၁၂ ပန္းႏြယ္ကိုေလျပည္႐ိုင္းကနမ္း႐ိႈက္ခဲ့ၿပီ.....
အပိုင္း-၁၂
🎵ေဆာင္းရယ္ ႏွင္းရယ္ ကိုယ့္ခ်စ္သူရယ္
အတူတူပါပဲ ...အသည္းမွာအၿမဲ တင္းစားကဗ်ည္းျခယ္...
ကိုယ့္ေ႐ႊဘ၀င္အသဲမွာတကယ္ ေအးျမလွတယ္..
" ငလူးတဲ့မွ ေအးလိုက္တာကြာ..."
တည္းခိုအိမ္ထဲမွာမီးေတာက္အရက္နဲ႔ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္စားၿပီးျခဳံေစာင္ထဲေကြးေနတာေတာင္ေမာ္လၿမိဳင္ေဆာင္းရဲ႕အေအးဓာတ္ကအ႐ိုးထဲစိမ့္ေန
ေတာ့သည္။
ဒီအခ်ိန္မူႏြဲ႕ကိုသာဖက္ထားရရင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးေကာင္းမွာပဲ...
အခုေတာ့ ေက်ာလွည့္လိုက္ရင္ဆယ္ျပားကတဖက္ကကုတင္တစ္လုံးေပၚမွာသိုးေနေအာင္အိပ္ေနသည္။ဒီေလာက္ေအးေနတာေတာင္ဒင္းကပုဆိုးပါ
ကြၽတ္လို႔..ေအာက္ပိုင္းေလျဖတ္သြားရင္ဒုကၡမို႔မ်က္
ႏွာလႊဲကာေစာင္လွမ္းဆြဲၿပီးျခဳံေပးလိုက္ရျပန္သည္။
" မူႏြဲ႕ေရ အစ္ကိုတအားလြမ္းလိုက္တာ..." ဟင္းး။
>>>>>>>>>
မနက္ၾကေတာ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္းတစ္ခုခု
သတိရကာ..ဆယ္ျပားအား..
" မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲ.."
" ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီေလအာစရိ..ကြၽန္ေတာ္႕အသက္ကိုေတာင္မမွတ္မိဘူးလား..ကြၽန္ေတာ္၁၅ႏွစ္က
တည္းကအာစရိေနာက္လိုက္လာတာ"
" ငါေမးတာတစ္ခုထဲကို စကားက႐ွည္လိုက္တာ
လိုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး၊ မင္း အခုထိမျဖတ္ရေသးဘူးမွတ္လား..."
" ခင္ဗ်ာ ဘာကိုေျပာတာလဲ..."
" ထိပ္..."
ဆယ္ျပားကနားမလည္ဟန္နဲ႔လက္ဖက္ရည္နဲ႔တိ္ဳ႕ထားတဲ့အီၾကာေကြ႕ကိုကိုက္ၿပီးေၾကာင္ကာၾကည့္ေနေတာ့...
" ကဲ စားၿပီးရင္ထ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့..."
အဲ့လိုပါပဲ အာစရိယကစိတ္အရမ္းျမန္ေတာ့..သူစားလို႔၀တာနဲ႔ထသြားတာပဲ၊သူမ်ားစားတာကုန္ေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမေစာင့္တတ္..။
သူသြားတဲ့ေနာက္ကိုဆယ္ျပားကလိုက္ရသည္။
ေမာ္လၿမိဳင္ကိုေတာင္မွရန္ကုန္သဖြယ္ရပ္ကြက္ေတြထဲအထိႏွံ႔ေအာင္ေလွ်ာက္သြားတတ္ၿပီး..ဓနိမိုး
နဲ႔အိမ္အိုတစ္ခုေ႐ွ႕မွာရပ္လိုက္ကာ..
" ဗ်ိဳ႕ ဆရာႀကီး႐ွိသလားဗ်.."
" ေဟ ဘယ္သူတုန္း ၀င္ခဲ့..."
အထဲေရာက္ေတာ့အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သည္။သူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္႕ကိုမွတ္မိလား..."
" ေတဇ..."
" ဟား ဆရာႀကီးကဘယ္ဆိုးလို႔လဲ..."
" ဘာလဲမင္းအေစ့လာထည့္တာလား..."
" အာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီမွာကြၽန္ေတာ္႕တပည့္ေလးအခုထိ ႐ွင္မျပဳရေသးလို႔..."
" ေၾသာ္....လာအုံးလူေလးဒီကို..."
YOU ARE READING
ပန်းနွယ်ကိုလေပြည်ရိုင်းကနမ်းရှိုက်ခဲ့ပြီ(Complete)
General Fictionမိုက်တယ်နော်၊ဒါပေမယ့်မယုတ်မာဘူး.. အစ်ကိုက သတ်ရဲတယ်၊သေရဲတယ် ဒါပေမယ့်မူနွဲ့မျက်ရည်ကျတာကိုတော့မကြည့်ရဲဘူး..... ကြက်သမား၊ဖဲသမား..လူမိုက်လေးတေဇဘုန်းကျော်နဲ့ဆရာမလေးမူယာနွဲ့.... 1987ခုနှစ်ခေတ်ဇတ်လမ်းဖြစ်ပါတယ်။ photo credit/ မိုက္တယ္ေနာ္၊ဒါေပမယ့္မယုတ္မာဘူး...
