- Doolhof -

S'Nachts is alles erger

Ik draai me voor de duizendste keer vannacht om. Ik kan er gewoon niet van slapen. Ik wrijf in mijn ogen. Ik begin lichtelijk in paniek te raken. Het is al 4:00 en ik heb nog steeds niet kunnen slapen, ik moet morgen ook weer vroeg op voor school! De paniek in mijn hoofd word steeds groter. Misschien moet ik alles even op een rijtje zetten.
Oké dus,
Matthy is misschien depressief.
Robbie en Matthy hebben ook ruzie.
Robbie is boos over iets ofzo.
Het gaat niet goed met Matthy..
Oh ook niet met onze relatie trouwens,
Matthy blijft maar dingen achter houden.
Ik heb best veel presteer-druk op me.
Ik moet ook nog dat huis kopen. Fuck.
Nog 2 verslagen inleveren..
Dit examen halen...
Matthy steunen..
Robbie tevreden houden.
God, wat een lange lijst. Ja nu begint de paniek mijn hele hoofd over te nemen. Ik ga rechtop in bed zitten aangezien mijn ademhaling weer op hol slaat, net als mijn hoofd. Ik heb plotseling het gevoel dat ik dood ga.
Ik begin helemaal te trillen en te huilen, ik zie weer diezelfde zwarte vlekken, als altijd. Kut ik zie ook helemaal niets.
Uit paniek kan ik het lichtknopje voor het lampje naast mijn bed ook niet meer vinden. Gelukkig hoor ik beweging aan Matthy's kant van het bed. "Fleur wat doe je?" Vraagt hij met slaperige stem. Hij heeft al snel door wat er gebeurd. Hij komt al snel overeind en de kamer word gevuld met zacht licht. Matthy kon het lichtknopje wel vinden.. "Hee kom eens hier." Zegt hij lief. Hij slaat een arm om me heen en pakt mijn hand vast. "Sst er is niets aan de hand, ik ben hier ook, je staat er niet alleen voor."

---------------
Misschien is Fleur haar Mental health toch onstabieler dan ze zelf denkt?