၈.ပန္းႏြယ္ကိုေလျပည္႐ိုင္းကနမ္း႐ိႈက္ခဲ့ၿပီ.....
အပိုင္း-၈
ေက်ာင္းမွာဆိုေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္..
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကအိမ္ျပန္ကာထမင္းစားၾက
သည္။ထမင္းဗူးထည့္လာတဲ့သူကနဲနဲ၊အိမ္ကလာပို႔
တဲ့သူဆိုတာ အတန္းငယ္ေတြမွ်သာ႐ွိသည္။
အတန္းႀကီးေတြကေတာ့ ေဒါင္ဆိုတာနဲ႔အိမ္ျပန္ေျပးစားၾကတာပဲ၊ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကေျပးၿပီးရင္ျပန္မလာေတာ့ဘူး၊ေနာက္ေန႔႐ိုက္လည္းမမွတ္ၾကတဲ့အဲ့လိုေပတလူေလးေတြလည္း႐ွိသည္။
၇တန္း၊၈တန္းကႀကီးေကာင္၀င္ေနတဲ့ေက်ာင္းသား
ေတြဆိုသူတို႔ကမူႏြဲ႕တို႔လိုမ႐ိုက္တတ္တဲ့ဆရာမေတြဆိုသိပ္မေၾကာက္ပါ။
မ်က္ႏွာထားကိုတင္းေနေအာင္ထားၿပီး၊ႀကိမ္လုံးတကားကားနဲ႔အၿမဲမ်က္လုံးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ၿပီး
ႏြားေက်ာင္းသားလို ဆုံးမေနတဲ့ဆရာေက်ာ္ထင္တို႔
လိုဆရာမ်ိဳးကိုမွအသက္႐ွိတယ္ထင္ကာ...
ဆရာေက်ာ္ထင္ကႏႈတ္နဲေပမယ့္..သူ႕ေက်ာင္းသား
ေတြအေပၚမွာေတာ့အေသၾကပ္သည္။ေက်ာင္းမတတ္တာ၂ရက္ေက်ာ္ရင္အိမ္အထိလိုက္ေခၚတာမ်ိဳး၊ မႏွစ္က၈တန္းေက်ာင္းသားေတြကို ပိတ္ရက္ေတြပါအခ်ိန္ပိုသင္ၿပီးၾကပ္မတ္လိုက္တာ တန္းလုံးနီးပါးေအာင္သြားသည္။
၈တန္းေအာင္ဆိုရင္ ႐ုံးစာေရးတို႔ဘာတို႔လုပ္လို႔ရၿပီ
မို႔မိဘေတြကသူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ကာ ေက်ာင္းမွာဆရာေကာင္းဆုရထားသည္။
အခုလည္းထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းျပန္မတတ္မွီေက်ာင္းသားေတြျပန္အလာကို ေက်ာင္းေပါက္
၀မွာႀကိမ္လုံးကိုင္ကာရပ္ေစာင့္ေနပါသည္။
" ဟိုေက်ာင္းသား ပုဆိုးေသခ်ာ၀တ္..."
" ဟိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေျမာင္းထဲက်လာတာလဲ
အခန္းထဲမ၀င္ခင္ေသခ်ာေဆးစမ္း..."
" ဟုတ္ ဆရာႀကီး..."
ထိုစဥ္ေက်ာင္းေပါက္၀သို႔႐ွားေရာင္ဆလြန္းကားတစ္စီးထိုးရပ္လာပါသည္။ကားေပၚမွေဘာင္းဘီ႐ွည္၀တ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာကာ..
" ဒီမွာ ဗ်ိဳ႕ ေက်ာင္းဆရာ..တဆိတ္ေလာက္"
" ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ပါလဲ.."
" ဒီေက်ာင္းကဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔
ပါ ၊နာမည္ကမူယာႏြဲ႕ေလ..."
YOU ARE READING
ပန်းနွယ်ကိုလေပြည်ရိုင်းကနမ်းရှိုက်ခဲ့ပြီ(Complete)
General Fictionမိုက်တယ်နော်၊ဒါပေမယ့်မယုတ်မာဘူး.. အစ်ကိုက သတ်ရဲတယ်၊သေရဲတယ် ဒါပေမယ့်မူနွဲ့မျက်ရည်ကျတာကိုတော့မကြည့်ရဲဘူး..... ကြက်သမား၊ဖဲသမား..လူမိုက်လေးတေဇဘုန်းကျော်နဲ့ဆရာမလေးမူယာနွဲ့.... 1987ခုနှစ်ခေတ်ဇတ်လမ်းဖြစ်ပါတယ်။ photo credit/ မိုက္တယ္ေနာ္၊ဒါေပမယ့္မယုတ္မာဘူး...
