"Bir şey söylemeyecek misin ?"artık sinirlenmeye başlıyordum.
Bu kadar sessiz kalması canımı sıkıyor.
"Ben....ne diyeyim ki komutanım ?"elimi, yüzümü siler gibi anlımdan aşağı indirdim.
"Mesala soruma cevap versen, bir soru sordum ya ben hani ? Ondan bahsediyorum."başını eğdi.
"Neydi ki soru ?"
"Aziz Bolat kim Almila ?"sesim yükselince sıçradı.
"Bilmiyorum."
"Bir daha düşün, emin misin ?"sanki ona daha çok yaklaşsam istediğim cevabı alacakmışım gibi yaklaştım.
"Komutanım, zorlamayın. Bilmiyorum dedim."sakladığı bir şey var.
"Almila, bak, bana doğruyu söyle. Aksi takdirde senden üniformanı ve silahını bırakmanı isteyeceğim. Hakkında soruşturma açmaları için de dilekçe göndereceğim."böyle söyleyince göz bebekleri büyüdü.
"Ama komutanım, onlar benim her şeyim, hayatım."başını kaldırdı.
"Hayatına sahip çıkmazsan elinden alırlar. Şimdi bana doğruyu söyleyecek misin ?"yine sustu.
"Biraz oturalım mı ?"sonunda be.
Sol tarafta ki bir tane bank'a oturduk.
"Seni dinliyorum."yutkundu.
"Üç yıl önce bir operasyonda bir patlayıcı uzmanı ele geçirdik. Döndüğümüzde sorgusuna benim girmem istendi, girdimde."durdu.
"Devam et."
"Dosyasına bakınca adını gördüm. Araştırdım. Bulmam kolay olmadı ama en sonunda buldum. O adam benim biyolojik babam..."işte buna şaşırdım.
"Sonra ne yaptın peki ?"nefesini topladı.
"Tek başıma hareket etmenin doğru olmayacağını bildiğim için o zamanki komutanıma söyledim. O da şansa bakın ki Selim Albayın askerlerindenmiş. Daha sonra emin olmak için DNA testi yaptırdık, sonuç değişmedi. Bu olaydan bir hafta sonra nakil sırasında araca baskın yapılıyor ve adam bizimkilerin elinden kaçıyor."
"Devam etmek zorunda değilsin."öğrenmem gereken şeyi öğrenmiştim ama merak ettiğim başka sorular var.
"Yok, anlatmak istiyorum. Gayriresmi bir soruşturma açıldı bana. İhraç edilmedim ama bir kaç hafta izne çıktım. Selim Albayla da o sırada tanıştık. Sağolsun bana çok yardımcı oldu. Ben böyle bir adamın kızı olmaktansa yetim kalmayı yeğlerdim. Komutanlarım, arkadaşlarım bana silah arkadaşları, askerleri olarak değil de bir teröristin kızı olarak bakmasınlar, güvenleri kırılmasın diye ben de kimseye söylemedim, söyleyemedim."gözünden bir damla yaş aktı. Elimi omzuna koydum.
"Hayat bazen türlü oyunlar oynuyor insana. Baksana, vatan sever bir askerin babası bir vatan haini olabiliyor. Bazen de, canından çok sevdiğin insanları korumak isterken aslında daha da tehlikeye atıyorsun. Benim gibi."son cümleyi kısık sesle söyledim.
"Peki şimdi ne olacak komutanım ?"biraz sessiz kaldım.
"Sana daha önce soruşturma açılmış ama bu adam yeniden ortaya çıktığı için yeniden bu konuda araştırma yapabilirler. Selim Albaydan haber bekliyorum, ona göre de İstanbul'a dönüp dönmeyeceğin belli olacak."yüzü kasıldı.
"Dönmek mi ? Görev ne olacak komutanım ?"bu beni de düşündürüyor.
"Bilmiyorum, bakacağız."arkama yaslanıp etrafı seyretmeye koyuldum.
"Komutanım, bana neden inandınız ?"bu soruyu bekliyordum. Ona çevirdim bakışlarımı.
"Çünkü sana güveniyorum."bakışları tedirginleşti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTALP
Non-FictionBen ne kendimi acındıracağım, ne de derdimi anlatacağım. Benim tek amacım uğruna önce ölüp sonra üniformamı giydiğim, gökte dalgalanan bayrağına kurban olduğum, taşına toprağına ismimi gömdüğüm vatanım, yaşasın, var olsun. Kanla çizdiğimiz sınırları...
