲ့ဂုံချန်းက ပြီးခဲ့သည့်အပတ်က ရှုံးခဲ့တဲ့ ဂိမ်းပြိုင်ပွဲအကြောင်းကို နှစ်ယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်ပြောနေကြသည်။
ဒီတစ်ခေါက် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်လူပြောင်းသွားတော့ ထယ်ယောင်း အထူးတလည် တာဝန်ယူရတာမျိုးမရှိဘူး။ အသစ်ခန့်ထားတဲ့ ခေါင်းဆောင်က ပေးအပ်သည့်အလုပ်တွေကိုပဲ ပြည့်စုံအောင်ဆောင်ရွက်ပေးရသည်။
အဖွဲ့လိုက်ယှဉ်ပြိုင်ရမည့် အခေါက်မှာ ကံဆိုးစွာပင် ဂျီမင်နဲ့အဖွဲ့ကွဲသွားသည်။ ခေါင်းဆောင်က ဆောင်းယွန်းဟွာနဲ့ ထယ်ယောင်းတို့ကြားဆက်ဆံရေးတင်းမာမှုကိုသိထားလို့ တစ်ဖွဲ့တည်းမချပေး။ ဒါပေမယ့် အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းနဲ့လည်း တစ်ဖွဲ့တည်းမထားပါ။
ညနေပိုင်း စာကြည့်တိုက်ဘက် တစ်ယောက်တည်းလျှောက်လာတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ တယောလွယ်အိတ်တစ်လုံးဖြင့် လှမ်းလာနေတဲ့ ဂုံချန်းကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
