- Doolhof -

Picknicken

Ik ga naast Matthy op het picknick kleed zitten. Alles klopt, De ondergaande zon,de geur van de aardbeien, Matthy en ik, hier. Een prachtige plek. Matthy en ik proosten. Ik neem een slok van de wijn. Matthy glimlacht naar me. "En?" Ik kijk op. "Goeie wijn hoor, van Koentje?" Matthy schud zijn hoofd. "Van die pauper? Haha." "Ik hoorde van Rob dat jullie opzoek zijn naar een kantoor?" Vraag ik nieuwsgierig. Ik ben best benieuwd waarom ze dat zouden willen. Matthy knikt. "Ja, we hebben ook best wel wat personeel in dienst en dan kunnen we gewoon op 1 plek alles overleggen en gewoon samenwerken. Een soort Casa Del Huts." Ik knik terug. "Oh ja. Dat is wel handig ja." Ik beweeg me wat dichter naar Matthy toe, zou hij dat okè vinden? Matthy kijkt op. Hij vangt het ontzettend goed op. Dat lijkt tenminste zo. Hij glimlacht naar me, en ik glimlach terug. "Hoe voel je je eigenlijk?" Matthy weet precies wat ik bedoel. "Steeds beter. Alleen is het wel gewoon moeilijk om.. ja ik weet niet, mijn gevoelens te uiten ofzo." ik knik. "Ik snap wel wat je bedoeld hoor, en dat is ook normaal. Het is ook nog maar een maand geleden hè." Matthy knikt. "Ja dat weet ik wel, maar het voelt gewoon nog steeds raar." Ik knik. "Het heeft gewoon tijd nodig." Matthy knikt en de tranen springen in zijn ogen. Ik wrijf met mijn hand over zijn rug. Matthy doet iets wat ik niet had verwacht. Hij grijpt mijn arm vast en kijkt me dominerend aan met die huilende ogen. Ik verstijf volledig. Wat gebeurd er? Wat doet Matthy? Is hij boos? Ik had dit ook nooit moeten doen. Ik moet hem niet aanraken, vooral niet als hij huilt. Matthy en ik blijven elkaar aanstaren en bewegen niet. Waarom kunnen we nooit eens normaal doen? Waarom moet alles verpest worden?

----------------
Is het Fleur haar schuld of is Matthy gewoon overgevoelig?