Unicode
"ခုနက ယောကျားဆို"
"ပြောမိလို့လား ယောကျားရဲ့ ပြွတ်!"
Brightနှုတ်ခမ်းကို ဆက်ကနဲနမ်းတဲ့အပြင် လူကိုလဲ စိုက်ကြည့်နေသေးတယ်။winမင်းကတော့လေ..
"အွန့်! ပြွတ်! အ့! "
ခပ်ဆူဆူနှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်ယူကာ လက်တွေကလဲ တင်ပါးအိအိလေးနဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနယ်နေမိတယ်။မရုန်းတဲ့အပြင် အလိုက်သင့် ပိုကပ်လာတဲ့ Winကြောင့် ချုပ်တီးနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး။
"အ့ Bright နေအုံး Stop! ပြွတ်!"
Brightရင်ခွင်ထဲက အတင်းတိုးထွက်ကာ ငုတ်တုတ်ထထိုင်တဲ့Winကြောင် ကိုယ်ပါထထိုင်ရတယ်။အရှိန်ရမှကွာ။ဘူနေတဲ့ စိတ်ကိုချုပ်တီးကာ အလိုက်သင့်ထလိုက်တယ်။
"ဘာလဲWin နောက်မှပြောမယ်ကွာ အခုက..."
"ပြောပြ မင်းငါ့ကို ထားခဲ့ရတဲ့အကြောင်း၊သားနဲငါကို ခွဲသွားတဲ့အကြောင်း ပြီးတော့ ငါ့ကို သူစိမ်းဆန်ပြနေတဲ့အကြောင်း"
Brightရှေ့က လက်ညိုးလေးတစ်ထောင်ထောင်နဲပြောနေတဲ့ကောင်လေးကို စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ထလုပ်ရင် အသက်ပျောက်သွားမယ်ထင်တယ်။စိတ်ကို ဆွဲဆန့်ကာ ရှေ့ကကောင်လေးကို ထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။
"မေး ဘာမေးမှာလဲ"
"ငါ ဆေးရုံမှာ ကလေးမွေးတုန်းက ဘာလို့ထားခဲ့တာလဲ"
ထိုအခါwinကို မအီမသာ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားတဲ့ ရုပ်ကြီးနဲ့ ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချတယ်။
"အင်း အဲ့နေ့က ကိုယ် ဆေးရုံမှာ ထိုင်စောင့်နေတုန်း အဘိုးရောက်လာတယ်။အဲ့အချိန်က သားတောက်လေး မွေးပြီးပြီး။အဖိုးက သားကိုကြည့်ပြီး ဘာပြောတယ်ထင်လဲ"
"ဘာပြောလဲ"
"သားမှာ ကိုယ့်သွေးအပြည့်ပါနေတယ်တဲ့"
"ပါတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ bright မင်းရဲ့ သားက မင်းသွေးပါတာ ထူးဆန်းလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး win မင်းက လူသားတစ်ယောက် ပြီးတော့ နတ်ဆိုးတွေက မင်းအသားနဲထိရင်တောင် အနည်းနဲအများ နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းလာတယ် ရှင်းရှင်းလေးပြောရရင်ကွာ လူတွေ အားဆေးသွင်းသလိုမျိုးပေါ့ အဲလိုမျိုး မင်းနာကျင်နေချိန်ထိတွေ့ရင် ကိုယ်လို နတ်ဆိုးတွေက ပိုအဆင့်မြင့်လာတယ်"
