Görünmeyen Gerçekler / Drarry

9. Bölüm: Auron Tepegözü Kapısı

Her bölümde çok beklettiğim için özür dilerim ama şuanda tatilin başından beri şehir dışındayım. Bahane gibi gelebilir, ne deseniz haklısınız. İyi okumalar !!!

      Saatlerdir yürümekten nefes nefese kalmış 7 kişi sonunda oturmuş soluklanıyordu. Blaise etrafına bakındığında iç çekti ve yanaklarını şişirip sertçe nefesini dışarı üfledi, sıkılmıştı artık.  "Daha ne kadar böyle devam edeceğiz ?"  Ron ona bakmadan cevap verdi,  "Daha şimdiden pes edeceksen hiç gelmeseydin. Bu daha hiçbirşey."  Blaise aralarındaki gerginliğin farkındaydı ama Ron'un başkaları yüzünden ona aptal gibi sert çıkışması sinirlerini bozuyordu.  "Sinirlenmem ve sıkılmam pes ettiğim anlamına gelmez, ayrıca bu daireler çizdiğimiz gerçeğini de değiştirmiyor."  Tartışma daha fazla uzamadı ve sustular... Cedric ortalarına koydukları haritayı eline aldı ve yelpaze gibi katlayıp ters çevirdi. Bunu daha öncesinde geçmişi anlatan bir tarih kitabında okumuştu.

Ortaya yeni bir harita şekli çıktığında başta kendi yaptığı şeye şaşırdı sonra diğerleri ona farklı yüz ifadeleri ile baktığında ilk konuşan Harry oldu.   "Cedric sen bir dahisin ! Bunu nerden biliyordun ?!"  Cedric saçlarını karıştırdı ve gözlerini kaçırdı.  "Okuduğum eski bir tarih kitabında olan savaşta büyük rolde olan büyücü de benzer bir harita için böyle yapmıştı."  Pansy  "Hakkını vermek gerek, bu iyiydi."  dediğinde Draco gözlerini devirdi ve  "Ne de başarılı ama..." dedi.  Okuduğu bir kitaptan aklına gelmişti, kendi fikri bile değildi neden bu kadar abartılmıştı ki...

Hermione ayaklandığında haritayı eline aldı ve en öne geçip  "Hadi gidelim." diyerek diğerlerini çağırdı.
Tekrar yürümeye başladıklarında herkes sessizleşir sıra sıra harita kimdeyse o kişiyi takip ettiler.

🤍🤍🤍

    Ne olurdu yani en azından yolculuklarının ilk zamanları kolay olsaydı ?   İlk önce daireler çizmişlerdi, şimdi de Tepegözü dağlarında neredeyse kaybolmak üzereydiler ve saklanıp duruyorlardı.

Tekrar bir sallantı olduğunda herkes tekrar ses çıkarmayı kesti, saklandı. İlk sallantıda anlam verememiş ve getirdikleri parşomenlere bakmışlardı.
Yazan yazılara göre Auron Tepegözü Dağları, devlere özel bir dağ idi. İnsanlar veya büyücüler buraya giriş yaptığında devler uyanır ava çıkardı. Binlerce büyücü burda hayatını kaybetmişti, bu yüzden büyük ve saklanmak için kullanılabilecek kayaların olduğu yerde yakalananların iskeletleri vardı, yani yazılara göre... Daha hiç iskelet görmemişlerdi.

Sallantı üzerine telaş yapan Ron daha da hızlı saklanabilmek için Blaise'yi tutmuştu. Onun pek umurunda değil gibiydi ve ikisi de takmadı.
Birkaç sallantı eşliğinde saklana saklana uzun bir tepenin başına geldiler. Harry ellerini birbirine yavaşça vurdu,  "Hadi bakalım, şimdi hızlı olma zamanı."
Bu tepeyi çıkarken saklanabilecekleri biryer yoktu ve uzundu. Koşarak ve hızlı geçmelilerdi yoksa yakalanırlardı çünkü açıkta kalıyorlardı.

Herkes hazır olduğunda Harry'nin verdiği işaret ile koşmaya başladılar. Koştukları 3 metrenin sonunda devler onları yokuşu çıkarken görmüşlerdi. Büyük ama yavaş oldukları için ne kadar hızlı oldukları da kestirilemiyordu.  Tepeyi çıktıkça yedisininde  hızları azalıyordu ve yoruluyorlardı. Hele hele omegalar yapılarından dolayı daha çabuk bitkin düşüyordu.  Pansy ciddiyeti bozup güldü ve  "Hadi ama kıvırcık kafa bu gidişle sende bir iskelete dönüşeceksin." dedi. Elini uzattı ve tutmasını bekledi birkaç saniye, Hermione en azından şimdilik onun yardımını kabul etmesi gerektiğini düşündü ve kaşlarını çatıp uzatılan eli tuttu. Blaise zaten sormaya bile gerek kalmadan Ron'a "Aptal zeka küpü, biliyorum bana düşüyorsun ama bu kadarda geride kalmana sebep olmamalıydım. Neden bana öfkeyle bakıyorsun ?" diyip çekiştirmeye başlamıştı bile. En azından bu durumu yumuşatmaya ve yardım etmeye çalışıyordu. Harry son hız ciddiyetle koşarken omegalar arasında en dayanıklı olduğunu kanıtlamış oldu. Yorgundu ama çokta yavaşlamış gibi durmuyordu. Cedric en önde koşuyordu ve Draco her ihtimale harşı hızını yavaşlatmış Harry'e yakın koşuyordu. Diğerleri zaten neredeyse gitmişti.